2020-07 Zomervakantie Mayrhofen - Annaberg - Sachsenburg - Grado - Mayrhofen

4 augustus 2020 - Mayrhofen, Oostenrijk

Dinsdag 7 juli  Eindelijk zijn we op weg. Vanaf 10 uur. Gisteravond zijn Tim en Anne nog langs geweest om de dakbak op te halen. De dragers van Tim bleken vastgeroest. Gelukkig kon Jaap hulp bieden: met wat kruipolie kwam de boel los. Vandaag dus op pad via de klassieke route door Nederland: Amsterdam - Utrecht - Den Bosch - Eindhoven - Heerlen. Een feest van herkenning. We zitten goed volgeladen, wat we hebben de grote tent mee en dat betekent meer volume. Maar het autootje doet het prima. Onderweg maken we kennis met de Duitse coronamaatregelen: mondkapjes op bij de Raststätte, koffie meenemen naar buiten. We rijden door Duitsland via Aken naar Keulen en dan de 3. 's Middags om 17:30 uur komen we na een relaxte rit aan bij hotel Schwarzes Ross in Schwarzach am Main. We worden vriendelijk ontvangen en ook het restaurant blijkt open. Met mondkapje naar binnen, daar kan het kapje af. De tafels staan wat verder uit elkaar, het maakt een fijne, gezellige indruk. Na een maaltijd met Pfifferlinge, Knödel, Jägerschnitzel en Pommes (en natuurlijk 2 Weizen!) Sjokken we terug naar de kamer. We puzzelen nog wat en genieten van het gekwaak van de kikkers; dan vallen we tevreden in slaap. Morgen nog 420 km. naar Mayrhofen!

Woensdag 8 juli. We ontbijten om 8 uur en zijn daarmee de laatsten. De parkeerplaatsen al vrijwel allemaal leeg. De avond tevoren hadden we een lijstje moeten invullen met onze brood- en theewensen en alles staat keurig klaar. Coronaproof, opnieuw. Het broodbeleg mogen we niet zelf pakken: aanwijzen en het wirdt opgeschept. Rond 10 uur rijden we weg. Het is bewolkt, maar voorbij Neurenberg gaat het zonnedak open en wordt het al snel aangenaam warm. Verder verloopt de reis voorspoedig. Opvallend is wel dat we bij de grens niets hoeven te laten zien: ongemerkt komen we Oostenrijk binnen. Rond half 3 komen we aan bij Landhaus Alpenrose. Het weggetje "Wiesl" is moeilijk te vinden, maar alles komt goed. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een schitterend appartement toegewezen: prachtig uitzicht op de Dristner en Grindberg. En dat vanaf een supergroot balkon. Dat wordt lekker luieren deze week! Na alle spulletjes naar boven te hebben gebracht, maken we een wandeling van bijna 4 kilometer langs camping Laubichl en café Kostner. Daar doen we een Weizen en een Radler. Gelukkig is de Spar tegenover Sporthotel Strass nog open en kunnen we wat noodzakelijke boodschappen halen. (bier en Gurktaler....) Thuisgekomen luieren we wat op het terras, eten brood met soep en puzzelen en appen tot de luiken dichtvallen. Om 22:30 uur is het stil in huis.
 

Donderdag 9 juli    Heerlijk geslapen, al is het bed wat hoog. Oppassen dus met uitstijgen... : )
Na ontbijt, Nederlands journaal (Ned 1,3, RTL 4 en 7 in HD!) koffie en veel geluier, vertrekken we richting Wiesenhof: een vaste waarde om te acclimatiseren. Langs veel herkennigspunten komen we om 12 uur boven. We doen koffie en samen één Topfenstrudel en praten wat met de eigenaresse. Nog altijd dezelfde, na zoveel jaren. We dalen af langs de Stillupkant, maar dan niet via de Klamm, maar via de Kapellenweg. Onderweg doen we nog een Sudokustop en zijn dan net over drieën in het dal. Via de Spar ( op 2 minuten loopafstand) komen we rond half vier thuis. Kaasje, borreltje en daarna eten maken. Helaas blijkt de kipfilet Schweinegulashfleish, maar dat mag de pret niet drukken. Om half zeven zitten we achter een lekker bord eten. Na nog een journaaltje kijken en wat gepuzzel is de dag om.

Vrijdag 10 juli   Het wordt vandaag een hoogzomerse dag: voor morgen staan er regen en onweer op het programma. En dat bij 20 graden.... We doen vandaag de klim van Hintertux naar het Tuxerfernerhaus. Om 10:50 uur hebben we de bergschoenen aan en beginnen we met de wandeling. Langs diverse watervallen vinden we de weg omhoog. Het is veel lopen over stapstenen en het loopt vandaag zwaar. Bij de Kleegrube hebben we een prachtig uitzicht en houden we een ruime pauze. Het laatste deel valt ons allebei erg zwaar: uiteindelijk wijken we uit naar de weg waar de pistebullies omhoog gaan. Maar daar is dan toch het TuxerFernerhaus. Het is wel even schrikken om te zien dat de gletsjer heel langzaam aan het verdwijnen is. De laatste jaren wordt de sneeuw na het skiseizoen al ingepakt, maar nu komen er toch wel heel veel rotsen vrij te liggen. Het "Schibetrieb" gaat echter stoïcijns door: er is zelfs nog een afdaling tot het Tuxerferner haus! En ja: daar komen inderdaad ook skiërs naar beneden.... Maar: we hebben trek in iets hartigs en nemen een Gulashsuppe met brood en twee Spezi. Zo. € 22,--.... Pfff. Maar we hebben het nodig. Helaas staat de foute Tirolermuziek behoorlijk hard en we besluiten dus al gauw af te dalen met de lift. In het dal is het 28 graden en benauwd. Door naar het appartement dus. Nog snel kopen we wat spulletjes bij de Spar (echt op 2 minuten lopen!), want van eten zal vanavond wel niet veel komen. Gewoonweg te moe. Wel zitten we heerlijk op ons balkon. Af en toe spettert het. Na de journaals te hebben gekeken besluiten we toch maar wat te eten. Brood, thee, beleg. Buiten onweert het inmiddels, maar de grote klappen moeten misschien nog komen. Om half elf is het stil: we zijn doodop.

Zaterdag 11 juli  Vandaag hebben we qua weer een mindere dag: na het onweer van gisteravond is de Dauerregen gekomen. Bij tijd en wijlen plenst het flink door, soms is het zomaar een kwartiertje droog. We lezen en puzzelen er flink op los, 's middags gebruiken we een wat langere droge periode om een wandelingetje te maken. We lopen naar de Hervis en Maria koopt een kek jack en prachtige sandalen. Daarna doen we nog een biertje in de dorpsstraat bij café Tirol. Voor eten doen we niet moeilijk: we hebben nog goulasch, doen er wat penne arrabiata bij en hebben nog wat salade. Klaar. Buiten regent het weer, maar het was vandaag niet koud.

Zondag 12 juli Voor vandaag is er beter weer voorspeld en dat komt uit: de zon schijnt en het wordt vandaag 22 graden. We nemen de trein van 10 voor elf vanaf Mayrhofen naar Jenbach, maar niet nadat we Maria's blaar hebben verzorgd die ze eergisteren heeft opgelopen. Compeed is niet voorradig, maar schoonmaken, Betadine en goed afpleisteren helpt al erg.  In de trein dus, fietsen mee  en mondkapje verplicht. De rit tot Jenbach duurt bijna een uur, maar daarna kun je ook ontspannen terugfietsen naar Mayrhofen over de Zillertaler Radweg. We fietsen vandaag bijna 38 km. en ook  deze dag is "riding memory lane". We stoppen bij de forellenbrug , fietsen langs camping Ziller Häusl en doen een Weissbiertje en Aperol Spritz op het terras van het Freizeitpark in Zell. Het laatste stuk gaat als een speer: wind in de rug. Op ons balkon doen we ons tegoed aan nootjes en kaas. We zouden buiten de deur gaan eten, maar hebben er eigenlijk de kracht niet meer voor. Na wat geslenter door de dorpsstraat vinden we Imbiss UFO, die lekkere kebab en pizza's heeft. We nemen de kebab en pizza en eten het thuis op. Niks wachten op je eten of wachten om te mogen betalen. Heerlijk. Na de koffie puzzelen we nog wat en genieten van de lange avond.

Zaterdag 11 juli  Vandaag hebben we qua weer een mindere dag: na het onweer van gisteravond is de Dauerregen gekomen. Bij tijd een wijlen plenst het flink door, soms is het zomaar een kwartier droog. We lezen puzzelen er flink op los, 's middags gebruiken we een wat langere droge periode om een wandelingetje te maken. We lopen naar de Hervis en Maria koopt een kek jack en prachtige sandalen. Daarna doen we nog een biertje in de dorpsstraat. Voor eten doen we niet moeilijk: we hebben nog goulasch, doen er wat penne arrabiata bij en hebben nog wat salade. Klaar. Buiten regent het weer, maar het was vandaag niet koud.

Zondag 12 juli Voor vandaag is er beter weer voorspeld en dat komt uit: de zon schijnt en het wordt vandaag 22 graden. We nemen de trein van 10 voor elf vanaf Mayrhofen naar Jenbach, maar niet nadat we Maria's blaar hebben verzorgd die ze eergisteren heeft opgelopen. Compeed is niet voorradig, maar schoonmaken, Betadine en goed afpleisteren helpt al erg.  In de trein dus,fietsen mee  en mondkapje verplicht. De rit duurt bijna een uur, maar daarna kun je ook ontspannen terugfietsen naar Mayrhofen over de Zillertaler Radweg. We fietsen vandaag bijna 38 km. en ook  deze dag is "riding memory lane". We stoppen bij de forellenbrug , fietsen langs camping Ziller Häusl en doen een Weissbiertje en Aperol Spritz op het terras van het Freizeitpark in Zell. Het laatste stuk gaat als een speer: wind in de rug. Op ons balkon doen we ons tegoed aan nootjes en kaas. We zouden buiten de deur gaan eten, maar hebben er eigenlijk de kracht niet meer voor. Na wat geslenter door de dorpsstraat vinden we Imbiss UFO, die lekkere kebab en pizza's heeft. We nemen de kebab en pizza en eten het thuis op. Niks wachten op je eten of wachten om te mogen betalen. Heerlijk. Na de koffie puzzelen we nog wat en genieten van de lange avond.

Maandag 13 juli    We pakken vandaag de bus naar Vorderlanersbach om vanaf daar terug te wandelen naar Mayrhofen. Om 10 voor 11 rijdt de bus voorbij, omdat wij onze hand niet opstaken en niet bij de bushalte stonden... Lekker dom natuurlijk, maar tegenwoordig is de bus naar Hintertux gelukkig een halfuursdienst. Om niet te lang te moeten wachten, lopen we alvast richting station, waar het beginpunt van de lijn is. Dat blijkt een goed idee, want de bus stroomt snel vol en de laatst ingestapten moeten staan. In Finkenberg gaan de meesten eruit, wij gaan door naar Vorderlanersbach, halte Rastkogelbahn. Eigenlijk stopt de bus bij het karkas van de Schrofenalmbaan. Die kabinebaan werd aangelegd voor de toenmalige Magnesitwerken en kort gebruikt voor de skiërs. Rond 1975 werd ie stilgelegd. Het dalstation staat er dus nog altijd. Vaag zie je nog altijd de naam "Schrofenalmbahn". Het weer is vandaag weer prima in orde: zonnig, wat wolkjes en 23 graden. We gaan op weg naar Mayrhofen en zoeken een weg tussen berg en dal. De wandeling verloopt prima tot we een tweede bordje tegenkomen "route 27a Finkenberg gesperrt wegen Bauarbeiten". Eigenwijs als we zijn denken dat het wel mee zal vallen en dat we er wel omhoog kunnen. Helaas... vandaag is zo'n dag dat het niet meezit. De Bauarbeiten betreffen het aanleggen van een wandel- tractorbrug over een diepe Schlucht en een alternatief is niet voorhanden. Afdalen dus en proberen veel lager op de berg alsnog een overgang te vinden. Daar blijkt de kaart verouderd en een ingetekende weg niet meer te bestaan. Door de bushbush en kruipend op handen en voeten komen we weer bij dezelfde Schlucht uit, maar nu veel lager op de berg.... Grom... Het is inmiddels bijna vier uur en we houden het voor gezien. We keren een flink deel terug op onze schreden en komen bij bushalte Bärdille op de weg. Als we nog 30 meter hoogteverschil moeten overbruggen, rijdt daar de bus voorbij. Ook dat nog. Maar gelukkig: er is een halfuursdienst en een goede drie kwartier later zijn we terug in Mayrhofen. Bij de Spar kopen we nog wat spulletjes voor het avondeten: uitsmijter, pizzarestant, verse salade en yoghurt en kersen toe. (Kebabboer UFO bleek gesloten....) Helemaal niet gek dus. Na de koffie met chocola bellen we nog met Tim om af te spreken wanneer we naar Annaberg komen. Een paar dagen later dus, want voor donderdag is er regen voorspeld bij 16 graden en dat is uitgerekend de dag dat we zouden komen wandelen. Nu gaan we zaterdag en blijven tot maandagmorgen. Het betekent wel dat we drie dagen langer in Mayrhofen blijven. Maar.. helaas is appartement Alpenrose al volgeboekt. Nou ja, dat is een probleempje voor morgen. Trusten!

Dinsdag 14 juli    Na de inspanning van gisteren doen we rustig aan. Na het ontbijt missen we nét de trein naar Zell en dan wordt het dus eerst koffie bij de Bäckerei beim Bahnhof. Heerlijk. Glaasje water erbij... helemaal goed. Dan gaan we met de trein naar Zell. Even over camping Hofer lopen hoort erbij. Weinig veranderd, wel valt op dat er veel lege plekken zijn. Corona dus.... Daarna wandelen we langs de kruiswegstaties naar Maria Rast. Ook daar weinig veranderd, hoewel er wel flink wat bomen zijn weggekapt. Dat maakt het allemaal toch wat vriendelijker. Na nog in de kapel te hebben gekeken, lopen we richting Mayrhofen terug. Dat gaat grotendeels over het pad dat we vroeger (rond 30 jaar geleden) met de kinderen ook al liepen. Destijds andersom: vanaf camping Laubichl richting Zell en onder de belofte dat er een ijsje in het verschiet lag als we daadwerkelijk in Zell zouden aankomen. Net voorbij Hippach dalen we af naar studio Alte Mühle: Wurzen Max. Max is al jaren niet meer onder ons, maar nu is er van Wurzen Max nog maar weinig over: vervallen, verwaarloosd en er is zelfs een graafmachine bezig in de tuin. Het doet ons pijn dat het er zo bij ligt, aan de andere kant: er is blijkbaar een koper en alle troep wordt opgeruimd. Met moeite herkennen we de uitgeholde boom waar een gezicht in was gemaakt. De beschildering is er afgeregend, onkruid woekert alom. Triest.... We steken door naar de Ziller en maken de tocht af naar Mayrhofen. Bij ons vaste café "café Tirol" drinken we een Weizen en Aperol. Lekker hoor! Het weer is weer zomers, hoewel niet overdreven warm. Super. Als avondeten halen we twee Kebab (Imbiss UFO is nu wel open!) Als toetje maken we de twee vruchtenkwarkjes op, die al vanaf Nederland meegaan. 's Avonds betaal ik bij de eigenaresse nog de rekening. Dat is in dit geval alleen de Kurtaxe, want de rest blijkt al met de creditcard betaald. Ook goed. Maar toch... Kurtaxe? 2x7x € 2.40..... Zo. Morgen moeten we appartement Alpenrose uit en verkassen we naar een ander plekje in Mayrhofen. Zaterdag gaan we door naar Annaberg. Tschüüsssss.

Woensdag 15 juli    Vandaag gaan we verkassen en we zijn dus vroeg op. Weer valt op dat de benedenbewoners (kinderen van de eigenaresse?) vroeg opstaan om te werken en dan veel lawaai maken met de deur. Een minpuntje. Bovendien gaat elke morgen rond 6 uur ergens een sluimeralarm af, die niet wordt stopgezet. Nou ja. Het blijft toch een prachtig appartement.  Na het ontbijt en het inruimen checken we nog wat er vrij is in Mayrhofen. We komen uit bij Manni Low Budget Appartements. Veruit de goedkoopste en het is toch maar voor drie nachten. Boeken dus. Daarna parkeren we de auto in de buurt van Hervis en wandelen terug naar de dorpsstraat voor koffie bij Café Tirol Steakhouse, dat inmiddels onze vaste stek is geworden. We willen niet teveel doen vandaag, bovendien is er voor vanmiddag een weersverslechtering voorspeld. We besluiten via Au en Gstan richting Finkenberg te wandelen. Het is een mooie wandeling en bovendien erg stil. We dachten meer geluid te zullen horen van de weg die omhoog loopt van Mayrhofen naar Finkenberg. Als we bij de Finkenberger Almbahnen zijn gekomen, vinden we het wel mooi voor vandaag. We doen een Cappucino en Strudel (zeer matige kwaliteit!) en pakken dan de bus terug naar Mayrhofen. Natuurlijk wel met mondkapje, want dat is hier verplicht. Na nog een extra rondje langs de Burg Schrofen begint het wel heel snel te betrekken. We besluiten met de nodige spoed de auto op te halen en naar het appartement te gaan. Het wordt duidelijk dat we de sleutel moeten ophalen bij hotel Manni, op 50 meter van het appartementencomplex. Via de achterzijde van de Sparsupermarkt komen we bij de receptie en via de achterzijde van hotel Manni weer naar buiten. We hebben nu een keycard voor het appartement "Anemone" én voor de parkeerplaats. Het appartement is oud, versleten, kleursetting eind jaren 70, maar alles wat er moet zijn is er en doet het. We brengen de belangrijkste dingen naar binnen en gaan direct door naar het terras van café Tirol. Het weer is inmiddels weer opgeknapt en onder de zonneluifel is het aangenaam warm. Na twee biertjes en twee Aperol Spritzers is het genoeg en gaan we via de Spar -  voor de noodzakelijke boodschappen - naar huis. We eten thuis: pasta met Debrezinerworstjes, courgette, ui en flink wat Eierschammerl. Wat pasta Arrabiatasaus erbij: helemaal goed. De Straciatellajoghurt uit Nederland is nog helemaal dicht en nog lang niet aan de datum: ziedaar ons toetje. Inmiddels regent het weer en hangen de wolken nu halverwege de bergen... Na de afwas en twee journaals te hebben gekeken (ook hier ontvangst van 6 Nederlandse zenders in HD-kwaliteit) houden we het voor gezien. Nog even lekker lezen en dan op tuk. O ja, voor morgen wordt er regen voorspeld bij 18 graden. We zijn benieuwd....

Donderdag 16 juli Na het ontbijt en de gebruikelijke journaaltjes luieren we eerst wat, daarna drinken we koffie bij café Tirol, onze vaste stek. We willen wandelen richting de camping, maar bij het Bahnhof - waar we de ansichtkaarten op de bus doen - ziet het er al zó dreigend uit dat de moed ons in de schoenen zinkt. De eerste druppels vallen al. Naar huis dus, maar eerst gaan we nog langs sportzaak Brundl bij de Penkenbahn waar we mooie jacks hebben zien hangen. Maria vindt precies wat ze zoekt: een fraai ademend regenjack. Helaas voor mij valt mijn maat net niet goed. We nemen de buit snel mee naar Billig-appartement-Manni, want het begint nu behoorlijk door te plenzen. (Het zou de hele dag door af en toe regenen....) Thuis gekomen knip ik Maria's haar, boen m'n eigen kop en doe een wasje. Eigenlijk lijkt het wel erg op kamperen..... De waslijn spannen we op het balkon, want daar blijft het droog. 's Avonds eten we bij Neue Post. Dat is goed voer: Schitzel vom Huhn, Preiselbeeren mit Pommes en Tiroler Triss: pannekoekjes met Spinatknödel en Salat. Het smaakt allemaal bovengemiddeld. Met een fijne Kappoe en Verlängerter sluiten we af. In de motregen lopen we terug. Na nog wat gepuzzel en gelees sluiten we de dag af. Ik lees het boek IJskind, dat gaat over de expeditie van Fränklin met de schepen Erebus en de Terror, de bijbehorende verdwijningen van die schepen, bemanning en de mogelijke loodvergiftiging. We hebben allebei een jaar of 8 geleden het boek "Bevroren in de tijd" gelezen. Dat boek gaat over de opgravingen van stoffelijke overschotten uit het poolijs. Dat blijken bemanningsleden van de expeditie. Zeer interessant allemaal: met behulp van Wikipedia kunnen we het verhaal weer goed voor de geest krijgen.

Vrijdag 17 juli  Ons laatste dag bij Manni. We hebben vrijwel de hele dag regen, 's ochtends doen we koffie bij café Tirol. 's Middags is het even droog en maken we een wandeling langs de camping en over de tunnelingang. Daarna verder langs de Schaukäserei. Helaas begint het weer te regenen: we gaan een biertje doen bij café Tirol, maar hebben eerst mooi jack gescoord bij Bründl bij de Penkenbahn. Daarna doen we nog wat kleine boodschapjes voor Penne met worstjes en Sugo.

Zaterdag 18 juli We moeten om negen uur het appartement uit zijn, maar het steekt niet zo nauw. We rijden om half tien weg en rijden over de Gerlospass richting Mittersill. Daar doen we cappucino en Topfenstrudel en Käsetorte. Heerlijk. Het weer verandert: in Mayrhofen scheen de zom nog even, voorbij de Gerlospass wordt het steeds donkerder en uiteindelijk regent het. De reis verloopt soepel en om half twee ontmoeten we Tim en Anne bij de Adeg in  Annaberg, waar ze boodschappen doen. Samen rijden we naar boven, naar Alpendorf Dachstein West. Huisjes 95 is prachtig gelegen aan de rand van het park. Heerlijk om elkaar weer te zien. Buiten regent het, dus we drinken binnen een welkomsbiertje en gaan daarna uit eten in Annaberg. Schnitsels, patat, salade: het smaakt lekker allemaal en we sluiten af met coupe Dänemark en Eispalatschinken. Terug in het huisje moet er natuurlijk een spelletje gespeeld worden: we spelen Take Five oftewel het koeienspel. Leuk om weer eens te doen. Als de jongens naar bed zijn drinken we nog een biertje en proeven de Schnappsvoorraad. Gezellig. Om 12 uur liggen we erin. Het regent nog steeds.....

Zondag 19 juli Als we wakker worden regent het, hoewel er een weersverbetering is beloofd. We ontbijten en zien bij de koffie op de app dat Annemieke en Jos - die op weg zijn naar Oostenrijk -  autopech hebben. Ze worden abgeschleppt en moeten tot morgen wachten want dan is de garage open. Rondmgalf twaalf klaart het langzaam op en besluiten we een flinke wsndeling te gaan malen. Inmtotaal zijn het rond de 1e km. worden. We starten bij de Donnerkogelbaan en gaan -gratis op de Gästekarte - naar boven. Daar wandelen we naar de Gablonzerhütte en genieten daar van Goulashsuppe en Kaiserschmarren. Daarna komt er een heel gemeen en lang pad richting het dal. Losse stenen, blubber, afgronden... alles zat erin. We zijn allemaal totaal kapot en pas om 18:45 uur zijn we terug bij het huisje. Na bij een biertje uitgepuft te hebben gaat de minibarbecue aan (merk Cobb) en met stokbrood en salade. is het een heerlijke maaltijd. Vooral de schollenfilets in folie zijn erg lekker. We sluiten af met het koeienspel - take five - thee en schnapps, en rollen 23:30 uur moe maar tevreden in bed. 

Maandag 20 juli  Na de enorme inspanning van gisteren slaapt iedereen uit. We horen de jongens om 8 uur na beneden sluipen, wij zijn rond kwart voor 9 beneden. En ja, zoals beloofd: de zon schijnt volop. Nog voor het ontbijt wordt het zonnescherm opgehangen en dat is maar goed ook. Op deze hoogte - rond de 900 meter - schijnt de zon ongemeen fel.  Het de laatste dag en na ontbijt en koffie stappen we dan ook in de auto voor onze rit naar Sachsenburg. Dat gaat ongelooflijk snel: 11:15 uur weggereden, kwart voor een zijn we er. Ook op deze Draucamping is het stiller dan normaal. We vinden twee prima plekken langs het voetbalveld. De tent opzetten duurt wel wat langer dan bij de Quechua, maar hebben gelukkig eind juni geoefend. Ik spring even op het fietsje voor brood, boter en beleg. Na een boterham sudderen we weg op onze stoelen. Heerlijk, vakantie. Annemieke ennJos zijn ondertussen met een leenauto onderweg: ze willen toch proberen 's avonds nog aan te komen in Sachsenburg. Een fietser wil plaatsje 28 in beslag nemen: nog vrij? Eh.. nee, maar de receptie was toch dicht? Nee, die receptie blijkt open. Snel dus maar even aangemeld en de fietser verbannen naar 2u. Geen probleem. Eten doen we bij Goldenen Rössl. Het valt op dat er minder toeristen zijn en meer Einheimischen. Eten smaakt prima: hamburger pulled pork, Wiener Schnitzel, twee  Weizen, Kaffee en Cappucino. Daarna wachten we Annemieke en Jos: volgens schema zullen ze er om 22:00 uur zijn en dan willen ze de tent nog opzetten. En zo gebeurt ook. Dat pompsysteen werkt prima. Daarna werpen we nog een blik op de Mercedes 220 die Jos en Annemieke als leenauto hebben meegekregen. Stoer ding! Na nog vrolijk nieuws te hebben gehoord en een limonade te hebben gedronken is de dag voorbij. Rond twaalven liggen we er in.

Dinsdag 21 juli Een lekkere luierdag. Koffie, hangen, bijrusten. 's Middags gaan we met drieën nog voetballen op de bijvelden van de voetbalclub. Oef. Dat valt tegen: bij Duits tienen bakken we er niet veel van, hooghouden is niet meer wat het was. Het is wel bemoedigend dat het steeds beter gaat. Het record blijft hangen op 23. Misschien ook omdat Jos zijn hardloopschoen heeft gescheurd... Terug bij de tenten laven we ons aan de limonade en water. Om 19:00 uur checken we in bij Goldenen Rössl en gelukkig is er plek. Na een lekkere maaltijd sluiten we af met een kleines Genuss en één coupe Dänemark (mit zwei Löffel) Hartenjagen doen we als we terug zijn op het kamp. Bennie wint, maar het meest opmerkelijke gebeurt tijdens het kaarten: vanuit het niets steekt de wind op en stijgt de temperatuur zeker 5 graden. Een echte föhnwind. Dan is de wind plotseling weer weg. Dat herhaalt zich een stuk of 4 keer. De wind wordt heviger en de luifel moet worden neergelegd. Bliksem en donder komen dichterbijen het begint zachtjes te regenen. Het hartenjagen wordt binnenvoortgezet, maar is snel af. Gelukkig neemt de wind af en als we naar buiten gaan om te genieten van de bliksem, is dat ook plots voorbij. Lichtelijk teleurgesteld gaan we dan maar naar bed. Maar die föhnwind..... heel apart!

Woensdag 22 juli Het weer ziet er betrouwbaar uit, maar voor de middag wordt er wel onweer voorspeld. Na de koffie rijden we in Jos z'n "waggie" naar de Goldeckbahn in Spittal. Die lift is een paar jaar geleden vernieuwd is nu een 8-persoons kabinebaan. Vanaf het bergstation lopen we naar de Seehütte op 2110 meter. Als we op de schouder lopen, betrekt het weer en horen we de donder. Ook begint het licht te regenen. Gelukkig is de hut niet ver meer. Dat is maar goed ook: als Bennie en Marietje binnen Strudel bestellen, slaat buiten de bliksem vlakbij in! Maar het valt mee met de regen en we kunnen buiten toch nog Strudels eten. Het klaart dan weer op. We dalen langs een andere weg af en het wordt zowaar weer lekker weer. Bij de camping laten we ons uit de auto zetten om wat boodschappen te doen: we eten voor de verandering thuis vanavond! We nemen ook wat koude biertjes mee en kaas, augurken en mosterd, zodat we eerst lekker onderuit kunnen hangen. Die pret duurt echter kort: er verschijnen nare wolken over de bergen en in de verte lijkt het wel al te regenen.... De hemelsluizen gaan open en ieder gaat lekker luieren in de eigen tent. Het onweert ook flink, maar nooit echt recht boven de camping. De Einheimischen schijnen dat te weten, want de training van de Sachsenburger FC gaat gewoon door! Hmmm, een beetje onverantwoord vonden we het wel. Tegen kwart voor zeven is het droog en besluiten we toch eten te gaan maken: volkorenpasta, sugo, salade en een yoghurtje toe. Smaakt heerlijk allemaal. Het koelt nu wel flink af, dus de Hartenjaagwedstrijd gaat niet door. Iedereen gaat douchen en daarna lezen en puzzelen in de eigen tent. Ook wel eens lekker. Voor morgen is er droger weer voorspeld, met een iets hogere temperatuur. We gaan het zien... welterusten!

Donderdag 23 juli Ook vandaag is het weer niet stabiel: in de middag worden er veel buien voorspeld. We nemen alle tijd om te ontbijten (rond 10:00 uur) en spelen dan een soort tennis: twee houten grote batjes en een Fiep Westendorpbal geven voor anderhalf uur plezier. De kunst is zoveel mogelijk keren de bal naar elkaar over te spelen. Met een beetje geluk wint Bennie, maar qua plezier won iedereen. 's Middags zetten we de fiets op de drager en rijden we naar Dellach. Daar besnuffelen we camping Waldbad. Een tegenvaller.... druk, kleine plekken, een sfeer van "veel Brabanders". Brr. Niets voor ons. We drinken dan ook maar geen cappucino bij het Waldcafé, maar snoepen onderweg van een Snelle Jelle. Slokje water erbij: prima. We fietsen naar Oberdrauburg, om daar ook de camping te bekijken. Oordeel: grotere plaatsen, meer plek en een gemoedelijk sfeertje. Het zwembad ziet er uitnodigend uit. In de dorpsstraat van Oberdrauburg nemen we een cappucino en ronden af met een overheerlijke Heisse Liebe. Het weer is nog steeds goed, hoewel er wel flinke bloemkolen opborrelen. Als we terugfietsen naar Dellach - we zouden rond een uur of zes gaan barbecuen - appen Mieke en Jos dat ze doornat zijn geregend op weg van het zwembad naar de camping. Inderdaad: wij zien die bui hangen, maar houden het droog. Op de camping is alles nat (de tent lekt ook via het bodemzeil) en de barbecue wordt afgelast. Dan maar een hapjes doen bij de Schwarzer Rossl: Grillplatte en Salat. Buiten rommelt het regelmatig en later begint het ook flink te regenen. Wij zijn dan al naar binnen gegaan om nog een potje te hartenjagen. Bennie en later Annemieke winnen. als we teruglopen naar de tenten is het droog. Om 24:00 uur liggen we op tuk.

Vrijdag 24 juli  Er is eigenlijk voor vandaag onweer en regen voorspeld, maar het weer houdt zich goed. We hangen bij de tent, spelen nogmaals het balspel met de batjes: dit keer is Jos met overmacht de winnaar. Van de oorspronkelijke plannen om naar Spittal te fietsen komt niets terecht: na de lunch zoekt iedereen zijn luie stoel op en geniet van het meevallende weer: voor drie kwart bewolkt en 24 graadjes. De enige activiteit is het overleggen wat we morgen gaan doen: Heiligenblut en de Franz Josephhöhe Blijkt anderhalf uur rijden. Jos heeft dan wel een dikke "Waggie", drie uur in de auto zitten is toch wat te gortig. De Mölltaler Gletsjerbahnen zijn veel dichterbij: dat gaan we morgen zien.  Later in de middag maakt ieder een eigen wandelingetje. Wij gaan  langs de Kapellenweg omhoog en via een andere afdaling weer terug. Bijna gelijk met Jos en Annemieke komen we weer op de camping aan. We zetten provisorisch tennisnet op met twee stokken en wat scheerlijnen. Bijna klaar? Het begint plots te stortregenen. We besluiten maar een borreltje te gaan drinken in de tent Jos en Miekie. Onze eigen tent blijkt via het grondzeil te lekken en is nog niet droog. Dan volgt onweer, gierende storm, fietsen waaien om, wasgoed waait van de lijn. We maken maken foto’s en filmen, want het is echt spektakel. Het hoofdveld - waar een veldje was uitgezet voor de training - staat vrijwel helemaal blank. Rond 6 uur wordt het droog. We willen vandaag wel eens pizza eten en doen dat bij gasthof Seiwald. Voor de deur staat een plas van wel 30 meter, maar Jos durft er met de Waggie wel doorheen. Seiwald is een beetje vreemde tent, met harde muziek, een oude, behoorlijk dove serveerster (van de muziek?), maar we zijn blij dat we binnen zijn en bestellen pizza. Wel moet van ons de muziek iets zachter. Je kon elkaar nauwelijks verstaan….. Zeer tot ons genoegen worden er 4 prima pizza’s geserveerd: voor Jos wordt er zelfs nog verse knoflook opgeklodderd. Daarna komen de kaarten op tafel: geen avond voorbij zonder Hartenjagen. Bovendien regent het buiten nog steeds. Bennie wint. Ook terug bij tent is het nog steeds niet droog: we gaan op tuk.

Zaterdag 25 juli Na de storm en regen van gisteren worden het tennisnet en luifelopnieuw opgezet en we doen een toernooi met drieën. Jos wint nipt. Na koffie is het dan tijd voor de Mölltalergletsjerbaan. We kopen kaartjes voor naar de top. We gaan met een standseilbaan naar boven. Daar is het erg koud en winderig. We drinken daarom maar eerst koffie bij restaurant Eissee. Na overleg blijkt het toch te koud om helemaal boven te gaan: in de wolken. er staat veel wind en halverwege verdwijnt de stoeltjes in de wolken. Wel wordt er geskied. We maken eerst een kleine wandeling naar uitzichtspunt Eissee. Mooi! Annemieke blijkt daar haar kaartje kwijt! We gaan zoeken, vinden natuurlijk niets, vragen in het restaurant.: nietd. Wel blijkt, dat ze waarschijnlijk niet moeilijk zullen doen bij de standseilbahn naar beneden. We dalen af over de skipiste naar Duisburgerhütte. Landschappelijk is het mooi, woest en wild. De bergwereld is hier absoluut mooier dan bij Hintertux. Om half drie zijn we in de Duisburgerhütte en bestellen  Goulashsuppe; tussen neus en lippen door vragen we hoe laat het laatste treintje naar het dal rijdt.  VIER UUR???!!!  Oei. We verbleken en gooien de gloeiende Goulashsuppe snel achterover. Gelukkig kan de waardin ons geruststellen: binnen een uurtje haalde je het gemakkelijk. Om 5 voor drie dus beginnen we dus maar snel aan de tocht naar beneden. Bennie en Maria gaan eerst; Jos en Annemieke nemen iets langer de tijd. Wij nemen de route over de skipiste en de weg, zij nemen het klauterpad.  Ruim over de helft komen we elkaar tegen en kort daarna is het bergstation van het treintje al in beeld. Dat valt dus mee: in ruim een half uur zijn we terug. En ja: Annemieke mag zonder problemen mee. Terug op de camping doen we nog een tennistoernooitje. Leuk! We hebben nu zelfs net scheerlijnen als lijnen. Na nog een Jägermeistertje drinken, gaan we voor de laatste keer eten bij Goldenen Rössl. De baas herkent ons al bij het voetbalveld (FC Sachsenburg speelt thuis) en zegt dat er nog een tafel vrij is. We laten het ons weer goed smaken en aansluitend jagen we nog wat op de Harten. Annemieke wint, Bennie twee. Terug op de camping  komt er nog veel muziek uit de voetbalkantine. Sachsenburg 1 heeft gewonnen. Maar we zijn allemaal te moe: om elf uur slapen we.

Zondag 26 juli Het is bewolkt maar al aangenaam als we opstaan. Vandaag gaan we allebei verkassen: wij naar Belvédere Grado (camping Pineta) en Jos en Annemieke naar Oberdrauburg (daar blijkt later nog maar één plekje vrij te zijn!)  Voor en na het ontbijt pakken we al flink in. Alles is vochtig en onder onze slaaptent blijkt zelfs een flinke mierenhoop te liggen.  Als alles bijna is ingepakt draaien we nog het tennisveld en spelen een klein toernooitje.  Bennie wint. Het spettert nu af en toe en we gooien de laatste bagage in de auto. Om 13:00 uur rijden we allemaal weg. Het is niet druk op de weg en na nog een korte eet- en drinkstop vóór het inrijden van de Po-vlakte, komen we om half 4 aan op de camping. Geen grenscontrole of iets anders gezien. Bij aanmelden ook geen problemen of formulieren: wel een mondkapje op. Het is heel, heel stil op de camping: geen Confikamp van de Duitsers uit Augsburg. Helaas is ons eigen toiletgebouw gesloten. We staan fraai en heel alleen. Na opzetten van de tent  lezen en puzzelen we nog even, daarna  gaan we kijken of het restaurant open is. Ja, gelukkig! Wel staan de tafels iets verder uit elkaar en draagt het bedienend personeel een mondkapje.  We nemen Pizza Capriciosa en Salat. De ober vergeet door te geven dat we willen afrekenen en we krijgen daarom een grappa toe. Goed spul! Terug bij de tent zit de dag er wel op: Tandenpoetsen en plassen (eenrichtingverkeer, maar niemand houdt zich eraan...) en dan heerlijk op tuk. Doodmoe. Reizen vermoeit.... Buiten? Is het doodstil en je hoort alleen de bekende vogel......

Maandag 27 juli. Hoera! Vandaag is er weer een krant te downloaden. Helaas moet dat wel uit de eigen bundel: er is nog geen gratis kamp-wifi. We luieren de hele dag door, zetten na de middagpauze de luifel op, doen een wasje onder de douche..... kortom: dat mag vakantie heten. 

Dinsdag 28 juli  Het is weer prachtig vanmorgen en al direct aangenaam. We nemen ruim de tijd om te ontbijten en hebben eigenlijk geen plannen voor vandaag. Aquileia? Koffie in Grado? Het kan allemaal. We doen nog even niets en luieren er op los. Na de lunch stappen we toch op de fiets voor een ritje naar Grado. Veel is hetzelfde: ritje over de dam, de Romeinse opgraving, de kade richting het strand. We stoppen weer bij ons "eigen" terras in het straatje vlakbij de kerk. Daar bestellen we 2 Aperol Spritzers en een fles water. Lekker mijmeren we over hoe de vakantie verder zal gaan. Terug naar Sachsenburg? Oberdrauburg? (Annemieke zegt zo'n last te hebben van het verkeerslawaai...) of toch direct door naar Mayrhofen, waar we nog niet uitgewandeld zijn? Toeval of niet, het weer lijkt in alle gebieden even in een dip te komen over een week. Maar wij houden het hier geen week meer vol.... Pfff.... luxeprobleem.. Als de glazen leeg zijn slenteren we nog door wat straatjes, bekijken de kerk van Grado nog eens en offeren twee kaarsjes bij het Maria-altaar tot zekere intentie. (.....) Na nog twee ijsjes met due bollo con duo gusti stappen we weer op de fiets en rijden terug naar de tent. We willen nog even langs de campingsupermarkt, maar helaas: die is alleen 's ochtends open. We hebben echter ook geen zin in weer naar het restaurant en besluiten tot een maaltijd met lekkere restjes uit de voorraden: samen één pakje cup-a-soup eten, en een pakje sliertjes met kiparoma. Broodje erbij, bekertje limonade. Prima. Meer moet dat niet zijn. Water halen we gewoon bij de kraan, want de watervoorraden zijn op en de winkel is pas morgen open. In de avond drinken we nog wat thee en dan is de dag voorbij: geen tennissen, geen badminton. Stilte, vanaf kwart voor negen muggen en wat lezen. O ja, de fluitvogel meldt zich precies om negen uur. Merkwaardig. De hele dag hoor je ze niet en nu beginnen ze weer en houden het een groot deel van de nacht vol. Nou ja, part of the show. Tot morgen! 

Woensdag 29 juli  Als we opstaan belooft het weer een warme, zonnige luierdag te worden. En dat wordt het ook. We waren van plan om een klein ontbijtje te doen en dan hard te gaan lopen, maar daar komt niets terecht. We zitten en hangen, nemen uitgebreid de tijd voor het ontbijt, verplaatsen af en toe het terras om het uit de zon te houden en spelen twee keer wat tennis - lees: bal heen en weer slaan tot boven de 20 -. Maar we genieten, en eerlijk is eerlijk: het is bloedjeheet, ook vandaag weet 30+. Heel af en toe komt er een windje vanaf de zeekant en dat brengt een lichte verkoeling, maar veel is het niet. Ook 's middags: hangen en luieren. Kom daar in Nederland maar eens om.... maar we genieten en daar gaat het om. Annemieke en Jos zijn vertrokken uit Oberdrauburg en we krijgen mooie foto's van de zieltogende Pasterzegletsjer. Tim en Tijn zijn op weg naar Kruideel om daar hun whisky-avondje te houden. Tegen zeven melden we ons op het terras van het restaurant. Het is stil: er zitten nog twee tweetallen. We doen het bekende recept: pizza capriciosa en insalata della casa. Biertje erbij, fles water, en natuurlijk afsluiten met cappucino en espresso doppio. We krijgen weer grappa en limoncello toe. From the house. Ach, de fooi betaalt het wel. Na nog een korte blik op de "Stufenlose Holzbrücke" is het tijd voor de tent. We lezen nog wat en gaan om 22:00 uur op tuk. Eens kijken of we beter slapen dan de afgelopen nacht. Puntje voor de eindevalutie: de stretchers zijn te smal om comfortabel breeduit te kunnen liggen. Volgend jaar weer gewoon de inflatebles.  

Donderdag 30 juli  De dagen beginnen op elkaar te lijken, weer zonnig, 32 graden, geen wind. We hebben ons voorgenomen vandaag één inspanning te doen: een ijsje halen in Aquileia. Maar dat stellen we uit tot ver in de middag. 's Ochtends dus weinig activiteit: ontbijten, (krant-) lezen, puzzelen, appjes sturen. Af en toe komen we van de stoel om wat te tennissen. Het record wordt verbroken: 43! Yes. Daar kunnen we de rest van de dag op teren. En zo schuift de dag voorbij en schuiven wij mee met de schaduw van de bomen, want in de zon is het nog geen 3 minuten uit te houden. Om half vier dus naar Aquileia voor een ijsje en tsjonge!, wat kunnen die Italianen toch een ijs maken! Na nog wat kleine boodschapjes in de supermarkt kunnen we al weer terug: heen en terug is het 15 kilometer. Als we terug zijn doen we vast wat kleine dingen voor het afbreken van het kamp. De stretchers worden ingepakt: we slapen vannacht op de matjes voor de fietsvakantie. Ook de dikke slaapzakken (nog behaaglijk bij min 5!) verdwijnen al in de auto.  Verder wordt de luifel ingepakt en de helft van de haringen kan er ook uit: onweer en wind valt hier de eerste 5 dagen niet te verwachten. Daarna eten we bij de tent: wéér een pak sliertjes gaat eraan, aangevuld met een smakelijke boterham met kaas, tomaat en Jans kruiden. Toetje: yoghurt en vanille-yoghurt,  een pruim en een perzik. We zien af van de koffie en drinken nog een heerlijke bak thee. Dan is het donker geworden (rond kwart over negen). Ik schrijf mijn verslag, doe nog een Sudoku en het is klaar voor vandaag. Tot morgen, dan gaan we op reis naar...Mayrhofen! 

Vrijdag 31 juli We zouden niet speciaal vroeg opstaan, maar staan toch al voor hakf acht buiten. Het is nu nog redelijk aangenaam, maar je proeft dat het een loeihete dag zal worden. Het opruimen is gemakkelijk: er is niets nat of erg vies. Wél kost het redelijk wat moeite om zlles in de auto te krijgen. Volgend jaar gaat dat beter: gewoon de quechua mee, geen stretchers. Ruimte zat dan. We hebben vannacht de fietsmatjes gebruikt en ook de fietsslaapzakken en dan beviel eigenlijk prima. Koud was het sowieso niet en de fietsmatjes zijn minstens zo breed als de stretchers, alleen kun je je armen nu lekker op de grond neerleggen. Rond 10 over negen rijden we weg. De rekening voor de camping viel mee: € 210,--  voor 5 nachten. De reis gaat voorspoedig: langs Udine (10 uur en het is al 30.5!) de Autostrada della Alpi volgen tot aan Tolmezzo, daarna omhoog langs Arta Terme naar de Plöckenpas. Fraai aangelegd, deze pas. Landschappelijk een prachtig decor. Enig minpuntje is dat we achter een vrachtwagen met boomstammen rijden. Uiteindelijk kiezen we ervoor om 5 minuten stil te staan langs de kant: scheelt een hoop ergernis en benzine. Op de Plöckenpas staat de houtsagen langs de kant. Verder gaan we over het Gailberger Sattel naar Oberdrauburg. Daar doen we een bakkie en dan snel door naar de Felbertauerntunnel. Gelukkig geen file vóór Lienz: we kunnen zo doorrijden. Ook in Mittersill doen we weer een bakkie. Het is bloedjeheet. Nu nog de Gerlospas: die is druk. Dat komt vooral door de fietsers die tegenwoordig in groten getale de pas overfietsen. Elektrisch natuurlijk... Levensgevaarlijk dus, want er blijft een flink tempoverschil tussen de fietsers en de auto's. Ik schreef het sl eerder: het zou me niks verbazen als de pas in de toekomst voor e-bikes verboden wordt. Rond kwart over drie zijn we bij ApartHotel Thérèse. Super! Sleutels liggen gereed in een kastje, de code daarvoor was via de mail doorgekomen. Binnen een kwartier zijn we boven en binnen met de noodzakelijke spullen uit de auto. Na een kopje thee springen we op de fiets voor een biertje en een Aperol Spritzer bij ons eigen café Tirol. Daarna nog wat boodschapje bij de PenkenSpar en aansluitend halen we twee Kebab op bij de Turkse snackbar. Thuisgekomen is het smullen. En weer lekker het Nederlandse nieuws kijken, want ook hier hebben we 5 Nederlandse zenders. Daarna lezen en puzzelen we wat en rond 23:00 uur vallen de oogjes toe. We zijn al weer veel dichter bij Nederland, maar ook erg blij dat we nog 4 dagen hier kunnen blijven. Morgen naar Hintertux. Het moet Kaiserwetter worden! 

Zaterdag 1 augustus  We zijn terug in Mayrhofen om nog twee, misschien drie wandelingen te doen. Vandaag staat op nummer een de wandeling bij Hintertux. Na ontbijt en koffie - geen haast - rijden we naar de Hintertuxergletsjerbahn voor de wandeling Tuxerjochhaus - Weitental - Hintertux. Bij het dalstation is het een drukte van belang met allemaal mondkapjes. Die zijn ook verplicht in de lift. We nemen twee kaartjes naar Sommerbergalm. € 26,--. Boven doen we eerst koffie en genieten van het prachtige uitzicht. Het weer is er ook naar. Blauw met wat kleine wolkjes. Eerst gaan we langs het hekje waar ik in dec. 1972 met Marian stond. Uitzicht over een wit Tuxertal. Dan gaan we omhoog naar het Tuxerjochhaus. Ook hier weer E-mountainbikers die omhoog gaan. Beetje jammer. Als je dan zo graag wilt fietsen, doe het dan zonder accu. Na een uurtje zijn we bij het Tuxerjochhaus voor koffie en een Strudel. We beklimmen ook nog even de Pfannköpfl van 2388 m. Tien minuutjes werk. Dan volgt een lange, maar landschappelijk prachtige afdaling door het Weitental. Na een kudde koeien te zijn gepasseerd - mooi toch altijd, die koeienbellen - vernauwt de kloof zich, het water moet zich er doorheen persen en dat mondt uit in de prachtige Schleierfall. We schieten met gemak twee rolletjes vol. Wat een prachtig ding. Daarna gaan de laatste loodjes zwaar wegen: de knieën en remmen beginnen te protesteren! Maar gelukkig, daar is de auto al. We doen wat boodschapjes bij de  M-preis in Mayrhofen. Bah, wat een bukwinkel. Veel te veel schappen, je kunt je kont niet keren, boordevol publiek, geen airco, mondkapje op en dan ook nog eens maar 2 kassa's open. (Er is ook geen ruimte voor meer kassa's....) Thuis gekomen luieren we eerst even wat op bed en maken dan het eten: sliertjes, gebakken ei en twee frankfurter worstjes. De ui uit Italië heeft zich verstopt en wordt pas na de koffie gevonden. Wonderlijk. We hebben allebei 10 minuten lopen zoeken, ook in de ijskast..... Maakt niet uit: de dag is voorbij, we zijn tevreden en moe en vallen rond 11 uur in slaap. 

Zondag 2 augustus  Van drie dagen wandelen komt niet veel terecht. Gisteren was het prachtig in Hintertux, voor vandaag wordt er al een bui en later in de middag Dauerregen voorspeld. Goede raad is duur. We zouden naar Finkenberg en daar vanaf het middenstation naar de Penken toe te lopen. Maar we hebben eigenlijk geen zin in gedoe met de bus en dan mogelijk ook nog je wandeling moeten afbreken. We besluiten het Steinerkoglhaus met een bezoek te vereren. Ook zo'n klassieker! Ooit met de  kinderen gedaan voor een "Stockschilder" en waarschijnlijk in 1978 al samen voor de eerste keer gedaan. Op de fiets gaan we naar het begin van de Kapellenweg. Daar begint de klim langs de kruiswegstaties, langs het kapelletje "Maria Hilf" en tenslotte bereiken we 2 uur later het Steinerkoglhaus. Het toerisme heeft ook hier veel goeds gedaan: het Haus ziet er goed onderhouden uit en lijkt ook groter en moderner dan vroeger. De looplank waar vroeger de Drakenvliegers vandaan vertrokken is verdwenen, er is nog wel een aanloopweitje voor de parapenters. Vandaag wordt er niet gevlogen: we vertrokken beneden met zon, maar hier boven blijkt het al zwaar bewolkt. Als we achter de Gulashsuppe zitten begint het zowaar te spetteren. Maar de temperatuur is goed en we kunnen buiten blijven zitten. Het trekt vanuit het westen echter helemaal dicht en daar hangen ook al dichte regensluiers. Naar beneden dus maar. Binnen anderhalf uur zijn we weer beneden, af en toe valt er een druppel. Dat valt dus mee. De laatste honderden meters worden we zelfs begeleid door een zonnetje. Die pret duurt echter niet lang: we doen een biertje en Aperol op ons huisterras van Café Tirol en daar gaan de hemelsluizen open. Zo gaat dat in het Zillertal: als het regent is het ook meestal meteen flink plenzen. Nog maar een tweede rondje dus, maar het helpt niet: het fietsen gaat wat onvaster, maar de regen blijft vallen. Behoorlijk nat komen we terug bij Appartement Thérèse. Het eten is eigenlijk een kopie van gisteren, maar nu mét ui! Voordeel is wel dat we zo een beetje de voorraden opmaken. Zo gaat ons laatste pakje sliertjes eraan en ook de Frankfurters zijn op. Het draagt wel bij aan het vakantiegevoel: het keukentje is heel klein, dus het is flink oetelen. Met de deur naar het terras open en het geluid van de neervallende regen ben je toch een beetje op de camping, en die is nota bene aan de achterkant van haus Thérèse.... Zo zit de dag er op. Nog wat puzzelen... nou ja, de andachtige lezer kent het recept. Tot morgen: er is de hele dag regen voorspeld, Jos en Annemieke zitten in Appartement Manni "Low Budget", dus het wordt waarschijnlijk een kaartje leggen en een glaasje nuttigen. Oant moan! 

Maandag 3 augustus  Er wordt vandaag de hele dag regen voorspeld, maar hé, wat is dat? Het is droog! Dat betekent in ieder geval dat we nog een wandeling kunnen maken!  Als we buiten komen is het niet alleen droog, maar ook nog aangenaam en zelfs het zonnetje piept er even tussendoor. Strava aan en wandelen naar Mayrhofen voor de laatste reisboodschappen en wat souvenirs. Ondertussen lezen we op de app. dat Annemieke en Jos nog wel een rondje midgetgolf willen skaan: ook zij hebben ontdekt dat het weer meevalt. We lopen eerst even langs  de flappentapper en nemen dan een kijkje in het Low Budget Appartement Manni van Miekie en Jos. Herkenbare stijl: oud, versleten, maar wel functioneel. Na een korte rondleiding gaan we naar het Freizeitpark waar een mooie Minigolfanlage is. Wat een lol! Er wordt veel gelachen, maar uiteindelijk wint Annemieke, voor Jos, Maria en Ben. Legendarisch was de laatste slag van Jos: buitenkant handje, met één hand achteloos een hole-in-one! Er bestaan zelfs filmbeelden van.. Inmiddels is het weer wel aan het veranderen: het spettert licht en de wolken komen langs de berg naar beneden glijden... Klopt: voor 's middags is er Dauerregen voorspeld. Terug dus naar Manni voor een spelletje hartenjagen. Bennie wint. De hemelsluizen zijn nu open gegaan: met een paraplu van Jos en Annemieke doen we snel wat boodschappen en gaan naar de bekende Kaufhof voor een speeltje voor Jan en Leentje. Daarna zijn we klaar voor de Brück'nStadl: een bekende après ski-bar, waar 's avonds de Kaser Mandl zullen optreden. Wat zijn er wat vroeg, maar moeten ook nog eten dus dat komt mooi uit. Een tegenvaller is dat de Kaser Mandl pas om 20 uur beginnen met optreden. We besluiten nog maar een hartenjaagje te starten, maar als de eerste trekzaktonen rondgalmen stoppen we toch en luisteren naar de bekende Tirolermelodieën, waaronder Grüne Tanne, het Tiroler Volkslied en "Bij ons in Kufstein". Leuk, maar na een uurtje hebben we het wel gehad. Als de glazen leeg zijn en Maria er een heeft ontvreemd voor Annemieke (fraaie opdruk Brück'nStadl!) lopen we door de stromende regen terug naar Manni. Daar maken we het potje hartenjagen af: Bennie is ongenaakbaar. Dan maar weer de stromende regen in: met een poncho en een paraplu komen we toch nog redelijk droog terug bij Thérèse. Van het plan om de auto al deels in te pakken komt niets terecht: nog een puzzeltje en de slaap komt.

Dinsdag 4 augustus   Het heeft vannacht gestortregend! In Salzburg 160 mm. in 24 uur. Hier in Mayrhofen ligt ook een flinke plens, het is maar 11 graden en de Dristner heeft een wit topje. Ik rij de auto onder de overkapping en herschik alle bagage. Dat was nodig ook, want lang niet alle kratten waren vol en zo leek alles niet in de auto te passen. Nu gaat het beter: na het ontbijt rijden we om 8:45 uur weg. De eerste drie uur regent het flink door bij nauwelijks 13 graden. Er is flink wat oponthoud bij werkzaamheden bij Holledau. Een strook van 14 km. bij 60 km. per uur. Maar na Neurenberg rijdt het goed door. Om half elf zijn we precies bij het allerlaatste licht thuis. Een topvakantie is ten einde.....