2023-08 Zomervakantie Mayrhofen - Turracher Höhe - Obervellach/Hermagor

Zondag 6 augustus  Vandaag gaat de vakantie eindelijk beginnen. Wegens de trouwpartij van Jos zijn broer konden we pas later weg (wij pasten op Fenna); we hoopten op een mooie maand juli, maar helaas verliep de maand recordnat. Ook de eerste dagen van augustus zijn nat en aan de frisse kant. Om 9.45 uur rijden we weg. 's Nachts rijden was een optie, maar we zijn er te moe voor en hebben flink doorgeslapen. Het is vandaag de dag na "zwarte zaterdag" en dat is goed te merken. Het is druk en er valt vrijwel de hele dag regen. Het schiet ook niet op, omdat de hoofdaders in Duitsland verstopt zijn. Bovendien bulkt het op de A3 van de Baustellen, dus die mijden we sowieso. We komen echter zonder gevaarlijke situaties aan in Ludwigsburg, net ten noorden van Stuttgart. Hotel Goldenen Pflug. € 87,-- inclusief ontbijt. Mag je niets van zeggen. Na aankomst om 19:30 uur en parkeren in de parkeergarage, gaan we eten bij Gasthof Goldener Rössl, tegenover het hotel. Het eten blijkt uit de keuken van het hotel te komen, we hadden dus net zo goed daar kunnen gaan zitten. De Schnitzels smaken prima, de patat ook, maar we houden ieder een Schnitzel ter grootte van een schoenzool over. Dat laten we dus - naar goed Hollands gebruik - inpakken. Gelukkig hebben we een mini-ijskast, zodat de lappen koel bewaard worden. Morgen gaan we verder richting Mayrhofen. We hopen een appartement voor een week te boeken. Daarna gaat het door naar de Turracher Höhe, waar Tijn en Clau zitten met de kids. Daarna? Misschien Grado? Misschien nogmaals fietsen langs de Lech? Of toch naar Süd Tirol? Ze zullen zien. Nu nog snel een puzzeltje en dan op tuk. Dat wordt een welverdiend slaapje! Oant moan.

Maandag 7 aug. We hebben lekker geslapen in hotel Goldener Pflug. En ook het ontbijt is dik in orde. Wilt u een spiegelei erbij? Ja, heerlijk. Nog even langs het yoghurtresort: ook goedbevonden. Om 9:45 uur rijden we weg bij het hotel. We hebben nog een flinke rit voor de boeg: de verwachte reistijd is viereneenhalf uur. Het rijdt lekker door: we rijden de A8 langs Augsburg en daarna de "mittlerer Ring" door München. Het rijdt prima door en het scheelt bijna 25 kilometer. Aangekomen bij de grens kopen we nog een vignet en later stoppen we in Hippach om cash op te nemen: volgens booking.com moet er contant worden betaald. Helaas: je kunt maar maximaal € 400,-- per dag uit de muur trekken. Na aankomst bij  staat er trouwens gewoon een pinapparaat en de volgende dag blijkt dat we pas vertrek hoeven te betalen. We arriveren rond half 5 bij hotel garni Larcherhof in de wijk Hollenzen. Nadat de gastheer ons de kamer heeft gewezen (we hebben Zimmer/Frühstück, want de appartementen waren plots onbetaalbaar geworden!) gaan we op de fiets naar café Tyrol voor een biertje eten. We bestellen Thai curry en een Salatschüssel. Smaakt prima. Als we 's avonds terugkomen parkeren we de fietsen in de Tiefgarage en kijken we op de tablet de laatste aflevering van Bron, met Saga en Henrik. Mooie serie! Rond elf uur liggen we op tuk.

Dinsdag 8 augustus We gaan ontbijten in de eetzaal en dat ziet er allemaal prima uit. 7 dagen hier ontbijten? Geen probleem. We pakken de spullen voor een eerste bergwandeling: traditiegetrouw gaat dat naar de Wiesenhof. We fietsen met de bergschoenen aan naar de Penkenbahn waar we de fietsen achterlaten en lopen vanaf daar naar de start van de route naar de Wiesenhof. Het zonnetje schijnt, maar erg warm is het niet. Op het terras van de Wiesenhof zien we weer dezelfde bediende, de dame die er ook al was toen we met moeder Anna hier omhoogliepen. We nemen een Radler en een Schiwasser en dromen lekker voor  ons uit. De afdaling verloopt soepel, hoewel een deel van de route is afgesloten wegens omgevallen bomen. Dat zullen we veel zien, deze week. Over de weg (Stillupstrasse) komen we beneden bij de Ahornbahn. We halen de fietsen op bij de Penken en doen nog een biertje bij café Kostner. Het is nu tegen vijven: we besluiten meteen maar te eten. We verkassen naar café/restaurant Kristall voor pizza en lasagne. De zon schijnt nog altijd, maar de wind wordt vlagerig en de eerste parasols waaien om. Na de koffie karren we naar huis. De bergschoenen gaan in de auto, de fietsen gaan weer in de Tiefgarage, waar we de fietsendrager vanmorgen ook al hadden neergezet. Daarna is het heerlijk lezen en puzzelen geblazen. Rond 22:30 uur liggen we tevreden op een oor. Morgen? De Höllenstein? We zullen zien.... 

Woensdag 9 augustus  We laten ons het ontbijt weer heerlijk smaken, al zitten we dit keer aan een ander tafeltje. De Putzfrauen zijn nog bezig als we terugkomen op ons kamertje. De weerverwachting vertelt dat het vandaag droog zou zijn, zeker "Inneralpin". Dat komt mooi uit, want we willen vandaag de Höllensteinhütte weer eens bezoeken. Met de auto rijden we in goed 20 min. naar de parkeerplaats van de Eggalmbahn. Maar.... het regent, en dat zal het de hele dag blijven doen.  Niet hard, maar genoeg om toch maar te overwegen om met de Eggalmbahn naar boven te gaan en daar te gaan puzzelelen en koffie leuten. Berg- en talfahrt kost € 20,--, dus dat valt mee. We kiezen voor wandelen naar de Höllensteinhütte.  Zoals gezegd, het regent niet hard, eerder een vervelende miezer dus het is eigenlijk wel te doen. Om 10 voor 11 gaan we dan ook op pad bij 13 graden.
We volgen de bekende route en het valt op, dat alles veel meer gecultiveerd is. Planken langs de weg voor de rodelaars, lantaarnpalen. Het laatste stuk kun je gelukkig nog wel door het bos. Dat is fijn, want het regent nu even wat harder. Probleemloos bereiken we de hut en verbazen ons over de gehanteerde prijzen: Fritattensuppe voor € 7,50 en een aangeklede "Rodelburger" voor € 31,-- ! We houden het op de Fritattensuppe en Cappucino en eten later buiten ons meegebrachte broodje op. Van buiten was de hut flink opgeknapt en dat moet natuurlijk ook betaald worden.... We vervolgen de route richting de Grieralm  over het koeienpad - heerlijk om die koeienbellen weer horen! - en de klimroute over het zadeltje. Het is prachtig en deels ook nevelig. Een schitterend stukje. Onder een boom eten we zittend op een boomstam onze broodjes en drinken wat. Langs de Grieralm dalen we af naar Lanersbach. Ook hier: het wilde van vroeger lijkt verdwenen. Lantaarnpalen horen niet op hellingen. Rond half 5 zijn we weer terug op onze urige Zimmer bij Hotel garni Larcherhof. Donker, veel hout en een bed met baldakijn. Inderdaad urig en kneuterig. We sudderen wat op bed omdat het nog te vroeg is om te gaan eten en drinken thee. Om 18:30 uur fietsen we naar camping Laubichl om daar te gaan eten. We bestellen de Denggersalat en Cordon bleu. Het smaakt, maar dat is meer omdat we flinke trek hebben. De Cordon heeft overduidelijk te lang in het te hete vet gezwommen; het bakje Preiselbeeren is waarschijnlijk wegbezuinigd. Maar we zitten fijn buiten en er is genoeg te zien. Nostalgisch, al was het restaurant vroeger veel kleiner. Rond kwart voor 8 fietsen we terug. In de regen natuurlijk, die nu flink doorzet. Na nog wat thee en puzzelen zit de dag erop. Morgen wordt het eindelijk beter weer: zonniger en 21 graden. Gaan we fietsen naar Kaltenbach en de camping daar bekijken? Morgen meer. 

Donderdag 10 augustus  Vandaag gaan we fietsen. Het weer ziet er redelijk uit, de zon komt soms door en het wordt vanmiddag 21 graden. Om 11 uur fietsen we weg bij Larchenhof. Doel is vandaag langs de Ziller noordwaarts te fietsen, langs de campings van Aschau en Kaltenbach. Op de terugweg willen met Maria Rast nog even aantikken. Eerst doen we een koffiestop bij Zell am Ziller. Daarna langs de treinbrug over de Ziller en zo verder richting Aschau. Daar zoeken we de camping op waar we ooit twee keer stonden. De laatste keer op het terrassengedeelte met de caravan en alle kids. (het liedje "Who the fuck is Alice?" schalde over de camping.) We zoeken op de camping ook meteen die plek op. Maar het terrassengedeelte is afgevlakt: we spreken een vriendelijke dame die vertelt dat na een grote overstroming (vorig jaar of twee jaar geleden) de terrassen grotendeels weggespoeld waren. Nu staan er wel weer wat tentjes. Ziet er leuk uit. Daarna steken we met de brug de grote weg weer over en gaan richting Kaltenbach, camping Hochzillertal. Daar is meer aan de hand: ik had al gelezen dat er aan het spoor werd gewerkt, maar het spoor wordt verlegd: over het gedeelte van de camping die het dichtst bij de rivier ligt. We spreken een Nederlandse die de details niet kende, maar wel wist dat de eigenaresse "not amused" was. Niet duidelijk is of het spoor ook direct verdubbeld gaat worden. Er werd voor en achter de camping flink gegraven en er was al nieuwe spoorbrug gebouwd. Volgend jaar maar verder kijken. Op de terugweg vinden we een fijn bankje om te eten, drinken en te puzzelen. In Zell am Ziller willen nog Maria Rast bezoeken, maar alle paden daar naar toe zijn geblokkeerd door boomstammen of aardverschuivingen. Sowieso is er in Zillertal veel stormschade naar het noodweer van de vorige weken. Het is nog lang niet allemaal opgeruimd. We doen nog een plasje bij camping Hofer - weinig veranderd -  en gaan dan voor een ijs langs de Ziller. We betalen de hoofdprijs: 2 coupes Dänemark voor € 19,--. Schrecklich, zullen we maar zeggen. Rond 17:00 uur zijn we moe maar voldaan weer terug. Nog even douchen, liggen en dan op de fiets naar Mayrhofen voor een hapje. We eten bij het restaurant van landhaus Carla, tegenover het station. Twee pastagerechten (Italiaanse eigenaar!) en dat smaakt prima! Rond half negen zijn we weer terug bij de Larchenhof en storten we op bed. Vandaag 43.4 km. gefietst. Een heerlijke dag was het! 

Vrijdag 11 augustus  Vandaag wordt onze Jan zeven jaar! Dus al vroeg op de app om te feliciteren. Het is vandaag eindelijk zomers weer. De hele dag zon en 28 graden. We doen een van de wandelingen van de bucketlist: Hintertux dalstation en dan omhoogklimmen naar Sommerbergalm. Na het ontbijt zijn we daarom vroeg op pad: om 10:13 uur start ik Strava vanaf de parkeerplaats in Hintertux. Het is al aangenaam warm. De wandeling is landschappelijk prachtig en dankzij de app bergfex/tochten heel goed te volgen. We stoppen onderweg twee keer om een slokje te drinken en iets te eten. De laatste müeslisneetjes uit Nederland moeten er nu toch aan geloven. Rond 13:00 uur zijn we boven. We lopen naar het restaurant van Sommerbergalm en doen ons tegoed aan twee taartjes, koffie en een grote Schiwasser. Rond 15:30 uur zijn we weer beneden en puzzelen we nog wat op een bankje met mooi uitzicht op de cabinekoetsjes van de Hintertuxer Gletsjerbahn. De dalsectie van de Gletsjerbus doet het niet, maar alleen al de Stützes zijn overweldigend om te zien. Na goed een half uur zijn we uitgepuzzeld en wandelen we terug naar de auto. We videobellen nog even met de jarige Jan, die met de anderen aan het Gardameer zit. Thuisgekomen douchen we en tegen zessen stappen we op de fiets om nogmaals te gaan eten bij Ernesto, bij het station van de Zillertalbahn. Smaakt opnieuw heerlijk.We sluiten af met een ijsje in de Hauptstrasse van Mayrhofen. Tegen 20:30 uur zijn we terug op de hotelkamer. Ik tik dit verslag en daarna blijft er nog nét even tijd over om te puzzelen. Ciao! 

Zaterdag 12 augustus  Vandaag is het een rustdag. We nemen dus ruim de tijd om uitgebreid te ontbijten. Daarna spullen pakken voor een uitgebreide rustdag op de Eggalm. Buiten maken we nog een praatje met twee jonge Duitsers die vandaag vertrekken. Zij moet maandag weer werken; hij heeft nog een weekje. We voelen ons meteen weer rijk als we vertellen wat we de komende drie weken nog van plan zijn. Dan rijden we naar de Eggalmbahn in Lanersbach. Voor € 20,-- pp. mogen we naar boven en naar beneden. Boven wacht ons koffie, cappu en een heerlijke Strudel mit Sahne. (er was geen Vanillesauße...) Dan wandelen we een stukje naar beneden en zoeken de stilte. Die vinden we op de skipiste van de Nordabfahrt, die eindigt bij Vogelaue. We hebben een panoramisch uitzicht en noemen van rechts naar links op: Höllenstein, Dristner, pistes Ahornbahn, Ahornspitze, Reichenspitze,  Brandenburger Kolm, Penkenjoch, Wanglspitze, Hoarbergjoch, Rastkogel. Het is duidelijk: we zijn hier niet voor de eerste keer. Rond 15 uur houden we het voor gezien en klimmen we rustig terug naar het bergstation Eggalm. Daar nemen we twee Radlers, een Goulaschduppe en een Speckbrot. Om kwart over vier hebben we de lift naar beneden. Terug op de kamer hebben we nog tijd om te douchen, even te puzzelen dan gaan we weg voor een hapje. Zon om ervoor naar Mayrhofen te fietsen hebben we niet: we gaan naar restaurant Denggerhof (spreek uit Denkerhoof) en doen ons daar te goed aan een grote Grillplatte mit Salat vom Buffet en een Grillhendl mit Pommes. Het smaakt prima, maar het is wel veel te veel. Koffie dn Cappucino maken de maaltijd compleet. In onderhemdje en T-shirt fietsen we terug naar de Larchenhof. Het is nog altijd 24 graden. Inmiddels zijn Tijn en Clau aangekomen op de Turracher Höhe. Die hebben een hele reis achter de rug: daar horen we nog de details wel van. Morgen is de laatste dag om te gaan wandelen, maar de plannen zijn gewijzigd: we starten in Mayrhofen, nemen de Penkenbahn, wandelen dan via het Penkenjoch omlaag naar Vorderlanersbach. Het is een flinke wandeling; we gaan met de bus terug. Eens kijken wat ervan terecht komt: het weer moet goed worden, 27 graden met pas ná vijven een onweersbui. Trouwens, net heeft het ook flink gerommeld en iets geregend. 

Zondag 13 augustus  Zonnetje schijnt al vroeg en het is  aangenaam buiten. Na het ontbijt dus spullejmpakken voor de wandeling van vandaag. We gaan op de fiets naar de Penkenbahn - bergschoenen al aan natuurlijk - en wandelen vanaf het bergstation van de combilift naar het Penkenjoch. Daar drinken we bij de Penkentenne koffie, cappucino en we doen er een Strudel bij. (mit Vanillesauce!) Daarna kunnen beginnen aan de wandeling naar Vorderlanersbach over het "Moorlehrpfad". De zon schijnt fel, er zijn maar weig wolken en we worden aan alle kanten voorbij gelopen door wandelaars die jet zo snel zijn als wij vroeger. Bij het kapelletje van Barbara op de Schrofenalm drinken en eten we wat uit eigen voorraad. Zo komen we gemütlich uit bij Vorderlanersbach. Wemhebben nog 10 minuten voordat de bus komt ej we praten wat met twee wandelaars dieook al jaren in het Zillertal komen. Leuk. Ze kenden ook de oude Joseph Kröll en ook de rust en grmordelijkheid die toen nog heerstr in het Zillertal..De bus brengt ons voor € 5,40 pp. terug haar Mayrhofen. We stappen uit bij het Postamt, recht tegenover café Kostner. Alle reden dus om daar een Radler te bestellen. Daarna wandelen we de dorpsstraat omhoog naar de Penkenbahn. Rond half vijf zijn we terug op de kamer. Na douchen en even kort liggen besluiten we maar te gaan eten, want we hebben flinke trek. Bij Denggerwirt op de camping nemen we Wiener Schnitzel en Goulash met macaroni en rundvlees. Koffie toe. Ondertussen is het wel gaan regenen en onweren, gelukkig kan het regendak dicht. Als we terugfietsen is het al weer zo goed als droog. De zwaarste kern ging over Zell am Ziller naar het oosten.Terug op de kamer bellen we Martijn om ze het plan voor te leggen om morgen rechtstreeks naar de Turracher Höhe te rijden. Prima plan! Morgen dus ons laatste ontbijtje hier, dan inpakken en rijden. Naar verwachting zullen we rond de 5 uur onderweg zijn. (inclusief stops) Tot morgen dus! 

Maandag 14 augustus  Na een laatste ontbijtje nemen we afscheid van de Larchenhof. In plaats van de € 728,-- van booking.com hoeven we maar € 680,-- te betalen. Tja, de kamer was voor 2 personen wel héél klein. Klopt. Hadden wij ook al ervaren. Maar gelukkig: de ontbijtjes vergoedden veel. Om 10 voor 10 rijden we weg richting de Gerlospass. Daar is het druk, want ook hier blijkt het hoogseizoen. Er zijn ook veel fietsers op de weg. Het zijn meestal racefietsers, dat is toch makkelijker te pruimen dan de lichtbejaarden die met een hautaine blik met e-bike onderweg zijn. Er is één Baustelle vanwege het opruimen van boomstammen en verbreden/herstellen van de weg. Bij Mittersill doen we de gebruikelijke koffiestop, daarna gaan we verder richting Bischofshofen. Van het beloofde oponthoud van 10 minuten bij Piesendorf blijft niets over. We kunnen zo doorrijden. Door de eerste Tauerntunnel nemen we de afslag Sankt Michael en rijden dan richting Tamsweg. Dat blijkt een prachtig stadje met mooi gekleurde huizen. We vinden op de gok een parkeergarage (eerste 90 minuten gratis) in het oude centrum en even later zitten we achter de koffie met een ijsje toe. Dat ijsje eten we op in het stadsparkje, ook al zo'n mooi plekje. Tamsweg? Een aanrader. Het is nu nog een uur rijden en dat laatste deel omhoog richting de Turracher Höhe gaat vlot. Het is eigenlijk nergens steil en er is slechts één haarspelbocht. Na iets te vroeg afgeslagen te hebben, staat Tijn ons aan de weg op te wachten. Iedereen blij natuurlijk bij de ontvangst en wij natuurlijk helemaal: rond 16:00 uur zijn we binnen. We pakken de auto deels uit, want de cadeautjes voor Jan, Leen en Kaat liggen helemaal onderin de achterbak! Jan is blij met de grote Legoauto en Leen met de grote aankleedpop en fancy wisselkleding. Helaas is Kaat ziek..... Na een zetpil knapt ze toch wat op en eet zelfs wat mee: Tijn had pasta gemaakt, want met een zieke Kaat konden we toch niet uit eten. Kaat heeft wat meer babbels nu en ze wil zelfs mee in de "tuut-tuut" om naar de draaimolen van Sprookjesland Enkhuizen te rijden. Het is weer een huis waar superlatieven voor tekort schieten: zeer modern, heel ruim en verspreid over drie verdiepingen. Helaas is er weinig ruimte óm het huis: de weggetjes lopen steil op en af. We zitten eerst nog heerlijk buiten aan de schaduwkant, want de zon staat volop te brullen. 's Avonds  zitten we binnen maar wel met de deur open. Als de kinderen slapen doen we nog wat biertjes en bekijken de sterrenhemel. Na diverse nightcaps is het mooi en sluiten we deze sessie. Kort na twaalven liggen we op tuk. Het was een mooie dag! 

Dinsdag 15 augustus  Vannacht heerlijk geslapen (in de Bumbatent? Nee, maar hij stond wel in de kamer!) Na het ontbijt en koffie besluiten we tot een lekkere wandeling vanaf het bergstation van de Kornockbahn. We vertrekken om kwart voor elf en gaan met de stoeltjeslift omhoog. Kaat is weer helemaal beter, lijkt het. Het is prachtig weer en aan een T-shirt met onderhemd heb je genoeg. We wandelen rustig naar beneden. Helaas blijkt het restaurant halverwege de piste te druk. We steken door naar Spotzlhütte die direct aan de rodelbaan ligt. We bestellen diverse gerechten en ieder pikt mee wat ie lekker vindt. Zo is er tosti, Frankfurter Würstl mit Pommes, Kaiserschmarren en natuurlijk een biertje. Net als we besloten hebben om te gaan rodelen, blijkt de wachttijd 30 minuten en meer te zijn. Dat is ons iets te gortig en we dalen verder af richting huis. Zo komen we te wandelen langs het meer: tijd om stenen te gaan keilen! Heerlijk om weer eens te doen. Jan, Leen en Kaat vermaken zich uitstekend. Na goed 20 minuten keilen wordt het tijd om verder te lopen. Kaat is al dik over haar slaapje heen, maar moet  nu toch echt even een tukkie doen. Thuis gekomen doen we een kaasje, worstje, chippie en een Gurktalertje of bier en later eten we een broodmaaltijd. Prima, na zo'n dag wandelen. Het beloofde onweer wil maar niet komen. We doen nog een spelletje "Set", met Jan erbij, daarna gaan de kinderen slapen. Wij doen nog koffie, Tijn en Clau gaan nog even in de sauna en dan zit deze dag erop. Morgen willen we écht gaan rodelen, maar er wordt weer regen en onweer voorspeld. De temperaturen blijven de eerste 5 dagen nog goed op peil. 

Woensdag 16 augustus   Het is half bewolkt als we opstaan en het is 7 graden. Het weer lijkt vandaag niet stabiel te worden - zal ook nog later blijken - dus na het ontbijt en koffie gaan we direct naar de Nocky Flitzer voor een rodeltje naar beneden. Boven moeten we nog 15 minuten vooruit schuifelen voordat we in de rodel stappen. Tijn gaat voorop, Clau gaat met Jan en ik ga met Leen. Iedereen vindt het reuzespannend, maar beneden gekomen blijkt het gewoon hardstikke leuk. Tevreden gaan we weer terug naar oma Maria, die op Kaat paste. Het is nu bewolkt, af en toe een zonnetje en we besluiten maar snel tot een wandeling. We wandelen omhoog op route 127 langs de Sölleneck en de Schwarzsee. We steken een stukje af door een hoogveenmoeras en komen dan uit bij de "einsame Zirbe", waar volop foto's worden gemaakt. (én diverse mooie groepsfoto's!) In de verte is voortdurend gerommel hoorbaar, maar de regen komt niet verder dan wat spatjes. We dalen af naar het meer op de Turracherpasshöhe en daar vinden we het K-Alm restaurant, waar we ons lekker laten fêteren. Een tafel vol voer en biertjes en Radlers erbij. Smullen en plezier. Ondertussen is het nu buiten echt gaan regenen en de wind is ook opgestoken. Maar zie: als we het laatste stuk naar huis willen lopen is het plots zo goed als droog. Een mooie wandeling dus en als een soort bonus begint het als we thuis zijn 2 uur lang te stortregenen. Maar we zitten droog en iedereen is aan het spelen of lezen. Het avondeten hebben we al op, dus we volstaan met een boterham met lekkers erop. Na nog een spelletje "Set!" is het ook kinderbedtijd voor Jan. We drinken nog wat biertjes, Weizen en Gurktalers en bespreken de politieke problemen in  Nederland. Leuk. Om 00:00 uur gaan we naar bed. Tijn en Clau blijven nog even hangen.

Donderdag 17 augustus  Vandaag verkassen we van de Turracher Höhe naar Hermagor. Tenminste... als er plaats is. Al voor het ontbijt ruim ik een deel van de auto uit, om vervolgens alles weer een beetje te herschikken. De Bumbatent komt weer onderin. Na ontbijt en koffie vertrekken we: ook Tijn en Clau willen vroeg weg: een dagje Millstätter See. Het is daar vandaag zomers en 27 graden. Net als in Hermagor. Rond 10 uur rijden we weg. Nu rijden we zuidkant van de Turracher Höhe af richting Bad Kleinkirchheim en Radenthein. Uiteindelijk komen we op de Autobahn A12 richting Udine. Als we de snelweg verlaten richting Hermagor is het nog 30 km. We besluiten als eerste camping Flaschberger te proberen: volgens mij hebben we daar in 1980 met Bea gestaan. Tot ons plezier en verwondering blijkt er volop plaats en mogen we zelf een plaatsje uitzoeken. Het is zonnig en behoorlijk warm: er zijn gelukkig genoeg boompjes die flink schaduw geven. Eerst drinken we wat water en eten de laatste Sultana's, daarna gaan we direct de tent opzetten. Dat verloopt niet soepeltjes. De stokken buigen te moeizaam om op de pennen te passen. Maar het lukt. Na een goed half uur staat de boel en is alles behoorlijk ingericht. Na nog een uurtje sudderen is het tijd om naar Hermagor te gaan voor de noodzakelijke boodschappen. Ook bezoeken we de plaatselijke VVV en daar krijgen we een kaart van het Gailtal en een overzicht van wat er te lopen of te doen is. Na nog € 240,-- cash te hebben opgenomen (in veel berghutten kun je alleen cash betalen!) gaan we terug jaar de tent. Daar laven we de eerste dorst met Radler en het trekgevoel met kaas en mosterd en chips. Even lekker wegdromen daarna is er niet bij, want het begint te regenen en onweren. Snel dus maar de tent in. Met een paar flinke knallen in de buurt is het onweer ook weer zo weg. We gaan op zoek naar een restaurantje. Het restaurant op de Eurocamp naast onze camping blijkt gesloten. We stappen op de fiets, want in het dorpje Untervellach zitten twee restaurants op 10 minuten fietsen. We kiezen voor Marienhof, waar de bediening matig Duits praat. Het is een restaurant met half-pension, zodat ook pensiongasten aanschuiven. Gelukkig maar, want we waren eerst de enige gasten. Het eten is gutbürgerlich, maar in orde. We tikken € 48,-- af en fietsen in de invallende duisternis terug naar de tent. Boven de Italiaanse Alpen weerlicht het voortdurend, maar het is droog en de sterretjes komen te voorschijn. Om 23:00 uur liggen we erin. 

Vrijdag 18 augustus  Hè? Regen? Het zou vandaag droog blijven? Ja. Maar het regent toch. Niet lang, een half uurtje en het is nog vroeg (half acht) dus er is geen man overboord. De aangepaste verwachting laat zien dat het 's ochtends tussen 5 en 9 kan regenen. De regenradar laat inderdaad een bui zien, recht boven ons gebied. Zucht..... Gelukkig is het na achten droog.
Na het ontbijt richten we het kampement verder in. We zetten de Bumbatent op: daar kan het koelkastje in, samen met het verlengsnoer, veilig tegen de eventuele regen. Hoewel: de voorspellingen zijn de komende 5 dagen droog en warm, zelfs heet, boven de 30 graden. We puzzelen en luieren wat, downloaden de Volkskrant en lezen, totdat het tijd is voor de lunch. Daarna maken we een mooie wandeling rechtsstreeks vanaf de camping naar de Pressegger See. Terug wandelen we aan de andere kant van de weg en spoorlijn. Totaal is het goed voor 8.8 km. We zijn blij dat we water meehebben, want het is intussen drukkend warm geworden en de zon komt er flink door, hoewel boven de Dobratsch een flinke onweersbui hangt. Onderweg ziet Maria nog een hertje, dat rustig het fietspad oversteekt. Als we langs de bosjes lopen waar ze verdwenen was, horen we nog steeds geritsel. Zelfs heel dichtbij. Maar Feline laat zich niet meer zien. Rond 16:00 uur zijn we terug en we laven ons aan Holunderlimo en een Radler. Tegen zessen maken we - voor de eerste keer deze vakantie - een maaltje. Huhnernudel met Frankfurter worstjes en een gebakken ei erbij. Smaakt prima. We romen de maaltijd af met druiven en een yoghurtje toe. Heerlijk. We spelen nog het spelletje met de planken rackets en het balletje. Leuk! Maar om half negen wordt het donker en frisser: om half tien liggen we heerlijk te lezen en te puzzelen in de tent. Tegen elven gaat het licht uit. Het was een mooie dag. Morgen gaan we fietsen richting Villach. 

Zaterdag 19 augustus  Vandaag hoogzomers en een strakblauwe lucht. Ook 's ochtends al. Helaas ben ik vandaag wat duizelig en hebben we dus geen grote haast. Na het ontbijt besluiten we daarom eerst maar naar de Spar in Hermagor te rijden (4 min. rijden) voor noodzakelijk dingen als brood, bananen, echte boter, nieuwe waterflessen en Knusperriegel. Morgen is het zondag, vandaar. We willen vandaag langs de Gail fietsen richting Villach, maar als we eenmaal achter de koffie zitten, wijzigen we de plannen. We lezen eerst een flink van de zaterdagkrant uit, lunchen nog en springen dan op de fiets voor een bezoek aan het strandbad Pressegersee. Wat is het daar heerlijk. De zon staat te brullen en we gaan dus ook het water in. De temperatuur is prima - wel even doorkomen - alleen is de grindbodem hier en daar wel wat scherp aan de voeten. Voor de rest is het prima daar: grote speelweide, beachvolleybalveld, voetbalveldje, Eisdiele, restaurant. Als we na het zwemmen zijn opgedroogd lopen we naar de minigolfbaan, ook op het complex. Leuk om weer eens te doen. Daarna schuiven we aan in het restaurant/ terras en we eten Pizza quattro stagione en een Griekse salade. De sfeer is subtropisch; je waant je in Italië. Na nog een ijsje bij de Eisdiele fietsen we terug naar de camping. Heen en terug is het 8.5 km. fietsen. Als we terug zijn - rond zessen - schijnt de zon nog volop. We maken koffie en puzzelen tot het fris wordt. Rond half negen verdwijnen we in de tent en lezen en puzzelen nog eens wat. Morgen willen we een oude bekende lopen: de driehoek  Eggeralm - Poludnigalm - Dellacheralm. Voor het laatst gelopen met Bea in 1980. We gaan zien of dat gaat lukken. 

Zondag 20 augustus  Vandaag staat de Poludnig op het programma. Een oude klassieker die we 43 jaar geleden liepen met Bea. Maria was toen bijna 5 maanden zwanger van Tim. We rijden omhoog naar de Egger Alm en komen omhoog rijdend langs de ingang van de Garnitzenklsmm, die ee destijds ook met Bea liepen. Wie weet komen we daar deze week nog aan toe, want het weer blijft "hochsommerlich". Om half 12 zet ik Strava aan; we komen al gauw bij het bordje "Achtung Staatsgrenze" en de bijbehorende vervallende Zollhütte. Daar begint de echt klim naar de Poludnig. Vanaf hier komen we niemand meer tegen. Het gaat omhoog door het bos en zo zijn we mooi geschermd tegen de zon, want die staat ook vandaag weer te beuken. Na wat korte pauzes komen de boven de boosgrens en zien de top van Poludnig. 1999 meter. Pfff. Dat laatste gedeelte is steil en we klommen nu volop in de zon. Even voor galf drie zijn we boven en genieten van het prachte uitzicht alle kanten op. We zien ook de Grossglockner en de Hohe Dock, behorend tot get Glocknermassief. Dichterbij is de Jauken herkenbaar. Vele foto's en filmpjes later veginnen we met afdalen. De afdaling is steil en lastig. Een Engels groepje, waarvan een met hond daalt gelijk af. Een oudere man is deels mee omhoog geklommen op sandalen; op het vlakkere grasgedeelte gaan ook de sandalen uit. Als we langs een groepje paarden komen, die in de schaduw liggen, begint hij te zingen en plots staan alle paarden op. "Ik kan het niet naleten om met dieren te spelen", zegt ie. Na een god uur afdalen zijn we bij Poludniger Alm. Er zitten een paar Einheimischen en zijn eten daar Käsebrot en een broodje Sasaka, een soort gemalen vet en spek. Een flknke augurk erop: het smaalt heerlijk. We doen er twee grote Schiwasser Himbeer bij: de hemel op aarde. Er zit nu weer genoeg energie in om de rest van de afdaling - nog 350 meter naar de dalbodem - te lopen. De eerste 100 hoogtemeters gaat het nog steil, daarna lopen we over een breder pad geleidelijk naar beneden. We rusten nog even uit op een bankje bij de Egger See en lopen dan door naar de auto. Om 18:25 rijden we weg, de afdaling terug naar Hermagor gaat prima, we hebben gelukkig maar twee tegenliggers. Maar jongens! Wat is die weg slecht. Voor zevenen zojn we terug de camping. Totaal ausgebafft. We eten nog wat kleins: yoghurt, Vanilletraum, Pistachenoten, chippies, kaas. Voor het maken van iets warms hebben we geen kracht meer. Na het douchen is ook het laatste beetje kracht verdwenen. Terwijl Tijn, Clau en de kids onderweg zijn in Duitsland - ze zullen komende nacht om 2 uur thuis aankomen - liggen wij rond 21:30 uur op een oor. Wát een topdag: in totaal 10.8 km. gelopen en 677 meter hoogteverschil overbrugd. 

Maandag 21 augustus  Vandaag zullen we even pas op de plaats moeten houden: hoofdpijn, laf gevoel in de nek, lusteloos. Voorlopig blijven we maar even uit de zon. Na het ontbijt ga ik eerst alle foto- en Whatsappbestanden maar eens van de diverse toestellen halen. Maria's mobiel geeft aan nauwelijks nog ruimte te hebben, dus die schoon ik helemaal op. Daarna heerlijk puzzelen, luieren en het verslag van gisteren schrijven: dat is er deze keer van niet gekomen. We lunchen ook op de camping met het laatste van alles: brood, kaas, andere beleg. Na de lunch regelen we eerst de kaart voor Martijn. Ruim een uur werk. Geschikte foto's zoeken, verkleinen, kaart lay-out maken. 40 jaar! Dan wil je toch met een leuke kaart komen. Na nog wat luieren stappen we op de fiets naar Hermagor. We stoppen bij het tankstation om te kijken voor geschikte motorolie, want elke keer bij de eerste start brandt het lampje "peil motorolie" en laat het ook op de display zien. Als ik dan de motor uitzet en oonieuw start is de melding weg. Olie bijvullen dus. 0/W20 moet het zijn. Wat we zoeken hebben ze niet, maar de gemiddelde prijs is € 37,-- voor een liter. We laten het nog maar even rusten. Dan doen we boodschappen bij de Spar en schuiven dan aan op een terrasje in het centrum van Hermagor. Een gezellig hoekje, waar we bier en radler drinken en daarna Hauspizza en Schweizer Wurstsalat bestellen. We zijn € 38,-- kwijt en daarna kopen we twee hoornijsjes als toetje. Italiaanse kwaliteit bij Italiaanse temperatuur. Het is nu - 18:00 uur - immers nog altijd 30 graden. Tijd om terug te gaan naar de camping aan de zuidkant van de weg. Iets omfietsen, maar veel veiliger. Na nog wat gepuzzel is de dag om. Morgen willen we fietsen naar Villach. Langs de Gail, bergaf. Benieuwd hoe dat zal gaan, met die hitte. Want ook morgen weer: droog, 13 uur zon en 32 graden. Oant moan! 

Dinsdag 22 augustus   Saai om te schrijven: het is vandaag alweer Sommerlich warm: vanmiddag 32 graden, weinig wolken gezien. We zijn er bijtijds uit en na het ontbijt en broodjes smeren voor onderweg zitten we om half 10 al op de fiets richting Villach. Het is sangenaam: een enkel T-shirtje zonder onderhemd volstaat. We trappen flink weg over route R3a, die na de Pressegersee overgaat in de route R3. Na 13 km. passeren we het dorpje Vorderberg waar we een mooi gelegen cafeetje zien met een mooi buitenterras. Tijd voor cappucino en we doen twee "Oma's Apfelstrudel mit Eis und Sahne tegenaan. Toe maar. Het smaakt heerlijk en dat met nog 40 km. voor de boeg. Het is prachtig fietsen vandaag en zien veel terug van de route die we een aantal jaren geleden ook reden. Eigenlijk is de route mooi, met uitzondering vanhet stuk dat voor de Dobratsch langsloopt. Je rijdt deels mooi door het bos, maar ook deels langs de Autobahn A2 richting de Italiaanse grens. Wat een herrie. In de buurt van Villach zien we een bordje "Trinkwasserhahn" en omdat de flessen bijna leeg zijn, vullen we hier de flessen bij. Dat werd dus 80 meter terugrijden, want we waren het bord al voorbij. Een mooie gelegenheid om ook eens te kijken of we wel op de goede route zitten, want in de buurt van Villach zijn vele afsplitsingen. We blijken al een paar kilometer terug een afslag genomen te moeten hebben. Gelukkig wijst Osmand ons probleemloos de weg naar Villach Westbahnhof. Eigenlijk zouden we in de Villacher Altstadt een ijsje gaan eten, maar de trein komt over 15 minuten en dat is genoeg om de fietsen met de lift naar perron 2 te krijgen en ook nog kaartjes voor personen en fietsen te kopen. € 27,80 aftikken. De trein is hier niet goedkoop. Aan de andere kant: de fietsen moesten ook mee en we zitten bijna 55 minuten in de trein. Als de trein al 10 minuten rijdt, komen we op het idee om uit te stappen bij de halte Presseggersee en dan het Badeterrein op te gaan. Zo doen we het ook: om 16:15 uur stappen we uit bij de Badesee en een goed kwartier later hebben we de vouwstoeltjes uitgeklapt op de grote speelweide. In de schaduw, hoewel het ook daar woest heet is. Na wat luieren, puzzelen en veel te dikke mensen spotten schuiven we rond kwart voor zes aan in het openluchtrestaurant. Grosse Salade, protion Pommes, ketchup, mayo en Pizza Capriciosa. Twee Radlers erbij en smullen maar. Een uurtje later is alles op - er gaan drie stukken Pizza in folie mee naar de tent - en gaan we naar huis. Maar niet nadat ik flink uitval tegen Maria omdat ik meende gezien te hebben dat ze twee fietssleutels van de tafel pakte toen we het restaurant uitliepen. Aangekomen bij de fietsen was er maar een sleutel. De andere bleek later gewoon in de rugzak te zitten, maar toen was ik al teruggelopen om in het restaurant op de grond te zoeken. Een kwartier later zitten we toch gewoon op de fiets en rijden we het laatste stukje - ietsjes bergop - naar de tent. Intotaal hebben we vandaag 55.8 km. gefietst. En dat bij deze hitte! Als we weer op de camping zijn, komen we ook niet verder dan een liter Vanilletraum weg te nakken en daarna snel te gaan douchen. Als ik terugkom van het douchen, is het bijna helemaal donker. Het is dan kwart voor negen. (Zon onder 20:04 uur!) Nog snel even het verslag schrijven en dat is nu gebeurd. Zzzzzzzzzzz. 

Woensdag 23 augustus  Vandaag is Martijn jarig. VEERTIG! Een memorabele leeftijd. We kunnen er helaas niet bij zijn. We hebben wel een extra grote kaart gestuurd met ballon. Wat zullen we doen vandaag? Het weer belooft niet helemaal stabiel te blijven: na de middag kunnen er onweersbuien ontstaan. We ontbijten rustig en drinken ook koffie. Om 5 voor half twaalf gaan we wandelen richting de Badesee. Maar dit keer via een andere route: we steken de weg over en lopen al snel het bos in. Via mooie bospaden lopen we op en af naar Paßriach, waar we al weer zicht hebben op de Pressegersee. Het is vandaag drukkend warm en inderdaad zien we al wat verdachte eolken ontstaan boven de bergen. Vooral richting de Dobratsch is het erg donker. Maar hier bij de See schijnt de zon nog en we kopen dan ook twee toegangskaartjes. Binnen gaan we eerst naar het restaurant en we doen ons te goed aan twee tosti's en een kom patat. Twee halve liters Hollunderlimo maken de lunch compleet. Nog kunnen we de meegebrachte stoeltjes ontvouwen en heerlijk in de schaduw van de heg relaxen. Snel verdwijnen echter al de schaduwen, want het betrekt en het eerste gerommel is hoorbaar. Na twintig minuten vallen de eerste spetters en staan we voor de keuze: de trein van 15:11 uur of blijven we nog een uur langer? We kiezen voor wegwezen, want het wordt steeds dreigender. Op het perronnetje kun je geen kaartjes kopen en ik probeer dan ook online iets te regelen. Het loopt vast als hij het BIC-nummer van de bank vraagt en dit vervolgens niet herkent. Dan maar zonder kaartje de trein in, want daar is-ie al. 4 minuten later stappen we uit op halte Khünburg-Untervellach. Het is nu nog 15 minuten lopen. Het spettert en rommelt voortdurend, maar daar blijft het bij. Tot we bij de tent zijn. Eenmaal binnen regent het flink door en het waait nu ook. Alle tijd om de krant te lezen en te appen. Het echte onweer en regenval duurt niet lang. Langzaamaan eordt het droog en tegen zessen kunnen we buiten eten maken. We gebben nog Frankfurter worstjes en Huhnernudel en we doen daar een eitje bij. Afromen met een yoghurtje: klaar en billig. We drinken er ook Radler bij, want we hebben zes halve liters gekocht en die willen we niet allemaal mee terugnemen. Het is nog steeds droog als we klaar zijn - hoewel de lucht er dreigend uitziet met veel mammatus - zodat we ook direct de afwas van drie dagen kunnen doen. En zie: als we terugkomen van de afwas begint het weer zachtjes te regenen. We drinken koffie in de tent en kijken het journaal: hoofditem is Prigosjin die met zijn vliegtuig is neergestort. Op de app. zijn de commentaren niet van de lucht: het is een leuke variant op "van het balkon vallen". In ieder geval zal Poetin hier wel weer achter zitten. Maar goed, die krijgt zijn vet nog wel. Ondertussen viert Martijn zijn verjaardag buiten in de tuin en we krijgen veel foto's doorgestuurd van het tuinfeest. Fenna en Kaat zijn weer samen aan het spelen. Leuk! Rond half tien zijn de tanden gepoetst en lezen we nog wat. Tot morgen: 13 uur zon voorspeld en 32 graden: tijd voor de Nassfeldpass. 

Donderdag 24 augustus  Voor het eerst hier schijnt de zon 's ochtends bij het opstaan niet op de tent: het is nevelig. Maar de contouren van de zon zijn wel al zichtbaar dus het komt wel goed. Inderdaad is er voor vandaag 12 uur zon beloofd en 32 graden. Al tijdens het ontbijt zitten we dus met onze koppen in de zon. Ik heb een waslijntje opgehangen, want een aantal spullen zijn gisteren nat meegenomen in de tent en die moeten nu echt even uithangen. Na de koffie gaan we richting Tröpolach, waar we de Milleniumexpress nemen naar de Madritsche: 1919 m. We zijn midden in het skigebied van Nassfeld. Bovendien hebben we hier in 1980 met Bea, Joop, Marijke en Erik ook gewandeld. Een dagkaart kost € 34,-- en dan mag je onbeperkt met alle liften. Het uitzicht is boven overweldigend, alle kanten op. Vooral de Dolomieten zien er woest en wild uit. Na de Madritsche beklommen te hebben (30 meter stijgen), strijken we neer op het terras  van de Kofelalm en bestellen we lekkers: Wiener Schnitzel en Ofenkartoffelsalat. De patatjes vallen tegen, maar de Salat is erstklassich! Veel zin om te wandelen hebben we niet, wel gaan we lekker op de piste zitten op de vouwstoeltjes om een stukkie te puzzelen. De temperatuur is heerlijk, maar de wind is spelbreker. Steeds komen er vlagen over de kam. Na drie kwartier geven we het op. Het is nu half vier, tijd om naar het dal te gaan. In de koetsjes is het woestheet: de 15-persoons kabines bieden nauwelijks schaduw voor de passagiers. Ik schat dat het binnen gauw 35 graden is. Beneden gekomen kunnen we wel gratis koel water uit de automaat schenken. Heerlijk, "Aqua Alpina" staat er op de beker. Onze redding. We rijden terug naar Hermagor en halen de noodzakelijke boodschappen bij de Spar. Daarna gaan we op het terras zitten van café Semmelrock, waar we eerder deze week ook al zaten. We trakteren ons op 2 coupes Dänemark en daarna 2 Aperol Spritzers met prosecco. Heerlijk, lekker mijmeren in de warmte. Het blijkt ook markt-, Pizza en Kaiserschmarrenavond te zijn, dus zwichten we voor het aanbod om vooral de Schmarren maar eens te proberen. Inderdaad: vers, hausgemacht en aangeserveerd met een bolletje ijs en natuurlijk een schepje Himbeeren. Later volgt er nog een tweede portie en ook de muziek begint te spelen. Een tweemansbandje met all-timers uit de jaren 60 en 70. Leuk. Als het bier op is, gaan we terug naar de tent. Er dreigt onweer, maar dat blijft vooral aan de Italiaanse kant van de Nassfeldpass hangen. De stroming maakt het ons vandaag niet lastig: het blijft droog. Het was een mooie dag. 

Vrijdag 25 augustus  We zijn allebei vroeg wakker.  Misschien omdat we gisteren zo weinig gedaan hadden? (En ons volgevreten hadden met ijs en Schmarren?) We laten de mogelijkheden voor de laatste vakantiedagen voorbij komen: vandaag weg? Rustig inpakken, vanmiddag weg? Zaterdag weg? Of toch zondag weg? Rond de koffie zijn we er uit. Het weer in Nederland knapt af, vandaag vallen de eerste zware buien en hier blijft het tot en met zondag hoogzomers met 30 graden of meer. We kiezen voor zondag vertrekken en vandaag en morgen nog wat moois doen. Vandaag kiezen we voor de Garnitzenklamm. Dat is twintig minuten rijden en om kwart voor elf starten we dan ook Strava. We hebben al heel wat kloven, klammen, schluchten gelopen, maar van deze weten we niet zeker of we hier ook zijn geweest. Met Bea in 1980? We weten het niet en hopen iets te herkennen. In ieder geval is het vanaf het begin mooi, met veel klimwerk en veel bekabeling langs de zijkant, maar het is goed te doen. Nergens gevaar. We filmen en maken foto's naar hartelust, vooral bij de bruggen, die allemaal recentelijk vernieuwd zijn. Hier en daar ligt nog een oud brugdeel beneden in de bedding. Soms met de fundering er nog aan. Het zegt wel iets over de krachten die hier spelen bij noodweer. Rond half drie zijn we boven, bij het uitklimpunt. Vanaf hier kun je over een Forstweg naar beneden lopen. De aangegeven tijd is 1 uur en 45 min. Wij doen er twee uur over en zijn dan wel helemaal klaar. Onderweg zijn er geen stalletjes voor verfrissing: gelukkig hebben we zelf wel eten en drinken meegenomen. Geen overvloed, maar genoeg om veilig beneden te komen. Om half vijf zijn we terug bij de auto. En kijk: daar is Gaststube Klammwirt en die is tot 18:00 uur open! We schuiven direct aan - beter hadden we eerst de bergstappers uitgedaan - en bestellen ook meteen eten en drinken: twee grote Himbeerwassers en Cordon bleu mit Reis und Pommes en Hendlgeschnetzeltes  mit Penne und grüner Salat. Het smaakt verrukkelijk, maar voor ons iets te veel. We doen wel goed ons best en sluiten af met Schwarzer Kaffee und Cappucino. Smullen! Kort na zessen zijn we weer terug bij de tent. Daar eten we nog toetjes en douchen daarna. Ik tuur nog een kwartiertje door de verrekijker en dan is het beste eraf: buiten is het nu helemaal donker (kwart over 8 is het al klaar) en het bed lonkt. We voelen de zon nog op onze hoofden en genieten nog na van een prachtige vakantiedag. Tot morgen! 

Zaterdag 26 augustus  Vandaag de laatste hele dag op camping Flaschberger. Na een lekker ontbijtje in de zon - het is al weer vroeg aangenaam warm - en uitgebreid koffie en de gedownloade zaterdagkrant, gaan we rond een uur of 11 eerst richting Hermagor om geld op te nemen. Er moet morgen cash worden afgerekd. Benieuwd wat de belastingdienst daarvan vindt, maar hier wordt sowieso veel cash betaald. In sommige hutten en winkels kun je niet eens pinnen. Het motto: de bank is hier recht tegenover. Blijft toch een beetje ongemakkelijk, € 400,-- opnemen met bv 3 flappen van honderd Euro. In Nederland kun je er niet mee betalen. We willen naar de Badesee over de route R3. Die ligt aan de andere kant van de Gail. We doen nog een koffiestop bij restaurant Mei, recht regenover onze eigen Semmelrock. Daarna zoeken we de R3 op, richting Möderndorf. Het is even zoeken, maar dan fietsen we toch op de dijk langs de hier goed beteugelde Gail. Het is inmiddels al weer heel warm en we zijn dan ook blij als we bezweet en wel de fietsen stallen bij de Presseggersee. Eerst gaan we natuurlijk naar het restaurant voor 2 Holunderlimo's, een Tosti en een kom patat met mayo. Heerlijk. Daarna zoeken we een plek langs de haag, waar al wat schaduw te vinden is. De vouwstoeltjes zijn weer mee, en zo zitten we heerlijk te puzzelen, de krant te lezen en commentaar te geven op andere mensen, hun omvang, hun omgang met kinderen en meer. Beetje fout, maar dat mag best, want het is vakantie. We nemen nog een ijsje en tegen half 6 - de dag is voorbij gevlogen - fietsen we terug naar de camping. Na nog wat kaasjes, chippies en yoghurtjes als toetjes zit de dag erop. Morgen gaan we naar huis. Rustig ontbijten, rustig inpakken en daarna kijken wat de beste route zal zijn om terug te rijden. Felbertauern of Katschberg. De file zal het zeggen. Oant moan! 

Zondag 27 augustus  Vandaag vertrekken we! Het spettert nog een beetje rond half zeven, maar daarna is het droog met een vals zonnetje. Er wordt nog altijd veel regen in de hele Alpen verwacht, dus het is wel goed om te vertrekken. Het inpakken gaat snel, maar de buren naast ons -  met het ADHD-jongetje - zijn nog sneller: zonder ons gedag te zeggen zijn ze plotseling weg. Nou ja, zonder afscheid gaat ook. Om 10:45 uur vertrekken we, bij mooi weer. We tanken nog even bij Förolach (voor € 1,69 de liter!) en rijden daarna via de Tauerntunnels naar het noorden. De eerste stop doen we bij “Landzeit” in Eben in Pongau. Inderdaad lijkt dat wel erg op het restaurant waar bij met Martijn stopten op weg naar Bad Kleinkirchheim, die hele koude dag waar de ruitenvloeistof bevroren was in het tankje. Bij Landzeit komen we de buurtjes weer tegen: we zeggen ze even gedag en gaan buiten onze taartjes eten. Ik ben immers jarig. Rond kwart voor twee gaan we weer verder. Het wordt drukker en drukker en besluiten toch maar via Augsburg/Ulm te rijden: helaas lopen we op de ring A99 toch nog heel wat vertraging op. Om 18:00 uur zijn we bij de Mc. Donald in Leipheim. De twee spekburgers smaken heerlijk: iets hartigs na veel uurtjes tuffen! We boeken in Leipheim alvast  een B&B-hotel in Würzburg. Rond 20:30 uur zijn we daar, maar niet nadat we al om half acht gebeld werden dat de reservering niet door zou gaan. (..) Niet helemaal duidelijk wat er nou aan de hand was, maar toen ik vertelde dat we rond half negen zouden arriveren, ging het plotseling wel allemaal door. B&B-hotels hebben een vast concept, zodat je weet wat je krijgt. We bestellen er meteen maar een ontbijtje bij.

Maandag 28 augustus   Na Marian even geappt te hebben - 75 jaar! - genieten we van een lekker ontbijtje. Om 9:30 uur gaan we weer rijden. Vandaag is er veel vrachtverkeer op de weg. Wat een hoeveelheid vrachtwagens rijden er rond! Het rijdt toch meestal wel soepel door: rond twaalven stoppen we bij tankstelle Medenbach en drinken we Dallmayr-koffie uit de automaat. Maar tsjonge!, dat is goed spul zeg! (In Saalbach hadden we ook zo’n heerlijke automaat, waar je voor € 2,-- (een joekel?) met een lekker bakkie je ski-dag kon beginnen.) Rond half twee rijden we verder richting Keulen. Onderweg gebeurt er verder niets spannends meer: we rijden betrekkelijk eenvoudig door het Ruhrgebied heen en maken we nog een lekkere stop bij de Hünxe: Currywurst mit Pommes en Goulaschsuppe. We zijn ‘s avonds rond half zeven thuis. Een prachtige vakantie!