2021-07 Zomervakantie Illertissen - Sachsenburg - Kaprun - Annaberg - camp Kastenhof - camp Werfen

Vrijdag 9 juli. De vakantie gaat starten. Half 5 staan we op, net voor half 6 zijn we weg. Via Nijmegen en Roermond verlaten we Nederland. Helaas is de Mac nog niet open voor koffie. Bij Roermond is om 8 uur de La Place ook nog niet open.  Bij het tankstation vinden we koffie en een plasstop. De reis verloopt redelijk voorspoedig, echter tussen Heilbron en kreuz Feuchtwangen verliezen we gigantisch veel tijd. Na een groot ongeluk staan we eerst anderhalf uur met de motor uit. Daarna rijden we drie kwartier met een tempo van 5 á 10 km. per uur. Gelukkig is het daarna over met file. Helaas gaan dan de hemelsluizen open. Er zijn een aantal enorme stortbuien, waardoor we soms niet harder kunnen dan 60 per uur. Uiteindelijk verloopt de reis verder wel veilig en na 3 koffiestops bij de MC Donalds checken we om 19:45 uur in bij hotel Dornweiler, net buiten Illertissen. We hebben 750 km. gereden en daar hebben we ruim 14 uur over gedaan. Hotel Dornweiler ligt vast aan  camping Illertissen waar we in 1999 stonden voor de totale "Sonnenfinsternis", die we in Ulm gingen bekijken. Na ons even opgefrist te hebben gaan we naar beneden voor het restaurant: 2 overheerlijke Paprikasuppen en twee biertjes. Jammie! Eindelijk iets hartigs. Rond half elf liggen we "total kaputt" op tuk. Morgen op de fiets naar Ulm. Eens kijken of dat uitkomt.....

Zaterdag 10 juli  Na een heerlijk ontbijt in hotel Dornweiler is het plan te fietsen naar Ulm langs de Illerradweg. Het oorspronkelijke plan om langs de Iller te fietsen tot aan Kempten en dan verder te gaan op de Bodensee - Königsseefietsroute is al van de baan: de weersvooruitzichten zijn matig. Na de maandag is de voorspelling 2 á 3 dagen met veel regen en dat bij een graad of 15. Niet doen dus maar. We gaan door naar de warmte; Sachsenburg biedt mooie temperaturen en dan kunnen we ook even lekker bijkomen. Annemieke en Jos komen ook daarheen. Maar vandaag is het zaterdag en dat is geen dag om te rijden. Vandaar dus maar het plan om naar Ulm te fietsen. Rond half elf zitten we op de fiets, rijden nog evenlangs het station Illertissen - het hotel Illertisserhof bestaat nog - en zoeken dan de Illerradweg op. Het is een heerlijk gevoel om weer lekker op de fiets te zitten, al is het pad keiïg en zompig door de overvloedige regenval van de laatste week. (Het noorden van Bayern heeft enorme wateroverlast; het Ahrtal en Erfttal langs de A61 waar we op de heenweg langsreden blijken zwaar getroffen door Hochwasser: meer dan 100 doden...) Na 30 km. zijn we in Ulm aangekomen. De Ulmer Munster konden we al van ver zien en langs een heel kort stukje Donauradweg vinden we het winkelgebied waar ook de Grote Markt ligt met de Dom van Ulm. We wandelen wat langs de marktstallen en vinden een prima terrasje waar we twee gerechten warm eten bestellen. Niet duur - € 9,90 per bord - en het smaakt heerlijk. Een Radler en een Hefe Weizen leicht erbij en het is helemaal goed. Terug fietsen we langs een andere weg, waardoor we minder over de keien rijden en meer door de dorpen. Teruggekomen bij de auto - die stond nog bij het hotel - rijden we direct door naar Memmingen, waar we een nachtje geboekt hebben in hotel Hiemer. Iets meer "gutbürgerlich", maar ook veel goedkoper. Als we ingecheckt hebben - we moesten de papieren Corona-entbewijzen laten zien -  hebben we trek in iets hartigs en rijden nog even langs de Mac. Twee burgers met spek en twee Milkshakes en het leven is goed. De twee cappucino's nemen we mee naar de kamer. Daar gaat het kaarsje langzaam uit: nog een journaaltje kijken (Bauke Mollema wint de touretappe, recordaantal besmettingen in Nederland; kabinet teruggeroepen van reces..), nog wat puzzelen, het verslag schrijven en het is klaar. Tot  morgen.   Memmingen - 10 juli

Zondag 11 juli. Vandaag gaan we verkassen naar Sachsenburg. Rond de 450 km. Maar eerst het ontbijt in Hotel Hieming in Memmingen. Dit keer is er geen buffet - corona...- maar krijgen we aan tafel twee dienbladen met ontbijtspul geserveerd. Niets op aan te merken. Rond half tien rijden we weg. We rijden via München - door vele tunnels door een deel van de stad -  en Salzburg. Het is niet druk; eigenlijk is de regen de enige spelbreker: vooral rond de Tauerntunnels regent het flink. We hebben dan al een koffiestop bij Golling achter de rug. De goedkope versie: twee Cappucini en ons zelfmeegebrachte broodje. Rond twee uur zijn we al in Sachsenburg. Annemieke en Jos rijden dan net bij Matrei en komen ook deze kant op. Op de camping is het nog flink leeg en we vinden al gauw twee plaatsen naast elkaar: 22 en 26. Ruimte in overvloed. Helaas regent het wel, al is het niet hard. We laten toch de Quechua de lucht in vliegen en tien minuten later kunnen we schuilen in de tent. Niet voor lang: de zon dreigt door te breken en dat merk je direct in de tent. Naar buiten dus maar en daar de stoelen richting de zon gedraaid. Heerlijk! Rond half vier zijn Miekie en Jos er ook. Zo'n opblaastent staat ook verbluffend snel en korte tijd later zitten we aan het bier en Radler in de zon. Traditiegetrouw doen we een etentje in de Goldenes Rössl. Wienerschnitzel, Hausburger en Pulled Pork: het gaat weer smakelijk naar binnen. Om 21:05 uur zijn we weer terug op de camping en dat is net te laat om het Engelse doelpunt na drie minuten van de EK-finale te kunnen zien. Gelukkig kunnen we dankzij Jos' wifibundel de finale buiten via de laptop bekijken. Engeland - Italië 1-1. Italië wint na strafschoppen. Een hele zit, tot na half twaalf, en dat kostte ook nog een halve liter Gurktaler. Tevreden kruipen we onder de wol: de kou was toch flink in de ledematen gaan zitten..... Morgen gezond weer op.  Sachsenburg 11-07-2021

Maandag 12 juli   Het "gezond weer op" gaat voor Maria niet helemaal lukken: na het ontbijt wordt ze niet lekker, heeft veel hoofdpijn en moet overgeven. Op de stretcher dan maar en pak je rust. Pas 's middags knapt Maria op. Ik heb in de ochtend al de vernieuwde Adeg bezocht voor broodjes en beleg en Annemieke heeft de tafel gedekt. Heerlijk: buiten ontbijten in de zon bij prima temperaturen. Vandaag is het dan ook een zomerdag: niet teveel wolken, een gul windje en een graad of 27. Na de koffie is het tijd voor het eerste "Bootcamp": Duits Tienen oftewel rammen op de goal. Na een dik uur lellen op de goal zijn we alle drie kapot. Nog even een footgolfwedstrijdje richting de tent en we zakken in de stoelen. Een soepie en broodjes brengen nieuwe krachten:  we kunnen lezen en luieren. Het badmintonnet staat uit en we kunnen tennissen met de houten rackets en de "Takkiebal". Leuk!   In de namiddag gaat de barbecue aan en grillmeister Josso serveert worstjes, zalm en mais. Er is ook heerlijke salade. Het blijft 's  avonds lang warm. We babbelen nog wat, bekijken even de sterrenhemel  (de zomerdriehoek, Boötes en de Ossenhoeder, de Grote Beer) en gaan er relatief vroeg in: rond 23:00 uur is het stil op het kamp.  Sachsenburg 12-07-2021

Dinsdag 13 juli  We hebben allemaal lekker geslapen en gelukkig is Maria ook weer opgeknapt. Er is mooi weer voorspeld en dat komt ook uit: om 9 uur is het al aangenaam warm. Dus kunnen we heerlijk buiten ontbijten. Het échte campingleven! Na de koffie spelen we jeu- de-boules; Jos heeft er  een prima Franse playlist op Spotify bijgezocht. Stimmung! Bennie wint het eerste potje en Jos de tweede. Plots is Spotify goed voor "We are the Champions", "the Winner takes it all"  en "You're simply the best". Gelukkig kan ik goed tegen mijn verlies.....
Na soep en broodjes gaan we nog voetballen. Maar de spirit van gisteren is weg. Spierpijn, onwillige lies, onwillige knie.... Het voetgolf op de heen- en de terugweg is eigenlijk nog het leukste. Bomen raken, lantaarnpalen raken (of missen..), de bsl door een vork in de stam van een boom schieten en eindigen óp de tafel! Leuk! In de vooravond gaan we naar "zum Goldenen Rössl" voor een lekker hapje. Er ligt onweer op de loer. Als we op het terras aan de biertjes en Spritzers zitten, begint het te waaien en te onweren. We zitten buiten onder het scherm niet meer droog: naar binnen dus maar. Gelukkig hebben we bij de tent de luifel al eraf gegooid. We kunnen dus gerust eten en hartenjagen. Annemieke en Jos winnen. Als we na de Heisse Liebe en de coupe Dänemark rond half tien weer buiten staan, is het noodweer al voorbij. Bij de tent kunnen we nog goed buiten zitten, ook al omdat de stadionverlichting van de FC Sachsenburg nog brandt. We drinken nog wat water en dan is het op: de hele dag gesport, buiten gezeten... Het laat zijn sporen na. We gaan rond elf uur slapen.  Sachsenburg 13-07-2021

Woensdag 14 juli  In de nacht is er hevig onweer. We zijn 1 tot 4 wakker door de zware knallen. Maar in de ochtend is het weer opgeklaard. Dat betekent dus op de fiets in het zonnetje broodjes halen bij de Adeg. Maar het trekt toch dicht: we ontbijten nog buiten en spannen de luifel boven tent. Tijdens het koffie drinken regent het echt. Wat later klaart toch plotseling op. We gaan met de auto Jos en Miekie naar Greifenburg en wandelen vanaf het station naar Dellach. Daar kijken we even rond op de camping. Er is nog plaats genoeg: Jos en Annemieke gaan morgen verkassen.  Helaas blijkt Trunk pas om 1700 uur open. We doen daarom eerst maar een biertje in kantine Waldbad. Daarna door naar good-old-Trunk. We zitten lekker te eten, spelen nog een potje hartenjagen en krigen Schnaps toe. Als we naar het toilet lopen zien we daar waarachtig ook nog de oude Trunk zitten! Overigens heet hij helemaal geen Trunk: op de gevel stond weliswaar "Weigand Trunk", maar dat blijken twee achternamen te zijn. Maakt niet uit: de 20 Schillingbriefje blijft onvergetelijk.... Om 19:47 uur nemen we de trein terug naar Greifenburg. Terug op de camping is het kkkoud!. We maken nog het potje hartenjagen af, drinken nog een kopje thee en houden het dan voor gezien. Om half 11 is iedereen in zijn tent. Daar schrijf ik nog dit verslag.  O ja, Tim en Anne gaan morgen op reis; Tijn en Clau wachten nog een dag en gaan pas overmorgen op reis wegens de zieke Leentje, Jan en ook Tijn: voet- hand mondziekte. 

Donderdag 15 juli  Vandaag verkassen Annemieke en Jos naar Dellach. We hebben nog wel het plan om na het ontbijt nog een tennistoernooitje en/of jeu-de-boules te doen.  Maar helaas....: er komt een buitje over, we drinken koffie onder de boom en bij de laatste druppels is het toch tent inpakken. Rond uur of 11 gaan Annemieke en Jos weg. Wij verplaatsen de tent, halen bij de Adeg Rama en eten een broodje in de zon. Inmiddels zijn Annemieke en Jos aangekomen in Dellach, maar daar blijken ze niet de juiste stekker te hebben. Dellach heeft blijkbaar nog geen CEE-stekkerkasten.  Wij hebben wel een dubbele, en leggen dat klaar in de oude coolbox, die de geest heeft gegeven.  (Later blijken Miekie en Jos al een andere oplossing te hebben bedacht..) Na de lunch gaan we daarom naar Spittal voor een "Campingkühlschrank". Gigasport heeft niets, Action helaas alleen op 12 V. Dan maar door over de Autobahn naar Villach: campingparadijs Falle heeft alles. En  inderdaad: is er ruim keuze. Voor € 60,-- hebben we iets dat precies lijkt op de oude. Alleen nu in een mooie frisse kleur. Bij Mac in Villach eten 2x chickenburger en 2 Cappu, daarna gaan we naar Sachsenburg terug. Op camping gaan we nog wat puzzelen en komt er nog een licht buitje voorbij. Daarna leggen we nog aan bij  "Zum goldenen  Rössl" voor koffie en Obstler. Rond 22:00 liggen we erin. Het is nu plotseling weer kraakhelder. Zal wel koud worden vannacht.... tot morgen! 

Vrijdag 16 juli  We staan op en gaan rustig ontbijten. Het is droog, aangenaam weer. Rond 11 uur gaan we op de fiets richting de Kreuzeckbahn bij Unterkolbnitz. We gaan vandaag niet met de baan mee, maar willen alleen even de Fahrzeiten bekijken. Dan begint het te spetteren en valt er een aardig buitje. Gelukkig kunnen we daar schuilen. Dan gaan we richting Spittal via Pusarnitz. Het is een mooie fietsroute; helaas rijden we fout, maar komen toch bij Lendorf met een gelukje weer terug op de oude route.... In Spittal nemen we even de tijd om bij te komen bij het fontein, daarna gaan we naar het Stadtkaufcenter om een lekker hapje te eten en een jeu-de-boulesspel te kopen. Helaas heeft het wokcentrum alleen maar een "all-you-can-eat"-concept  en de Hervis alleen een dure versie van jeu-de-boules... We kopen  'm toch, merk Schildkröt. We beginnen nu flink trek te krijgen en moeten straks nog terug naar Sachsenburg fietsen.... Het andere Stadtkaufcenter (van vroeger) dan maar? Dat centrum blijkt een zieltogend gebeuren. Beneden is er nog maar één winkeltje én een grote Covidpriklocatie. Boven - waar vroeger het restaurant zat - is nu een sportschool. Wég magie van vroegâh.... We eten uiteindelijk een tosti op het terras van Schloss Porcia en fietsen dan terug naar Sachsenburg, ditmaal via de oude, vertrouwde weg. (oa. Drauhofen en het kapelletje Maria Magdalena in Lurnfeld) Op de camping zetten we thee en eten een broodje. Het is droog en de temperatuur is aangenaam. Na het lezen van alle berichtjes (Tijn en Clau overnachten in de buurt van Allershausen, Tim en Anne waren vandaag zwemmen in Abtenau, Mieke en Jos staan in Dellach) liggen we om 22:00 uur erin. Helemaal af. 

Zaterdag 17 juli  We hadden verwacht op te staan met een zonnetje, maar dat valt tegen. Het spettert, dus blijven wat langer liggen. Uiteindelijk wordt het droog en we ontbijten buiten. Na de koffie gaat het weer spetteren. Dus hup! De tent maar weer in. Rond kwart voor een gaan we naar de (vernieuwde) Adeg, want morgen is het zondag. Helaas... deze vernieuwde Adeg is op zaterdag slechts open tot 12:30. Dan maar troost gezocht op het terrasje van de Goldenen Rössl. Twee cappu's en twee Topfenstrudel. Vult enorm.... Ondertussen regent het alweer, nu iets harder. Past wel een beetje bij het weer van deze zomervakantie: niet koud, maar nooit lang stabiel. We gaan maar in de tent liggen.... Het regent geruime tijd door. Uiteindelijk gaan we om 4 uur met de auto naar de Billa in Möllbrucke. Ook de Hofer slaan daar we niet over. Helaas is er op het "hebbedingetjeseiland" niets om te scoren. Als we weer terug op de camping zijn, spettert het nog steeds en we zetten de nieuwe tarp op. En zie: het wordt droog. Inmiddels zijn Tijn en Clau ook aangekomen in Viehhofen. Zo is iedereen op zijn bestemming en kan de Gurktalerfles op tafel. Rond 19:00 uur gaan we toch maar een hapje doen bij Rössl. Het is droog..... Het buitenterras is bezet dus we eten binnen: Cordon bleu en Wiener vom Schwein met 1x Salat. Smaakt prima allemaal. Aan een toetje komen we niet meer toe: het is genoeg voor vandaag. In de tent lezen we nog de laatste berichten en zien we dat Tijn buiten in zijn Hottub ligt. Inderdaad.... een luxe huisje; dat zullen we binnenkort met eigen ogen kunnen aanschouwen!  Sachsenburg

Zondag 18 juli  Het is vanochtend droog en het zonnetje brandt voorzichtig de nevelvelden weg. Buiten ontbijten dus en het wordt al snel aangenaam. Tijdens het ontbijt maken we meteen broodjes voor onderweg: vandaag willen we met de trein naar Spittal en vandaar over de Jacobsweg teruglopen naar Sachsenburg. Moet goed zijn voor zo'n 15 km. wandelplezier. We nemen de trein van 12:10 uur. Komt keurig op tijd. Om vijf voor half een zijn we al in Spittal. Het is zondag: de stad is uitgestorven. Gelukkig is "Pizza Pronto" wel open. We nemen 2 Cappucini en doen er een pizzapuntje bij. Dat smaakt uitstekend. wat een heerlijke, luchtige bodem! Daarna is er energie genoeg in de tank om de wandeling te beginnen. We volgen eerst een deel van de fietsroute en bij het gehucht Windschnurn stappen we over op de Jacobsweg, een van de vele wegen in de Alpen die leiden naar Santiago de Compostella. Helaas blijkt de app. van Bergfex nog de oude route weer te geven: langs de spoorlijn. En dat mag vanwege de veiligheid allang niet meer..... Toch staat de route wel aangegeven met borden en we volgen een prachtig pad door een bos. Uiteindelijk komen we toch wel weer op de fietsroute terecht, maar dit stuk was heel mooi. We vervolgen de weg richting het kapelletje van Maria Magdalena, om daar te zoeken naar een onderdeel van het mobielstatiefje, dat we daar waarschijnlijk eergisteren verloren zijn. En ja hoor: na nauwelijks 5 minuten zoeken, ligt het onderdeel gewoon in het gras op ons te wachten! Blij en ook wel een beetje verwonderd lopen we terug naar de camping. Het laatste deel - langs het Drauflossgelände achter de camping - valt ons nog het zwaarst. We zijn rond 17:10 uur terug op de camping en hebben dan bijna 16 km. gelopen. Topwandeling. Eten doen we dit keer bij de tent: een cup-a-soup, (de laatste! en helaas dit jaar in Oostenrijk nergens te krijgen...), een boterhammetje en wat fruit. We sluiten af met yoghurt en koffie. Een goedkope, doch voedzame maaltijd. Tijdens de koffie genieten we van de mooie föhn-wolkenluchten. Het waait af en toe flink en we gooien de tarp maar neer. Ook komt er af en toe zomaar een zwoep warme lucht over de camping. Heerlijk, zomaar 27 graden om 21:00 uur... Bergklimaat pur. Ondertussen zitten Tim en Anne nog altijd in de Dauerregen en zijn Clau en Tijn ook niet verder gekomen dan een klein wandelingetje. Mikkel en Jos vermaken zich aan de Weissensee. Na de afwas is het uit met de dagpret: bij het donker worden rond half tien gaan we ook op tuk. Een mooie dag, dat was het. 

Maandag 19 juli   Het is vandaag een heerlijke luierdag. Koffie, boekje, Sudoku. Lekker niets aan je hoofd. Maar 's middags willen we toch nog even "van het erf"af om zo nog wat vulling aan de dag te geven. We besluiten op de fiets naar Kleblach Lind te gaan. Daar moet - volgens een man de camping - een nieuwe camping liggen aan een bergmeertje, met leuke voorzieningen voor de campinggasten.  We fietsen iets te ver door en draaien om bij Steinfeld. Lang s een ander pad komen we terecht bij de camping. Inderdaad:  de beschrijving klopt prima. Maar helaas is de camping nog wel erg nieuw en is er nauwelijks beschutting tegen de zon. Bovendien maakt de B100 behoorlijk wat verkeerslawaai en in je tentje heb je daar natuurlijk last van. Wel doen we een biertje op het Badeseeterrasje en peddelen dan terug naar de camping. Totaal goed voor 34 kilometers. 's Avonds  eten we bij de Goldenen Rössl. Helaas blijkt dat deze keer een wachtklus: we moeten maar liefst 40 minuten wachten op ons eten. Bah.

Dinsdag 20 juli Vandaag gaan we verkassen naar Kaprun, waar we Jos en Annemieke ook weer tegen zullen komen. Er vallen een paar druppels bij het opruimen, maar de temperatuur is aangenaam. Al gauw breekt de zon ook weer door. Om 11 uur hebben we ingepakt en is er inmiddels afgerekend. We kiezen voor een "toeristische route": via de Grossglocknerhochalpenstrasse willen we naar de noordkant. Het is de moeite waard en ook het weer werkt mee. Wel eventjes € 35,-- neertellen om over de pass (=de Hochtortunnel) te mogen. Maar eerst drinken we koffie in Heiligenblut. De Coronapapieren worden weer eens gecontroleerd, maar voor de rest schijnt Corona hier nauwelijks te bestaan. Na de koffie rijden we omhoog naar de Franz-Josephhöhe. Altijd leuk om daar weer eens te zijn. Eerst met hele jonge kinderen, daarna met oma Anna erbij, nu weer eens met tweeën. De Grossglockner zelf laat zich maar af en toe zien, toch is er zon en is het aangenaam warm. We parkeren in parkeergarage Freiwandeck. Wat een kolos van een parkeergarage hebben ze daar toch in de bergen weggehakt. In het souvenirwinkeltje kijken we rond voor wat souvenirs. Wát een prijzen.... Dan weer gauw verder op de Hochalpenstrasse: door naar de Hochtor: de eigenlijke pasdoorgang. Ook de Romeinen wisten al dat je hier goed de Alpenhoofdkam kon oversteken. Diverse panelen laten prachtig de geschiedenis zien. Bijzonder is ook wel, dat deze pasovergang   kort na de Middeleeuwen ook werd gebruikt voor slavenhandel. De bisschoppen van Salzburg kenden als straf verkoop aan de Venetiërs, die je dan verder verhandelden aan de Noord-Afrikanen. Dat is nog eens wat anders dan een aantal jaren in het rasphuis te moeten doorbrengen. Latere bisschoppen vonden dat toch wat te gortig en kozen voor straffen in het eigen land. We maken nog flink wat foto's bij het Hochtor, glijden wat door de sneeuw en dalen dan af richting Bruck am Grossglockner en Kaprun. Rond kwart voor 5 komen we aan op de camping; Mikkel en Jos zijn er al en hebben gezorgd dat wij zo naast ze kunnen gaan staan. Als alles staat, gaan we een hapje doen bij het restaurant "zur Mühle", dat bij de camping hoort. Het is nog lekker warm: we kunnen buiten eten. Als we terug zijn bij de tenten klappen we het badmintonnet uit en wordt er tot donker gebadmintond. Jos wint, maar we zijn allemaal aan elkaar gewaagd. Rond 23:00 uur liggen we doodmoe op tuk. Het was een mooie vakantiedag.

Woensdag 21 juli  Na een behoorlijk frisse nacht op camping Zur Mühle in Kaprun weten we weer dat dit een camping is met veel verkeersoverlast. Vanaf een uur of 5 begint het verkeer - oa. richting de Gletscherbahn - al aan te rijden. Bovendien worden we deze morgen ook nog getrakteerd op flink wat helikopterlawaai die op een bouwplaats vlakbij bezig is. We ontbijten in het lawaai en gaan dan al iets eerder naar Hinterglemm, waar we vandaag zullen verzamelen voor de familiedag. We zijn er niets eens zo heel vroeg - 10:45 uur - maar Jos heeft wel tijd om nieuwe wandelschoenen te kopen: het zijn Meindls en omdat ze flink zijn afgeprijsd is het de moeite waard. Een kwartier later komen Clau en Tijn en ook daar wordt een paar Meindls aan gesleten. Korte tijd later komen Anne en Tim ook. Voor hun was het een flinke reis: ze zijn bijna anderhalf uur onderweg geweest. Het is fijn om elkaar weer te zien. Er wordt flink geknuffeld en vooral de kleinkinderen vinden het superinteressant om de anderen weer eens te zien. Dan gaan we omhoog met de Zwölferbahn. Deze gaat tot 1983 meter, maar  op het middenstation gaan we er al uit: tijd voor koffie en Strudel. De kleintjes vermaken zich bij de speelspullen: glijbaantjes, klimhuisjes, schommels. We genieten van het hoogzomerse weer, want het is hier al lekker warm en alle jasjes kunnen uit. Na een uurtje gaan we met de kabinebaantjes door naar de top. We genieten van het prachtige uitzicht met oa. de Grossglockner en de Kitzsteinhorn, maken nog een groepsfoto bij het kruis en besluiten dan met z'n allen te voet af te dalen naar het middenstation. Dat gaat prima: Clau is dik 6 maanden zwanger en doet het prima, Leentje loopt aan de hand van iedereen babbelend de berg af. De drie jongens lopen dan weer eens voor ons, dan weer eens achter ons. Halverwege de afdaling komen we langs de Breitfussalm en daar blijkt plotseling de 5 in de klok te zitten: tijd voor bier en Radler dus. Er is voor de kinderen ook genoeg om te spelen: een springkussen, trapskelters en een traptrekker. Oma scoort voor de kleintjes nog een ijsje en iedereen kan lekker bijkleppen onder de parasols, want die zijn hoognodig. Na een uurtje wordt het tijd om verder af te dalen naar het middenstation. Rond half vier gaan we met de baan naar beneden en daar aangekomen direct door naar de Billa in Saalbach om alles te kopen voor de barbecue. Dan is het tijd om het huis van Tijn en Clau te bekijken. We parkeren beneden aan de weg - alleen Tijn en Clau mogen met de auto naar boven vanwege de parkeerruimte - en lopen dan in 10 minuten naar boven. En wát een huis is het! We komen ogen tekort en krijgen een uitgebreide rondleiding van Jan, die trots laat zien wat voor moois er in dit huis is: buitenjacuzzi, zwembad van 5x7 meter, kookeiland, ligbad, enorme gasbarbecue, grote huiskamer, luxe slaapkamers en balkons rondom. Wat een weelde. Na de rondleiding stort iedereen zich in het zwembad en gastheer Tijn komt drankjes aanserveren aan de badrand.  Het is heerlijk in het water en de zon staat ook nog volop op het bad te brullen. Topdag! Rond 6 uur gaat de barbecue aan en komen uit de keuken schalen met gesneden groentes en vruchten. Het vlees is op de gasbarbecue zo klaar en iedereen smult. Wat een heerlijke familiedag. Maar helaas komt aan deze dag ook een eind: na de koffie en de grappa is het tijd om naar huis te gaan. Om 9 uur dalen we af naar de auto's en is het uit met de pret. Een prachtige Postma-familiedag met héél mooi weer. 

Donderdag 22 juli  

Ik ben alweer om 7 uur op om in het eerste zonnetje het verslag van gisteren te schrijven. Rond half tien zitten we aan het ontbijt. Het weer ziet er prima uit, maar we hebben eigenlijk toch geen zin om naar de Weisseegletscher te rijden: 45 minuten heen en later ook weer terug. Na de koffie rijden we daarom naar de vernieuwde Maiskogelbahn, die boven een directe verbinding heeft met het Kapruner/Kitzsteinerhorner skigebied. We nemen een enkeltje, zodat we  rustig naar beneden kunnen lopen via de Klammsee. Helaas zijn daar Forstarbeiten en is een belangrijk verbindingspad afgesloten. Dan maar even een Radlertje drinken bij Glocknerblickhütte. De Glockner zelf laat zich niet zien: teveel watten wolkjes op hoogte. En o ja: wél even de Impfpapieren laten zien. We hebben gelukkig alles bij ons. Na de Radler gaan we via een bospad naar beneden en komen na een flinke afdaling weer op de skipiste bij  Jausenstation Stanglbauer. Daar gaan we eten, want vanavond is het sportavond! De kwaliteit van het geleverde voer valt tegen. Vooral de kip uit de frituur is droefstemmend.  Dan slenteren we de laatste kilometers naar beneden, af en toe even achterom kijkend, want er dreigt onweer. Het is steil en de knieën gaan steeds meer pijn doen. En dat met een sportavond in het vooruitzicht..... Op de camping doen we nog thee en een broodje en sluiten af met koffie. Er vallen plotseling een paar grote spetters, maar tot echte regen komt het niet. Dan gaan we tennissen en badmintonnen. Het is gezellig en leuk, Jos is vandaag de grote winnaar. Als het donker wordt, is het beste er bij iedereen wel af. We babbelen nog wat en daarna gaan Miekie en Jos al wat inruimen en wij doen de afwas van drie dagen.... Rond elf uur is het stil op het kamp. 

Vrijdag 23 juli  We staan om kwart over 7 op. Vandaag gaan Annemieke en Jos naar huis. We maken koffie en smeren broodjes. Het afscheid valt een beetje zwaar. Maar we hebben het leuk gehad, toch?  Als ze weg zijn, ontbijten we nog verder af en dan is voor ons ook de tijd aangebroken om te vertrekken. De bergwereld bij Kaprun is mooi, maar de bomen op de camping zijn veel te hoog en alles is zwaar verouderd. En dan nog het verkeerslawaai! Rond 11 uur rijden wij ook weg. We betaalden € 32,-- per nacht. Best wel veel voor matige kwaliteit. Rond Zell am See is het even druk, maar daarna rijden we soepeltjes naar Sankt Johann im Pongau, camping Kastenhof, waar we een uurtje later zijn.  Het is bloedjeheet op de camping: hoogzomers en een graad of 28. We zijn blij als we de tarp hebben opgezet, maar ook daaronder voel je de intensieve zonnestraling. Na wat gehang en geluier - én het plakken van Maria's band (het velglint was verschoven en op het spaakuiteinde was de band lek gegaan) - maken we een klein fietstochtje naar de Hofer in Sankt Johann. Terug willen we door het stadje en zo komen we terecht bij een mooi terrasje voor twee Radlers en ijs: Heisse Liebe en Coupe Dänemark. Heerlijk! Op de camping is de zon bijna weg (19:00 uur achter de bergen). We lezen, puzzelen en drinken nog wat. Dan komt er appje van Martijn. Op weg naar Tim en Anne wil ie morgen nog even langsrijden voor koffie en een broodje. Prima natuurlijk. Wel even Tim gebeld om een afspraak te maken wanneer wíj dan langs kunnen komen...  We maken een afspraak voor maandag op koffietijd. (En wie weet zijn Tijn en Clau er dan ook nog.....) Zo. Alles geregeld: slapen! 

Zaterdag 24 juli  Alweer een prachtige dag, al is er later in de middag onweer voorspeld. Tijn en Clau zullen er rond half twaalf zijn, dus we gaan na het ontbijt op de fiets naar het dorp voor de plaatselijke supermarkt. Dat blijkt nog flink stijgen langs een drukke weg. Gelukkig kunnen we over de stoep fietsen (of móet je hier over de stoep fietsen.... het is niet altijd duidelijk hoe het hier zit...) We kopen veel lekkere dingen voor een heerlijke lunch. Trinkyoghurt, Paula koevlekken, Milka chocolade en koeken, waterijsjes, water met en zonder prik, lekkere broodjes, salami enz enz. We zijn rond 11:15 uur terug op de camping en hé! Daar zijn ze al!  We babbelen bij, zetten het badmintonnet op en gaan naar het speeltuintje met de grote trampoline, glijbaan en het speelhuisje. In de schaduw van twee grote berken lunchen we. Heerlijke koelte, lekker eten... wat wil je nog meer? Rond half twee gaan Tijn en Clau weer weg, wij doen de afwas en vallen dan achterover op de fietsstoeltjes met krukjes voor de benen. Pffff..... het is het heetst van de dag en dat voel je..... In de namiddag eten we in  het dorp een chiliclubburger en een chickensalade. Smaakt heerlijk. De koffie slaan we deze keer over en dat is maar goed ook, want als we nét terug zijn op de camping breekt er een enorm noodweer los. Grote druppels! We weten nog snel de tarp op afwateren te zetten en duiken dan de tent in. Helaas..... na 5 minuten steekt er een flinke wind op en die begint als een gek aan de palen te rukken. Snel flits ik naar buiten en ruk de stokken onder de tarp vandaan. Net op tijd. Ik kan nog met één hand de tarp vasthouden, voordat de wind ermee vandoor gaat. De rest van de avond liggen we in de tent en lezen en puzzelen wat. Pas in de nacht wordt het droog. 

Zondag 25 juli    Het weer is vanmorgen alweer helemaal opgeknapt: het zonnetje schijnt en de waterplassen die vannacht onder de tent doorstroomden, zijn verdwenen. Verder is er ook geen schade aan de tent. Prima. We kunnen door met de vakantie. Vandaag staat er weer een wandeling op het programma. We rijden richting Wagrain en willen daar omhoog lopen en dan met de kabinebaan weer naar beneden. Helaas blijkt de "Flying Mozart" eruit te liggen wegens renovatiewerk. Dan de plannen maar omgegooid: Bergfex/wandelen heeft een leuke tocht van ongeveer 10.5 km. langs de Edelweissalm. Startpunt: de rote Achterkabinebahn tussen Wagrain en Flauchau. Hier zijn we vroeger heel veel keren omhoog gegaan, in het jaar dat we een huisje hadden in Hüttau. De wandeling is prettig: 350 meter omhoog en weer omlaag. De terugweg anders dan de heenweg. We beginnen met omhoog lopen over een grindweg, waar ook mountainbikers omhoog komen. Het zijn er gelukkig niet veel. Boven komen we bij twee mooie bergmeertjes. Het is zondag en het zijn vooral Oostenrijkers die zwemmen en plezier maken. De afdaling is in het begin saai: gewoon over de weg, maar later volgen we een prachtig wandelpad en zien we verder niemand meer. Een topwandeling: 11.2 km. in iets minder dan 3 uur. Terug op de camping loopt het langzaam weer vol: de lucht met onweerswolken en de camping met doortrekkers: veelal zijn het campers. Wij steken met ons tentje echt wel af. We gaan allebei douchen en besluiten dan maar gewoon bij de tent een broodmaaltijd te eten in plaats van de plaatselijke MC Donalds. Gelukkig blijft het droog, ondanks de uiterst dreigende luchten met veel mamatus.  

Maandag 26 juli   De lucht is betrokken als we opstaan, maar het is helemaal niet koud. Na het ontbijt gaan we al snel richting Annaberg, waar we een dagje met Tim, Anne, Sepp en Tos plezier gaan maken en wie weet zijn Martijn, Clau, Jan en Leentje er ook nog. De reis verloopt soepeltjes: in minder dan 35 minuten zijn we er. En we zien ook al de auto van Martijn en Clau staan. Dat is gezellig. Tijdens het koffiedrinken en lekker bijpraten begint het plotseling te regenen. We hebben alle tijd om te overleggen:  wát gaan we vandaag doen? De nu toch al redelijk hoogzwangere Clau kan niet teveel wandelen en bovendien heeft ze last van haar oren. De 4 kinderen willen eigenlijk alleen maar naar "het meertje". Dat doen we, want de bui duurde niet langer dan een half uur en inmiddels schijnt de zon weer. "Het meertje" (Waldbad geheten) blijkt 10 minuten rijden richting Lungötz en ligt mooi verscholen op een klein plateautje zo'n 100 meter boven de dalbodem. Het is een kunstmatig aangelegd meertje, met helder water en rondom speeldingen: klimhuisje, glijbaan, grasstroken, beachvolleybalveld, schommels én een (bier-)kiosk. Er is ook een toilet en het ziet er allemaal zeer schoon uit. De kleinkinderen zijn er allemaal al een keer geweest en Leentje begint direct met steentjes gooien: een bezigheid waar ze een groot deel van de dag mee bezig zal zijn. Wij volwassenen luieren wat, kletsen bij en doen ook nog wat spelletjes: het badmintonnet is mee, dus er wordt gebadmintond en ook het jeu-de-boulespel komt later uit de verpakking. Tos is vooral bezig met grote stenen opduiken en Jan met de stenen er weer in gooien en met de vrachtwagen over de steiger rijden. Heerlijk om te zien hoe iedereen zich vermaakt. Tegen vieren zit de 5 in de klok en halen Maria en Martijn tapbier, fris en ijsjes voor de kinderen. Wat een heerlijke dag zo. Vanaf het meertje - waar Tim en Martijn ook in zwommen, de helden - belt Tim restaurant Dolomitenhof. Nu kunnen we vanaf het huisje in 5 minuten vanavond naar het restaurant lopen. Tegen vijven komt er plotseling een buitje over en besluiten we terug te gaan naar huisje van 95 op Alpenresort Dachstein-West. Martijn is ondertussen op zoek gegaan naar een appartementje in de buurt. Ze willen nog niet naar huis: in Nederland wordt het koeler en regenachtig bij 18 graden, hier blijft het tot en met vrijdag zomers bij 24 graden. Daarna wordt het hier ook slechter. Na veel gezoek via de laptop vindt Tijn uiteindelijk een appartement hier 500 meter vandaan. Je kunt het boerderijappartement zien liggen: 's avonds zal Martijn nog even met zijn mobiel schijnen. Rond half zeven zijn we bij de Dolomitenhof: een gezellig doch eenvoudig restaurant waar we burgers, Schnitzels, patat en worstjes eten. Gezellig. Biertje erbij: het sluit de dag mooi af. Martijn en Clau gaan direct naar hun appartement, wij drinken thee en Schnaps en vinden het om 23:30 uur wel welletjes geweest. Wat een geluk: wij blijven slapen en gaan morgen na het ontbijt en de koffie weer terug naar camping Kastenhof in Sankt Johann. Een prima dag weer!

Dinsdag 27 juli   Ik ben al om kwart over zeven wakker en als eerste beneden. Snel maar een kopje thee gezet en begonnen het verslag bij te werken. Het was gisteren natuurlijk een bijzondere dag. De zon schijnt nog niet, maar dat is omdat hij nog achter de bergen zit. Rond 8 uur komt hij achter de bergen vandaan: de kamer vult zich met licht. Om half negen zijn de anderen ook beneden. Dan komen Martijn en Clau er ook aan om mee te ontbijten. Gezellig! Na het ontbijt, koffie en nog wat foute grappen gaan we om 11 uur weg. Als we op de Autobahn rijden, bedenken we opeens dat we wel koffie kunnen gaan doen in Werfen en daarna wandelen naar de Burg Hohenwerfen. En zo doen we dat. We wandelen langs een smal wandelpad omhoog en kijken rond op de burcht. De filmpjes over de ontstaansgeschiedenis én de mini-tentoonstelling over het opnemen van de film "Where eagles dare" uit 1968 met Clint Eastwood en Richard Burton zijn eigenlijk nog het mooist. Op de burcht nemen we samen nog een appelsap en een Strudel mit Schlag. € 8,20 voor bedroevende kwaliteit. In de vogelshow hebben we geen zin, maar het was toch leuk om daar nog eens rond te kijken. Hoewel..... wij waren daar nog nooit geweest, de kinderen wel. Die waren er met Grada en Ellard hier geweest toen wij een dagje gingen skiën in.....: juist:  Annaberg. Zo is de cirkel rond: in februari 2022 gaan we daar weer skiën (sneeuw en Corona dienende...), waarschijnlijk 30 jaar na dato. Als we afgedaald zijn van de burcht, rijden we terug naar de camping na eerst boodschappen te hebben gedaan bij de M-preis in Werfen. Op de camping blijkt dat diverse mensen zich hebben afgevraagd waar we waren.... Zo'n tentje, dat valt wel op. Evengoed lief bedoeld. In de avond begint het nog wat te spetteren, maar we liggen er al in. Morgen naar Salzburg! Sankt Johann 27-7-2021

Woensdag 28 juli   Om 8 uur zijn we op en rond half tien zijn we al klaar om te gaan fietsen. Het is langs de Salzach toch nog wel fris, dus al snel zijn de jasjes weer aan. De route langs de Salzach is mooi, maar niet overal. Bij Bischofshofen is de route onduidelijk en slecht aangegeven. Daarna komt er een mooi en deels bekend stuk richting Werfen. Daar doen we koffie en een puntje en krijgen we een leuk telefoontje. Verder dan maar richting Pass Lueg. Aan het einde van het dorp vraagt een Duits echtpaar hoe ze verder moeten naar de Pass. We wijzen ze de weg en we zullen ze nog vaker tegenkomen. Wel spreken ze hun bewondering uit, dat wij gewoon fietsen en zij een E-bike gebruiken. Knap hoor! (Vinden wij niet...) Net voor Pass Lueg komen we ze weer tegen: de weg is helemaal afgesloten, auto's worden omgeleid over de autobahn en voor fietsers is er Ersatzvervoer geregeld. Dat blijkt: na een kwartier wachten komt er een bus en de fietsen mogen gewoon mee naar binnen. Wel even vastzetten met spanbandjes en hop! daar gaan we. Net buiten Golling worden we er weer uitgezet. Prima service. Intussen is het weer wel aan het veranderen: de wind steekt op en de wolken beginnen er dreigend uit te zien. Voorlopig kunnen we nog rustig doorfietsen, maar 5 km. voor Hallein begint het te regenen. We besluiten tot een stop bij een ijsboer in Hallein om te overleggen. Na twee cappucini en een overheerlijke Heidelbeerbecher besluiten we een hotel te boeken in Salzburg. Dat is nog 15 km. rijden en we nemen de gok dat niet te hard zal gaan regenen. Die gok komt uit en we rijden dus redelijk comfortabel op een mooi fietspad direct langs de Salzach naar Salzburg. Als we de Altstadt naderen, is het toch nog even goed kijken waar het hotel is. Booking.com helpt je de juiste weg te vinden, maar navigeert niet mee als je beweegt. Maar: we vinden het hotel: City Plaza, 200 meter van Salzburg Hbf. Even ligt een vloek op de lippen als er een bordje op de deur blijkt hangen met: "wegens verbouwing is dit hotel tijdelijk gesloten. U gelieve de hoofdvestiging te bellen bla bla....". Als we beteuterd door de ruit naar binnen kijken zien we de baliedame naar voren stormen: "Welkom, we zijn al weer open hoor. Ik ben gewoon vergeten het bordje weg te halen...." Een goed kwartier later zijn we op de kamer. Mondkapjes worden niet gevraagd, bewijzen van vaccinatie ook niet, want ze zijn niet "berechtigd" om die te controleren. Nou jáaaa....... Na douchen en even liggen, zoeken we een Pizzeria en die ligt 3 meter naast de hotelingang. Al gauw zitten we achter twee wagenwielen van pizza's (33 cm.!) en twee Weihenstephaner Weizen. Buiten regent het inmiddels behoorlijk. Heerlijk. Je kunt het soms zó verdienen..... Dan slaat de vermoeiheid toe: we puzzelen nog wat, hangen noodgordijnen op (er waren geen gordijnen en we hebben toen maar was jasjes en twee grote badhanddoeken opgehangen), ik weet het gratis Wifi te herstellen (netwerkkabel erin en eruit....) en dan gaan we rond 23:00 uur op tuk. Wát een heerlijke fietsdag: vandaag 62.3 km. afgelegd.  Salzburg 28-7-2021

Donderdag 29 juli   Zonder gordijnen is het natuurlijk heel vroeg licht in de kamer. Eerst om 5 uur wakker, dan om 6 uur..... Uiteindelijk staan we om 8 uur op. We gaan voor een ontbijtje op zoek naar de MC Donalds bij het station, want die is al open en die hebben een prima ontbijtje. Klopt precies. Heerlijk gegeten. We gaan nu meteen in het station kijken of we straks de fietstassen in een kluis kunnen achterlaten, zodat we alleen met rugzakjes door de stad kunnen lopen. Het is even zoeken, maar we vinden de bagagekluizen. Dan maar weer terug naar het hotel, waar het wachten is op de receptioniste en die komt pas om half elf. Tot die tijd doet de lift het niet en dat betekent dus weer omhoog sjokken naar de 4e verdieping. Uiteindelijk kunnen we om half elf uitchecken. We fietsen naar Salzburg Hbf, stoppen de fietstassen in de kluis en fietsen dan naar de Altstad. We zoeken het straatje met Mozarts Geburthaus, want dat straatje hebben we vroeger met de kinderen ook al eens doorgewandeld. Het is al behoorlijk druk, misschien ook door het mooie weer, want de zon zal vandaag de hele dag schijnen. En slenteren we een paar uur door de straatjes en steegjes van Salzburg. Schloss Mirabel ligt een beetje te hoog voor ons; wél bezoeken we een mooie kerk. Maar je wordt van slenteren en rondkijken heel moe. Dus na een terrasje met Aperol Spritz en nog een kleine Weizen houden we het voor gezien en hebben we de trein van 14:21 uur naar Sankt Johann. Op de camping staat de zon te blakeren en zetten we maar snel de tarp op. We zijn allebei leeg en lusteloos en opeens beseffen we dat we na het ontbijtje bijna niets gegeten hebben!  We besluiten daarom maar niet een ijsje en drankje te gaan halen in de stad, maar de overgebleven pizzastukken van gisteren op te eten. (Keurig meegekomen in pizzadozen en overleefd in de bagagekluis...) Het smaakt heerlijk, vooral ook als je het besprenkelt met Kren (de hit van dit jaar!) uit de tube. Koffie sluit de maaltijd af. We zijn - zoals gezegd - moe en lusteloos. Rond half tien liggen we heerlijk te lezen en te puzzelen in de tent. Wat is dat toch leuk!     Sankt Johann im Pongau  29-7-2021

Vrijdag 30 juli   Om half acht zijn we wakker en we beginnen direct met pakken en afbreken. Vandaag gaan we naar Belvédere: camping La Pineta in noordoost Italië. Rond kwart voor tien zijn we klaar om af te rekenen, maar madame Kastenhof is niet op kantoor. Tien minuten later komt ze toch opdagen. We betalen voor precies een week kamperen € 203,--. Helemaal niet gek. Maar we zijn aan wat nieuws toe en eerlijk gezegd ook wel klaar met elke avond campers die het liefst op twee meter afstand komen parkeren. En dan de volgende morgen om half zeven met veel gestommel weer weggaan. Na nog een stop bij de supermarkt in Sankt Johann zijn we om half elf dan echt weg. We rijden via Wagrain en Flachau en draaien daar de autobahn op. Oeps! Nog wel even een vignet voor 10 dagen bij de Landzeit net voor de Tauerntunnel kopen: € 9,80. Wat een prijzen daar! We zien Strudel mit Sahne voor € 7,--. Wahnsinn.... Als we Tauerntunnels door zijn begint de temperatuur op te lopen. Bij Villach is het al 28 graden. Na nog een cappucinostop bij Arnoldstein beginnen we aan de prachtige Alpe Adria autobahn. Wat is die weg toch prachtig aangelegd! Al die tunnels, magnifiek uitzicht, vers asfalt: weet je tenminste waar je tol voor betaalt. (€ 9,70 en betalen met de creditcard, wel even onthouden....) Bij Udine is het al 31.5 graad en net als altijd rijden we zonder airco met de ramen open. Gaat prima. Net na drieën zijn we er. Gelukkig, de receptie is open. Geen moeilijk gevraag over geënt zijn, geen mondkapjes. Prima. Het zij gezegd: dit stukje noordoost Italië kleurt nog altijd groen op de coronakaart. Binnen een half uurtje staat de boel en vallen we in de stoelen. De warmte slaat wel dood. We wisselen zitten steeds af met iets doen: waslijntje ophangen, koelkast aansluiten, fietsen wegzetten. We genieten. 's Avonds eten we een slapakket met brood, kaas en thee. Hadden we vanmorgen al gekocht in Sankt Johann. Na de koffie maken we nog een rondje over de camping en zien we dat de baby-dance er dit jaar wel is. Leuk. We doen nog een puzzeltje, beantwoorden de laatste apps en gaan dan op tuk.   Belvédere 30-7-2021

Zaterdag 31 juli   Het wordt vandaag een erg hete dag, maar in de ochtend is het nog aangenaam. We hebben niet zoveel zin om dingen te ondernemen; misschien zijn we ook nog wel moe van de reis hierheen. Na het ontbijt puzzelen we wat en liggen onder de bomen. Even douchen en dan weer snel terug in de tuinstoel. En natuurlijk meeschuiven met de schaduw, anders word je levend geroosterd. Na de lunch slaat de slaap toe - nog niets gedaan vandaag - en we liggen allebei te pitten in de schaduw. Rond 3 uur vermannen we ons en springen we op de fiets om naar Grado te gaan om daar een terrasje te pakken. Op de dam naar Grado is het loeiheet, zeker als je dan ook nog even een fotootje wil nemen! We wandelen over de boulevard en vinden ons favoriete terrasje in het straatje bij de kerk in Grado-Altstadt. Twee Aperol Spritzers, een Weissbier en een Gelato "frutti di bosco": heerlijk. Vooral het ijs was erg smakelijk. We sjokken weer terug naar de fietsen en doen op de camping nog wat boodschapjes. Door de hitte hebben we geen zin in warm eten: rond een uur of 8 eten we nog een boterham en eten wat fruit. Zoals gezegd: het was warm (32 graden) en er kwam vandaag bijzonder weinig uit onze handen. Maar ook dat is vakantie. Eens kijken of we het morgen beter doen: in de ochtend willen we de rondwandeling via Boscat lopen, 's middags willen we op de fiets een ijsje scoren in Aquileia. En vanavond evalueren we ook onze bevindingen van Pineto Belvédere: wat zijn er veel Italianen dit jaar (luidruchtig volkje!), wat zijn er veel honden op de camping en wat kun je toch weinig doen als het zó heet is. Dan toch maar een camping op Istrië? Dit jaar niet meer. Na morgen gaan we op huis aan, tenzij het weer in Sachsenburg of Mayrhofen nog vrolijk wordt bijgesteld. 21 graden en af en toe een bui: daar worden we niet vrolijk van aan het einde van de vakantie. Dan gaan we naar huis!    Belvédere 31-7-2021

Zondag 1 augustus  We zijn er half acht uit en om half negen zijn we klaar om te beginnen aan de wandeling naar Boscat en Viola. Het is drukkend warm, maar omdat we vroeg beginnen is het goed te doen. Onderweg zien we een flinke onweersbui zich opbouwen; de laatste 3 kilometer worden we vergezeld door bliksems en rollende donders. Maar echt dichtbij komt het onweer nooit. Als we weer terug zijn om even over elf, schijnt de zon alweer en gaan we lekker lezen en puzzelen in de schaduw. Het is aangenaam warm; wel lijkt het minder drukkend geworden. 's Middags wilden we eigenlijk nog naar Aquileia voor een ijsje, maar "we hebben er eigenlijk er de kracht niet voor" en brengen de dag verder puzzelend en lezend door. We overleggen ook nog even over hoe nu verder: we besluiten morgen terug te reizen naar Mayrhofen en daar nog tot vrijdag te blijven. Het weer zal gematigd zomers zijn, maar het lijkt ons toch leuk om daar nog even langs te gaan om dan de vakantie te besluiten. Om een uur of 5 trakteren we ons op een Gurktaler en schuiven daarna aan op het terras van het campingrestaurant. Leek ons gezellig om daar af te sluiten. We bestellen Spaghetti, Pizza Capriciosa en een lekkere Insalata. Drankjes? Twee Aperol Spritzers. Als alles goed en wel is aangeserveerd, begint het te spetteren. We kijken het nog even aan, maar besluiten dan toch maar binnen verder te gaan met eten. Net op tijd, want 5 minuten later begint het plots te stortregenen. Het restaurant loopt nu flink vol, maar wij hebben plek. Wel besluiten we de cappucino's buiten op te drinken, zodat anderen onze tafel kunnen gebruiken. Als we buiten zitten, is het inmiddels ook weer droog, dus dat komt mooi uit. Bij de tent is alles rustig en droog gebleven en we beginnen wat recht te leggen en in te pakken voor morgen. En zo schrijf ik nu - 22:10 uur - het verslag van vandaag. Zittend in de tent, waar we vanaf een uur of 9 al inliggen, omdat er regelmatig buitjes langskomen. Morgen gaan we naar Mayrhofen. We hebben nog niets geboekt, dus lees morgen maar of we ook inderdaad in Mayrhofen zijn aangekomen. Tschüssss!    Belvédere 1-8-2021

Maandag 2 augustus  Om 7 uur zijn we op en het is droog! De zon schijnt zelfs, maar alles is nog wel vochtig. Na het ontbijt pakken we alle spullen in, melden ons af bij de receptie (€ 126,-- voor drie nachten) en rijden om 8:50 uur weg. Het is prima rijweer, zonnig en 22 graden. We zijn op weg naar Mayrhofen waar we voor twee nachten een Manni-hotelkamer hebben geboekt mét ontbijt. We rijden weer over de prachtige Alpe-Adria snelweg terug richting Villach. Bij grens is er een file, omdat iedereen gecontroleerd wordt op de coronapapieren. Maar: ze doen het steeksproefgewijs: net als wij aan de beurt zijn, mogen we zo doorrijden. Niks laten zien..... Kostte toch mooi een kwartiertje, die grap. Bij de tankstelle Arnoldstein doen we koffie - we hadden op de camping niets meer gemaakt - en een vruchtenpunt. Nog even kijken op de app. voor de beste route, besluiten we te gaan rijden via Hermagor en Greifenburg om zo bij Lienz en de Felbertauerntunnel te komen. Dat blijkt een mooie route: het dal richting Hermagor is groen en landschappelijk erg fraai. We klimmen door het Gitschtal omhoog om daarna af te dalen naar Greifenburg. In Lienz stoppen we bij de Mac voor een burger en cappucino. Smaakt heerlijk. Het weer is trouwens hier nog goed, richting de Felbertauerntunnel ziet het er wat donkerder uit. Toch houdt het weer zich prima tot aan de Gerlospass. Daar is het zwaarbewolkt met regenbuien. Helaas komen we achter automobilisten te zitten die niet durven te stijgen of te dalen. Dat kost veel, heel veel tijd. Met name de afdaling van de Gerlospass was een crime met een camperbusje voor ons die met de hand aan de vangrail daalde. Rond kwart over vier komen we aan in Mayrhofen. Manni is snel gevonden, maar de sleutel moet worden afgehaald bij de receptie van Manni-hotel. Het is dus even zoeken en heen en weer lopen, maar uiteindelijk hebben we de kamer met morgen ontbijten in het hoofdgebouw van Manni-hotel. Daarna is het natuurlijk tijd voor een landingsbiertje in café Tirol in de hoofdstraat. Het regent, maar wij zitten droog en genieten. 's Avonds eten we op de kamer: we hebben nog pizza over van gisteren en hebben in Billa nog wat dingetjes erbij gekocht: Vanille-traum van Schärdinger, verse kersen, wat kaas en een buis Pringles. Heerlijk. De TV staat op de Olympische Spelen en we hebben maar liefst 4 Nederlandse zenders. Fijn om weer eens een echt 8 uur-journaal te zien. We liggen vroeg op tuk. Morgen uitgebreid ontbijten in het hotel: écht helemaal vakantie.   Mayrhofen 2-8-2021

Dinsdag 3 augustus  Dat was heerlijk om weer eens in een echt bed te slapen. Vooral 's nachts een plasje doen: geen 50 meter door de nacht wandelen, maar gewoon 3 meter naar de toiletdeur. Het ontbijt is in de eetzaal van hotel Manni zelf en voldoet geheel aan de verwachtingen: heerlijke broodsoorten, yoghurt uit een soort weckflesje, gebakken eitjes, allerhande soorten beleg. En natuurlijk koffie en thee in overvloed. Genieten. Het is nog bewolkt buiten, maar het zou opklaren en tot een uur of twee droog blijven. Snel dus de fietsen en drager van de auto afgehaald en alleen met de auto omhoog naar Lanersbach. En inderdaad: bij Finkenberg begint het weer al op te knappen. We gaan met de Eggalmbahn naar boven en daar realiseer ik me dat het vrijwel vijftig jaar geleden is, dat ik daar voor het eerst boven was: december 1971 tijdens de wintersport met Marian en Simon in een huisje in Lanersbach bij de fam. Geisler. De tijd vliegt. We doen een bakkie boven en beginnen dan aan de afdaling langs de Waldhoaralm en de Brandalm richting Juns en later Lanersbach. We kiezen voor het wat steilere pad en niet de Forstweg, want het is redelijk druk en de meeste mensen kiezen toch de wat makkelijker variant. Het is een mooie route en de natuur is hier nog prima in orde, zo met het lekenoog bezien. We maken veel foto's: ook van de Hinterangersleeplift in Lanersbach, waar ik vroeger les kreeg. Hij is er nog altijd, het oud vod. Inmiddels is de bewolking dikker geworden en spettert het af en toe. Net op tijd zijn we bij de auto. Terug op de hotelkamer pakken we een uurtje rust en lopen dan nog even langs de camping Laubichl. Om gillend bij weg te lopen: berstensvol, veel te kleine plekken. En dan ook nog een zon die pas om half tien boven de bergen uitkomt.... Gauw terug naar de Billa voor wat laatste boodschapjes en dan aanschuiven op het terras van Café Tirol, ons huiscafé aan de dorpsstraat. Na een Weizen en en Aperol vragen we de menukaart en gaan dan binnen zitten, want het is dan wel droog,  de wind is opgestoken en dat maakt het fris. We eten papardelle en cordon bleu en het smaakt prima. Rond half acht zijn we weer terug op de kamer en kijken het Nederlandse nieuws. De coronabesmettingen nemen nu snel af en we winnen weer eens goud: we zijn hard op weg het medaillerecord van het jaar 2000 te evenaren. Na nog wat gepuzzel en het dagboek schrijven zit de dag erop: morgen gaan we naar HUIS. Maar eerst nog dat heerlijke ontbijtje in hotel Manni.     Mayrhofen 3-8-2021

Woensdag 4 augustus.  Onze laatste dag: de reis naar huis. We staan om half acht op, kijken eerst het RTL 4 nieuws en gaan dan naar de Manni-ontbijtzaal voor dat heerlijke ontbijtje. Om 9:20 uur zijn de koffers terug in de auto en de doorkeys teruggebracht bij de receptie. Dal uit is er verrassend weinig file. Daarna gaan we richting  Innsbruck om vervolgens via Obsteig en Nassereith de Fernpass te bereiken. Er zijn kleine Baustellen, op zich rijdt het helemaal niet zo beroerd. Om 12:15 uur zijn, we in Reutte bij de Mac Donald voor een plasje, koffie en een burgertje. Wat een zooitje daar.... Pffff. Gauw weer naar buiten en masker af.  Heel even zorgt de Grenztunnel voor wat  oponthoud vanwege Duitse coronacontrole. Maar ook hier: als wij aan de beurt zijn, mogen we zo doorrijden. De racebaan naar Ulm gaat prima, maar bij kreuz Feuchtwangen loopt het vast en nemen we de 6 richting Heilbronn. Dat blijkt een goede keuze. Weg file en we kunnen voortdurend 120 km/uur rijden. Na Walldorf zoeken we de A61 en dat blijkt achteraf een verkeerde keuze. Beter hadden we over 5 of 6 naar Frankfurt kunnen rijden om daar de 3 op te pikken. De A61 blijkt namelijk nog steeds afgesloten bij het Erfttal. (Op de heenweg zijn we er ook langs gereden; na ons kwam daar de zondvloed met 100 doden in die regio...)  We komen uiteindelijk terecht op de ring bij Keulen, waar het flink druk is. We tanken nog even bij Frechen en steken dan af op het restant van de A61 richting Venlo. Na nog een stop bij de Mac in Barneveld rijden we net na het laatste daglicht terug naar huis. Om 23:30 uur zijn we thuis.    Enkhuizen 4-8-2021