2022_08 Fietsen door het Altmühltal en meer

In 2009 fietsten we deze route al eens, maar toen met bagagevervoer. Dit jaar "organiseren " we alles zelf en boeken op de dag zelf een hotel verder op de route. Als we eenmaal aan het fietsen zijn, probeer ik 's avonds een verslag te publiceren van de etappe van die dag. Waarschijnlijk starten we op 1 augustus.

Zondag 31 juli   Eindelijk: we kunnen weg en gaan weg. 's Ochtends om half negen rijden we de straat uit. Het spettert (later blijkt dat het in Enkhuizen de hele dag geregend heeft.) We kiezen voor de toeristische route: over de dijk naar Lelystad, langs Harderwijk, via de N 203 richting Apeldoorn. Dan richting Nijmegen en Venlo. Niet de snelste route, wel een sympathieke route. Maar we verliezen zo wel tijd. De Mc Donald bij Venlo blijkt nog niet open, later is er oponthoud bij Sinzig. Maar we rijden veilig en tevreden door en om 18:00 uur komen we aan bij hotel Zum Lamm in Ansbach. We zitten vlakbij de Altstadt en na ons even opgefrist te hebben zoeken we in de Altstadt een pizzeria. Het weer is vandaag hoogzomers geweest: onderweg vaak 30 plus: nu is het nog altijd 27 graden en we eten dus buiten bij Pizzeria Toscana. De keuze valt op  een Calzone en een pizza Thunfisch. Twee Weizen erbij en het leven is goed. Ondertussen wint Engeland met 2-1 van Duitsland en blijkt Sarina Wiegman inderdaad een topcoach. De Eisdiele slaan we na het eten nog maar even over, dat komt later deze vakantie nog wel. We sluiten af op de hotelkamer met een lekkere kop thee. Morgen geht's los. We hebben er zin in.

Maandag 1 augustus  Onze eerste officiële fietsdag: Ansbach - Gunzenhausen: 44 km.
We hebben wat onrustig geslapen  en zijn om 7 uur op. Eerst gaan we maar fietstassen herinpakken: zo weten we precies wat we mee hebben. Het ontbijt is gutbürgerlich, maar het smaakt prima. Wél een klein ontbijtzaaltje, maar hotel Zum Lamm is ook maar een klein hotelletje. Rond 9 uur parkeren we bij het grote zwembad waar je vrij mag parkeren. Er is ook plaats genoeg. Even voor half tien geht's los: eventjes afdalen naar de binnenstad, treintunneltje onderdoor en dan een hele lange, geleidelijke klim van wel 10 km.  naar Herrieden. Dan voegen we in op de Altmühlhoofdroute. Het voelt heerlijk om de stad en de drukte uit te zijn en lekker te fietsen tussen de uitgestrekte gras- en maisvelden. We zien heel veel ooievaars. Bij het gehuchtje Thann vinden we een speelterrein met bankjes in de schaduw - het is zomers! - en daar gaan we eten. Alles met zelfmeegebrachte spullen: halve liter Griekse yoghurt, mandarijntjes, boterhammen met kaas/pesto, tomaatjes. Het smaakt prima en er is verder niemand. Na een goed half uur fietsen we verder. Bij Ornbau maken we foto's van de brug over de Altmühl: er staat ook een mooi beeld op de brug. In 2009 waren we hier ook al. Daarna gaat het door langs de oevers van de Altmühlstausee. In de jaren 70 hebben ze hier een ringdijk rondom het moerasgebied van de Altmühl gelegd, waardoor er nu een stuwmeer is ontstaan. Goed voor de recreatie en 's winters kan het overtollige water hier worden opgevangen. Bij een van de recreatiestranden is een groot terras en we drinken Apfelschorle. Dan gaan we kijken voor een hotel. Hoe lang willen we eigenlijk nog fietsen? De zomerse warmte perst wel alle energie uit je. Gunzenhauzen is nog rond de 6 km. en daar aangekomen boeken we meteen maar hotel Blauer Wolf. Na douchen en omkleden flanieren door de hoofdstraat met allerlei terrasjes. We zijn moe en hebben trek. Zo zitten we dus om 17:00 uur al achter de pizza, Radler, Weizen leicht (3.3%) en later koffie en cappucino. Totale schade: € 34,--. Terug bij het hotel kijken we of de fietsgaragedeur het nu wel doet: ja hoor! Nu werkt de keycard wel en kunnen ook onze ijzeren rossen bijkomen van een mooie fietsdag.

Dinsdag 2 augustus. Gunzenhausen - Eichstätt 65.8 km.  Om kwart over 8 zitten we al aan het ontbijt in de eetzaal van de Blauer Wolf. Het ontbijt is prima voor elkaar: uitgebreide keuze en een mooi en modern ingerichte eetzaal. Er is een zelfs een "yoghurtresort": zo noemen wij het altijd als er keuze is uit verschillende soorten verse yoghurt mét diverse noten, vruchten en zaden. Het smaakt allemaal goed en we slagen er zelfs in een extra broodje kaas te maken voor onderweg. Daarna rijden we net na half tien weg. Het zonnetje straalt al flink en de temperatuur is aangenaam. Al snel fietsen we langs de spoorlijn richting Treuchtlingen. Veel "Schotterpaden"  (grind, split) zijn vervangen door asfalt. Het rijdt lekker door. Zó lekker, dat we bij het dorpje Graben vergeten door te rijden naar de Karlsgraben: een poging om door de Europese Wasserschneide te graven en zo een verbinding te maken tussen wateren die afwateren op de Middellandse Zee en wateren die stromen naar de Noordzee. Gelukkig hebben we het in 2009 al uitgebreid bekeken, maar toch.... In Treuchtlingen vinden we gelukkig de oude stoomlocomotief én een heel lekker terrasje voor koffie, krummeltjesvlaai en een yoghurtgebakje met frambozenschuim. Daarna gaan we door richting Dollnstein, waarvan we weten dat er geen hotel is, maar 9 km. verder wel. Het is inmiddels flink warmer geworden, maar we rollen er nu flink op los. Eén kilometer voor Dollnstein maken we een lange stop: we hebben nog de twee boterhammen van het hotel, 4 tomaatjes, 2 mandarijnen en een halve liter vanillequark. Heerlijk! Ook de vouwstoeltjes doen hier hun werk: het is dan wel even lekker om op een stoeltje te kunnen zitten. Nu een goed uurtje rijden we door naar het inmiddels al bestelde hotel: Hirschenwirt in Eichstätt Wasserzell, zo'n 6 km. voor Eichstätt. We hebben een kamer in het bijgebouw, zo'n 50 meter verderop, maar het ziet er allemaal prima uit. Na de douche en even lekker liggen sjokken we naar het hotel waar ze in de tuin een groot terras hebben. Het is gezellig druk en we laten ons de Römerspiess en Cordon Blue goed smaken. De bediening is alert en we hoeven nooit lang te wachten. Na de koffie sjokken we terug. Het was een topdag. Maria bekijkt alvast de route voor morgen (30+!) en ik schrijf dit verslag. Tot morgen: dan waarschijnlijk tot Beilngriess of nog iets verder.

Woensdag 3 augustus: Eichstätt Wasserzell - Beilngries 51.6 km. Het ontbijt in hotel Hirschenwirt is prima in orde, ook al is het in de dependance. Ook hier veel fietsers die vroeg op pad proberen te gaan. We zijn niet vroeg - rond kwart over 8 aan tafel - en dan gaan sommigen al weg. Achteraf hebben ze gelijk, gezien de hitte die eraan komt. Maar daarover straks meer. Van Wasserzell naar Eichstätt is het maar 5 km. en we zitten dan ook al snel achter de koffie op het plein. Daarna is het zoeken naar de flappentapper, want het cashgeld is op en het is toch wel handig om iets bij je te hebben. Een Altstadtpleintje verder vinden we een Bankomat. Helaas valt daar met een flinke knal mijn fiets om: de mobiel schiet uit de houder en dan komen er een paar flinke barsten in mijn scherm. Geschrokken nemen we de schade op: de mobiel doet het nog, aan de fiets is verder geen schade. Ik heb geluk gehad. We zijn alweer toe aan een cappucino om te schrik wat weg te spoelen. Daarna kunnen we echt op weg richting Beilngries: dat is ongeveer 50 km. en er zijn in ieder geval hotels vrij daar. De Altmühl slingert zich weer prachtig tussen de heuvels door. Vandaag is het wél veel berg op, berg af voor de fietsers. Na af en toe een waterstop komen we bij Kipfenberg. Daar gaan we van de route af en rijden we écht het dorp in en belanden zo bij bakkerij Sipl. Het is inmiddels al aardig warm geworden en we gaan dan ook binnen zitten. Een aardbeienvlaaibroodje en een broodje met kaas en eisalade, koffie, cappucino en cola light. Smaakt allemaal heerlijk en we rusten ondertussen flink uit. Daarna gaat het weer verder richting Beilngries. Bij Kinding kruisen we de Autobahn A3 én de hogesnelheidslijn. Promt schiet er een ICE voorbij. Het wordt steeds warmer - inmiddels 32 graden - en bij buitenzwembad Kratzmühlsee lassen we nog een extra pauze in. Verder dan Beilngries zullen we vandaag niet komen. Zoveel is wel duidelijk. We boeken via booking.com hotel Millipp in het centrum van Beilngries. Binnen het half uur zijn we er. Inchecken gaat volledig via de terminal: er komt geen mens aan te pas. Na het invullen van de nodige gegevens valt er een keycard uit de automaat en kunnen we naar binnen. De hotelkamer is heerlijk koel. Na rusten en douchen sjokken we nog even de stad in (we zitten midden in het kleine centrumpje) en willen eigenlijk naar de Italiaan voor pasta of penne. Helaas. Alles op het buitenterras is al gereserveerd. Of we binnen willen zitten? Nee, dank u. Na wat zoeken vinden we een kebaptentje en nemen we een broodje kebap en een döner mee naar de hotelkamer. Smaakt prima. 's Avonds kijken we nog het journaal en puzzelen wat. Morgen komen we in ieder geval tot aan Kelheim, daar kunnen we overstappen op de Donauroute richting Ingolstadt. Morgen rijden we in ieder geval nog onweersvrij: het wordt 34 graden en dat betekent morgen vroeger op pad! Vrijdag zal het afwachten worden: mogelijk 35 graden met later onweer. Maar hoe laat? Dat gaan we vrijdag zien. Tschüss!

Donderdag 4 augustus  Beilngries - Saal an der Donau: 53.6 km. Geweldig ontbijt hotel Millipp aan de overkant. Om kwart over 9 zijn we al op weg, want het wordt warm. Aangenaam buiten gaat 35 graden worden. Op de grens van Oberpfalz fleswater leeggedronken. Was nodig ook.  Koffie bij Riedenburg boven het MainDonaukanaal. Daar zien we de eerste schepen. Koffie met Strudel, gedroevend. Cola en Bitter Lemon. Komen langs een mooie camping aan de Altmühl. Verder sluisje in het Ludwig Donaukanaal. Water stroomt twee kanten op door de druk van de passerende schepen. Lekker lang daar gezeten. Kelheim Mc Donald. Heerlijk. Vooral de shake. Het is erg, erg warm. Wat nu? Overwegen door te rijden naar Weltenburg over een klein zadeltje. Maar uiteindelijk de trein gepakt in Saal an der Donau. Trein rijdt net weg. Treinkaartje voor € 9,-- pp. onbeperkt reizen met regionale treinen door het heel Duitsland de hele maand. Ben gestoken door wesp. Geen ernstige schade. Pittige dame houdt heel verhaal over waar ze allemaal geweest. Blij dat haar trein de andere kant op ging. Ze was niet te stoppen.  Trein vertrekt 16:20 met 10 minuten vertraging. In de trein komt een dame een heel verhaal afsteken over mondkapjes. Ze zag ons voor Duitsers aan. Wij hadden trouwens geen mondkapje op, daar deed ze niet moeilijk over... Ondertussen nog in de trein een hotel geboekt in Ingolstadt: een B&B-hotel op 10 minuten fietsen vanaf Ingolstadt Nord. Gelukkig. Zo komen we makkelijker met fietsen de trein uit. Rond kwart over 6 checken we in en een kwartier staan we onder de douche. Buiten is het 35 graden.  Rond een uur of 7 gaan we nog even langs bij de Burger King op 50 meter lopen. De airco binnen is uitgezet: het is niet te harden. Buiten in de wind en uit de zon gaat het net. Bij het Aral tankstation kopen we nog een biertje en wat fris. We kijken via de app. het 8 uur-journaal en puzzelen nog wat. O ja, moest ook nog een verslag schrijven...... Bij deze geregeld. Morgen om 8 uur ontbijten, daarna de auto ophalen in Ansbach. Laterzzzzz.

Vrijdag 5 augustus Vandaag gaan we verkassen naar Sachsenburg  Het hotelkamertje in B&B-hotel was weliswaar klein, alles wat er moest zijn, was er. Om kwart over zeven zijn we allebei wakker, even voor 8 zitten we aan het ontbijt. Eenvoudig doch voedzaam,  maar eigenlijk is € 10,50 per ontbijt diefstal. Kort na negenen stappen we op de fiets (buiten gestaan, ze stonden er nog....) en rijden we naar station Ingolstadt Nord. Helaas zijn er geen bagagekluisjes: we moeten de tassen dus meenemen in de trein. Gelukkig hebben we wel de maandtickets van € 9,--:  zo instappen dus. Hoewel: we hebben geen mondkapje! Op het terras staat toevallig een snoepautomaat die hygiënische doekjes én mondkapjes heeft! Voor  € 5,-- valt er een pakketje uit de automaat en kunnen we blij de trein in. En zie: dit keer staat er luid en duidelijk "zonder mondkapje geen toegang" op de rijtuigdeur. Pfff. Goed geregeld dit keer. Na een overstap op Treuchtlingen komen we rond twaalf uur aan op Ansbach Hbf. Ook daar geen bagagekluisjes. Zucht. Dan maar de tassen over de schouders en gaan! Na goed een half uur wandelen - wat een hitte weer!  - zijn we bij de auto. Nu moeten we nog terug naar Ingolstadt om daar de fietsen op te halen. De afrit Ingolstadt-nord voert precies langs de Mac Donald en die is weer vlakbij het fietstunneltje, zodat we eenvoudig de fietsen kunnen ophalen. Dan snel de A9 op richting München. Op de ring gaat alles prima, daarna verliezen we bijna een uur op het stuk naar de afslag Innsbruck/Brenner.  Daardoor zijn we pas om kwart over 8 bij de camping. Maar wat is dat?! Een slagboom? Gelukkig komen er snel omstanders, die de boom echter ook niet openkrijgen. We verliezen bijna een kwartier voordat de boom plotseling toch open gaat. We zijn binnen, maar is er ook plek? Alles ziet er vol uit en op het prikbord is geen groene punaise te zien. We lopen snel wat rond en vinden toch een lege plek, waar vanavond niemand meer komt. Nu moeten we dus in het halfduister onze nieuwe tent opzetten. Eerst hebben we de stokken verkeerd, daarna kost het moeite om te tent overeind te sjorren. Gelukkig komen onze Duitse buren een handje helpen. De tent staat en korte tijd later kunnen we op tuk. Maar goed ook: we zijn doodmoe. Tot morgen! (Dan maar eens kijken of er plaats is...)

Zaterdag 6 augustus Het zonnetje schijnt en het onderhemdje kan al snel uit. Wat gaan we doen? Kunnen we hier blijven? Het is erg rustig bij de receptie, dus we gaan maar snel in- resp. uitchecken. Die ene nacht kost € 32,--, we kunnen verkassen naar een aantal andere plaatsen, maar steeds voor één nacht. Na de zaak overdacht te hebben, besluiten we te gaan verkassen. De camping is behoorlijk vol, en het idee om elke dag te moeten verkassen naar een andere plek: geen zin in. Na ontbijt en koffie gaan we inpakken en willen we richting Lienz te rijden en als dat er niet goed uitziet, gaan we door naar Kaprun. Als we alles ingepakt hebben, krijgen we nog een bakkie koffie aangeboden van de buren. Ze komen hier ook al jaren en hebben het hier zien veranderen. Dit jaar is het wel erg druk, en er zijn weer meer huurcaravans bijgekomen. Net als in Dellach. Ja, je snapt het al: Walter ("bitte zur Badekasse") kenden ze ook, want ook daar waren ze dertig jaar geleden. We riiden richting Lienz,  daar maken we al snel de keuze door te rijden naar Kaprun. Daar zal in ieder geval wel plaats zijn. Na nog een koffiestop in Mittersill -waar het begint te regenen - met hele matige Tiramisu!, komen we in de regen aan in Kaprun. Inderdaad, plek genoeg. Zetten we gisteren de tent op in het donker, vandaag is het in de regen. Maar het lukt: na een goed half uur staat alles. We gaan maar met de auto naar de Billa voor de noodzakelijke boodschappen. We eten thuis: cup-a-soup, broodje kaas, vanille toetje en koffie. Het regent nog steeds, maar wel wat minder en we hebben dus alle tijd om de krant te lezen. Morgen belooft het droog te zijn met een zonnetje. We gaan ervan genieten.

Zondag 7 augustus: Kaprun dalwandeling  En ja hoor, als we wakker worden is het al aan het opklaren. Zo is het in de bergen: je voelt de zon er al snel doorheen branden. Als we het tafeltje buiten gedekt hebben, schijnt de zon en moeten de zonnebrillen en de petjes op. Daarna alles even uithangen, waslijntje spannen en koffie. 's Middags besluiten we tot een "dalwandeling Kaprun", die toch nog behoorlijk de hoogte in blijkt te lopen. Wel leuk om weer eens vanaf een bergschouder het dal in te kijken. We kunnen het zwembadje achter de camping duidelijk zien. We buigen af richting middenstation van de Maiskogelbahn. Prachtig uitzicht op oa. de Zeller See. De Kitzsteinhorn blijft vandaag in de wolken. De wandeling blijkt langer dan gedacht en we besluiten wat in de korten. We gaan door het bos naar beneden, landschappelijk erg mooi, maar Maria glijdt en bezeert zich een beetje. Het loopt goed af, wat voorzichtiger schuifelen we verder naar het dal. Daar wandelen we verder het centrum van Kaprun in en blijven daar hangen op het terras van Kimmich voor Pizza, Cheesburger, Weizen, Radler, Coupe Dänemark en Café und Cappucino toe. Heerlijk. We waren wel toe aan een stevige hap. We hebben totaal ruim 7 km. gewandeld. Niet gek en toch weer heel anders dan fietsen. Het is ondertussen qua bewolking wat gaan dreigen ("het ketelt in het zuiden") en als we terug zijn bij de tent, begint het dan ook te spetteren. We preparen alles voor regen: alles naar binnen en de koelkast onder het tafeltje buiten. Rond een uur of elf gaan de hemelsluizen goed open en moeten we nog een paraplu onder de voordeur zetten, want hij hevelt water naar binnen. Volgende keer bij het opzetten eens kijken of dit te vermijden is. Daarna kunnen we lekker op tuk. Morgen nog een laatste dag met aarzelend zomerweer, daarna wordt het ook hier Hochsommerlich. (Net als in Nederland: er wordt weer een hittegolf voorspeld!) Schlaf wohl.

Maandag 8 augustus Een dagje niets gedaan. 's Ochtends is het bewolkt, hoewel niet koud. Net als we buiten de tafel gedekt hebben, begint het te spetteren. De zon zal zich vandaag weinig laten zien. Eten in de voortent dus maar en verder de krant downloaden en doorlezen. Nog voor de lunch wandelen we naar de Billa en kopen allerlei lekkers voor lunch en voor het avondeten: eieren, spek, tomaten, kaas en fruit. Verder hangen we wat op de camping; in de namiddag wandelen nog het dorp in voor een biertje. Kennidi lijkt wel ons vaste tentje te worden. Terug op de camping kijkt Bennie of het gasstelletje werkt: ja hoor. Gaat prima. Deze Campinggazflesjes kun je naar believen aan- en afkoppelen. Verhoudingsgewijs is koken op Campinggaz wel duur, maar zó vaak zullen we niet koken. Nu wel: we smullen van de aangeklede uitsmijter. Na het eten, koffie en de afwas slaan we nog een shutteltje. We kunnen het nog. Rond 22:00 uur liggen we lekker in de tent te lezen en te appen.

Dinsdag 9 augustus: fietsen naar Mittersill en terug: 56.7 km. Rond half 8 zijn we op en het is te zien dat de zon weldra zal doorbreken. Mag ook wel na een paar dagen zonder zon. Als we aan het ontbijt zitten, breekt het dan ook open en is het direct aangenaam. Vandaag is Jos jarig en op app. ratelt het dan ook felicitaties. Tim en Anne feliciteren vanuit Portugal, Annemieke moet gewoon werken, Clau en Tijn zijn thuis, maar gaan later deze week op weg naar Haus im Ennstal. Na het ontbijt en de koffie verzamelen we  de spulletjes voor een fietstocht naar Mittersill. Ik download nog snel even de route, tegen half elf rollen we de camping af. Door de Kapruner fietstunnel, langs het dalstation van de Maiskogelbahn fietsen we zo het brede Salzachtal in richting Mittersill. Vroeger hebben we deze route ook al eens gedaan met Marian en Simon en de kinderen (zonder Tim? dat moeten we nog even nazoeken.) Na een korte drinkstop komen we via Uttendorf en Stuhlfelden op het Marktplein in Mittersill aan. We hebben wel wat lekkkers verdiend: Schnitzel mit Pommes en Fitnesssalade. Twee Radlers erbij en afsluiten met koffie en cappucino. Heerlijk! Het lijkt wel vakantie! Rond 14:00 uur stappen we weer op de fiets en rollen we - nu flauw bergaf! - weer terug naar Kaprun. Na een kilometer of 15  stoppen we nog voor wat puzzelen en dit verslag schrijven. We zijn om half 6 weer terug op de camping, nadat we eerst bij de Billa nog wat te eten hadden gehaald: croissants, Vanilletraum, 2x yoghurt, bananen. Vanavond niet te moeilijk met eten: het is wel klaar voor vandaag.

Woensdag 10 augustus: wandelen rond de Zeller See 13.5 km.  Nadat we 's nachts er wel 2x uit waren om naar de WC te lopen (heen en terug 380 m! ) en er prachtige sterren te zien waren, is het nu 's ochtends meteen al lekker weer. Om half negen komt de zon achter de bomenrij vandaan. Dan is het ook meteen aangenaam warm en we eten dan ook buiten in het zonnetje. Na de koffie pakken we de auto en parkeren bij de Areitbahn om daar te beginnen aan de wandeling rond de Zeller See. Het eerste deel is bekend: spoorbaan over, linksaf slaan   en je staat vrijwel direct aan de See. Fietsers en voetgangers lijken wel wat beter gescheiden dan vroeger. Ter hoogte van het Grand Hotel en het Casino is het wat drukker; bovendien staan de mensen in de rij voor de boottocht  over het meer. Daarna is het rustiger en wandelen we vrolijk verder naar de andere kant van het meer. We hebben trek gekregen en strijken naar op een terrasje, waar we Huhnerbrust mit Reis und Erbsen bestellen, samen met een Himbeer Omelette: een soort pannenkoekje met Preiselbeeren en een bolletje ijs. Het smaakt allemaal heerlijk. De twee Radlers lessen de dorst. We hebben wel geluk: de keuken sluit van kwart voor twee tot kwart voor 4 en we schoven half twee aan op het terras. Na even lekker gezeten te hebben gaan we door richting Thumersbach: we zijn dan al aan de overkant van het meer. We lopen veel in de schaduw, dankzij de hoge bomen langs de weg. Toch is deze kant van de See minder aantrekkelijk: er ligt een rij huizen met flinke tuinen tussen de weg en het water. We kunnen de See dus wel zien, maar niet erlangs lopen. Uiteindelijk kan dat weer wel vanaf de zuidoostkant: daar begint een natuurgebied met veel beschermde plantensoorten en een enkel voetpad. Rond 4 uur zijn we weer terug bij de auto. Mooie wandeling. Thuisgekomen drinken we wat, bakken een uitje en een eitje en eten de pruimen en de toetjes die we voor onderweg hadden meegenomen. (en dus helemaal het meer hebben rondgedragen!) Na de afwas - rond half 8 - koelt het snel af en gaat de lange trainingsbroek aan. We drinken dit keer geen koffie: misschien scheelt dat één keer minder eruit gaan.

Donderdag 11 augustus: Wandeling bij Weißsee Gletscherwelt 4.4 km. Rustig aan opgestaan, geen haast en natuurlijk eerst Jan feliciteren! Vandaag is Jan ZES jaar geworden. En hij heeft een nieuwe fiets voor zijn verjaardag gehad. We videocallen even als we aan de koffie zitten. Buiten natuurlijk, want het belooft vandaag alweer een mooie, droge dag te worden. Vandaag gaan we naar Weißsee Gletscherwelt nabij Uttendorf. Bij Uttendorf gaan we het dal in en rijden via 13 haarspeldbochten omhoog naar Enzingerboden. Daar zijn we om half een, precies halverwege de Mittagspause tot een uur. We strijken dus neer op een terras en nemen daar koffie en cappucino en delen een Apfelstrudel van een heel redelijke kwaliteit. Alleen die prijzen... € 5,50 voor de Cappucino... pfff. Net na enen stappen we in de kabinebaan naar de Rudolphshütte. Dat gaat in twee sekties en veel vaart zit er niet in. Misschien mag het spul niet harder? Volgens mij zijn de koetsjes allang afgeschreven.  Maar het uitzicht is fabelhaft. Helemaal als we boven zijn en uitstappen bij de Rudolphshütte. We zijn hier al twee keer eerder geweest, maar dat is misschien wel 20 jaar terug. Direct valt op dat het water in het stuwmeer extreem laag staat. Klimaatverandering? We hebben wel al gelezen, dat die lage waterstand in veel Alpenmeren zo is en dat de waterkrachtcentrales niet op volle toeren kunnen werken. We wandelen deels om de Weißsee en Maria probeert de trekkingstokken van Marijke uit. Ze is er achteraf erg enthousiast over: het geeft veel meer zekerheid, zowel bergop als bergaf. We schieten veel foto's, vooral bij de uitlegtafels van de Gletsjerweg. Vroeger hebben we het meer helemaal om gelopen, toen was er nog geen uitleg bij. Nu staan er mooie verhalen bij, onder andere dat de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog concentratiekamparbeiders gebruikt hebben om Stollen te boren om water te kunnen gebruiken voor een nog te bouwen krachtcentrale. Een van de torens waar de Stollen onder lag, is nog te zien. Verder vonden we sporen van lorrierails en waren er veel foto's van een "Konzentrationslager", dat een "Sonderdependance" was van Dachau. Joden, Polen en Oekraïners (!) werden daar te werk gesteld. Ook al - zo stond er - omdat ze zonder veiligheidsuitrusting aan het werk konden worden gezet. 's Winters vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Later op de middag wandelden we nog naar de andere schouder, waar we een mooi zicht hadden op de Ödenwinkelkees. De bijbehorende foto's lieten zien, dat ook deze gletsjer flink heeft ingeleverd de laatste jaren. Rond een uur of half vijf nemen we de lift weer naar beneden. In een goed een half uur zijn we weer terug op de camping: dalen gaan nu eenmaal sneller. Na een Gurktaler en even opfrissen gaan we meteen door voor een hapje eten in Kaprun. Niet eens zo ver weg: hemelsbreed op 300 meter vinden we een Italiaan die ook gewoon Schnitzel en Salatteller Thunfisch heeft. Met een biertje en een Radler erbij is het zo goed de dag afsluiten. Om half tien zijn de tanden gepoetst en schrijf ik dit verslag. Een prachtige dag, dát was het!

Vrijdag 12 augustus: verkassen van Kaprun naar Werfen.  We nemen alle tijd om te ontbijten en op ons gemakkie de tent in te pakken. Het zonnetje schijnt, maar het is wel minder warm dan gisteren. De Zweden naast ons zeggen dat het in de middag gaat regenen, maar daar geloven we niet zo in. Tijdens het invouwen van de tent vallen er plots drie druppels uit een overigens blauwe hemel..... Het ziet er verder niet dreigend uit. We betalen € 240,-- voor 6 nachten. Kon slechter. Om twaalf uur rijden we weg van de camping. Bij Zell am See aangekomen vallen er grotere druppels. We hebben geluk gehad. We rijden in goed een half uur naar camping Kastenhof bij Sankt Johann im Pongau. We zien best een leuke plek, maar de receptie gaat pas om 17:00 uur open. Zo lang willen we niet wachten. Dan maar door naar camping Vierthaler in Werfen. Hetzelfde wat oudere vrouwtje helpt ons bij het vinden van een plek: plaats genoeg. Wel vertelt ze bij het inschrijvendat dit het laatste jaar is dat de camping open is: ze gaat met pensioen. We willen achter op de wei staan, ondanks dat daar veel fietskampeerders komen staan. Maar ja, da's maar voor één nacht. We zetten de tent op en hij staat nog maar nauwelijks of het begint te rommelen en het ziet er dreigend uit. Snel halen we alle belangrijke spullen uit de auto in de tent: slaapzakken, matjes, paraplu's en ik sluit de stroom aan. Net op tijd, want terwijl we een boterhammetje eten gaan de hemelsluizen open. Af en toe is er ook een flinke windstoot. Maar de tent houdt zich prima en watert goed af. We kruipen even heerlijk in de slaapzakken en puzzelen en lezen wat. In de vooravond is het weer droog en klaart het op. Het koelt nu wel snel af: het is nog maar 14 graden. We pakken de auto en rijden naar Werfen, waar we nog een lekker eettentje weten. We eten kebabspiess en Raznici: een Balkangerecht met lekkere hete saus. Het smaakt allemaal prima en het is beslist niet duur. Terug bij de tent is het nog kouder - een graad of 10 - en we gaan dan ook snel tandenpoetsen en kruipen erin. O ja, nog wel even het verslag schrijven. Tim en Anne zijn nog in Portugal en vandaag naar de kermis geweest; Tijn en Clau zijn onderweg naar Oostenrijk en maken een nachtstop in de buurt van Regensburg. Ze hebben een appartement met beneden een biertuin. Kon slechter. Welterusten!

Zaterdag 13 augustus  Wandeling naar Bischofshofen.  De zon komt op dit plekje om kwart over 8 boven de bergen. Je voelt het direct in de tent: eruit dus! Inderdaad is het veldje waar we op staan gisteravond volgestroomd met fietsers met tent. Die zijn nu bezig de tent af te breken en zoveel mogelijk te laten drogen. Het was een koude nacht met veel condens. Wij gaan rustig ontbijten: we hadden croissants en kornsemmels besteld en die smaken prima. Ondertussen genieten we van het mooie uitzicht op het Tennengebirge. De twee paracetamollen van gisteren hebben trouwens wel wat geholpen, maar ik doe het toch rustig aan. Waarschijnlijk een koutje opgelopen bij de Weißseegletscher: flink zweten als je omhoog loopt en dan steekt er ineens een koude wind op. Tja, dan is te laat om een wolletje of borstrok aan te trekken. Ach, en een dagje niets doen: mag best. Puzzelen en lezen dus: de zaterdagkrant wordt gedownload en dan heb je wel voor een paar uur leesvoer. 's Middags gaan we er toch nog even op uit: te voet naar Bischofshofen voor een paar boodschapjes. En als je er dan toch bent: een Weizen, een Apérol Spritzer en één Heisse Liebe toe (met twee lepels!). We wandelen terug met nog een los ijsje in de hand. De temperatuur is zomers, maar niet overdreven warm. Als we terug zijn op de camping, loopt het al weer vol met fietsers. De bezwete koppen doen hun best om nog voor donker hun tentje op te zetten en mogelijk nog iets te eten te maken. Wij bakken alleen een eitje voor op brood en maken een cup-a-soup om het zoutgehalte op peil te houden. Hoewel... als je niet de hele dag fietst, is dat niet nodig. Maar ja. De soep was toch lekker. De koffie laten we vanavond maar zitten. Er steekt een fris windje op en rond half negen kruipen we dan ook de tent in. Tijn en Clau zijn inmiddels aangekomen bij hun vakantiehuisje in Haus ins Ennstal. Dinsdag gaan we er heen! Oant moan.

Zondag 14 augustus: wandelen bij de Karbachalm 4.7 km. 350 meter hoogteverschil.  Ook vandaag zijn er weer lekkere croissants en zadensemmel. Heerlijk. We laten het ons goed smaken in een lekker zonnetje: de zomer gaat ook hier nu goed los. Nederland zucht ondertussen onder een hittegolf en een ongekende droogte. Na de koffie pakken we rustig in om te gaan wandelen in het dal van Dienten en Mühlbach am Hochkönig. We parkeren rond half twaalf bij de Karbachbahn in Mühlbach am Hochkönig. Je weet maar nooit of er een middagsluiting is: dus vóór twaalven naar boven. (Nee, gelukkig geen middagsluiting....) Voor € 44,-- mogen we met z'n tweeën omhoog en omlaag. Het is een moderne Kleinkabinenbahn: goed spul. Er is geen rij, we kunnen zo instappen. De baan brengt ons snel naar de Karbachalm, waar het is een gezellige drukte van belang is. Een vol terras, genoeg speeltjes voor de kinderen. We doen een bakkie koffie en een gedeelde Strudel. Daarna wandelen we omhoog naar de Schneeberg: 1983 m. Geen sneeuw te zien natuurlijk, wél is te zien dat dit 's winters een heel mooi skigebied is. Je kunt hier opstappen en dan via Dienten helemaal doorskiën tot Maria Alm. En terug. Ook niet onbelangrijk. Vlak onder de top vouwen we de stoeltjes uit en eten de meegebrachte broodjes. We hebben ook weer een fles Vanilletraum mee: drinkyoghurt met vanillesmaak. Het uitzicht boven is fenomenaal. Naar het zuiden herken je duidelijk de Großglockner, de Kitzsteinhorn en de Großvenediger. Daar lijkt nog genoeg sneeuw op te liggen. Naar het noorden toe kun je je vergapen aan de bergketen van de Hochkönig, die door de lichtval er elk uur wel anders uit lijkt te zien. We schieten massa foto's die we thuis nog maar eens verder moeten uitzoeken. Tegen half vier beginnen we met afdalen en we zijn ruim voor de laatste lift al weer terug in het dal: kwart voor 5. Omdat vandaag alle winkels dicht zijn, besluiten maar weer langs te gaan bij "Bella Grotta" in Werfen. Dit keer nemen we Raznici ( Balkanspiess), Penne Arrabiata, Insalate Tomate en we romen 'm af met een Heisse Liebe met twee lepels. Na de koffie en de cappacino (smaakt hier niet geweldig...) zijn we klaar om in 10 minuten terug te rijden naar de tent. De avond is dan al gevallen: nog even appen, wat puzzelen: zzzzzzz. Welterusten!

Maandag 15 augustus: wandeling bij Werfenweng Bischlinghöhe 4.2 km. Het is vanochtend heel vochtig, maar de temperatuur is okay, zeker als de zon er doorheen komt. De croissants en de Kornsemmel gaan er weer vrolijk in. Omdat we morgen naar Martijn en Clau gaan in Haus im Ennstal, willen we vandaag nog wel een stuk wandelen. We besluiten te rijden naar Werfenweng, waar twee bergbahnen zijn. Maar: het is 15 augustus, Maria Himmelfahrt, dus we moeten maar kijken of de bergbahnen draaien. Ja, ze doen het allebei. We kiezen voor de Ikarusbahn, die ons vrij steil naar de Bischlinghöhe brengt op 1834 meter. Het is daar druk, omdat het  blijkbaar een goede dag is om te paragliden: we zien er tientallen opstijgen en zien we er wel 50 tegelijk in de lucht.Na de gebruikelijke koffie en cappucino gaan we wandelen. Helaas kunnen we hieraf alleen maar afdalen en veel wandelvarianten zijn er niet voorradig. We dalen dus af richting Mooseralm, maar als we daar bijna zijn begint het te dreigen. We stippelen en terugroute uit en bereiken via een andere route een klein bergtopje (Ladenberg 1715 meter) waar we de stoeltjes uitklappen en lekker willen zitten. Maar helaas: we zitten nauwelijks of in de verte klinkt gerommel: onweer. Prompt meldt Annemieke op de app: "er zit onweer in de buurt hoor, pas goed op!" We nemen maar geen risico: geen extra broodje smeren, maar inpakken en snel richting de kabinebaan. Rond half vier zijn we weer beneden. Het onweer is uitgebleven, maar het is nog altijd broeierig warm. Als we naar beneden rijden, besluiten we vanavond gewoon bij de tent te eten. Tenminste.... als er een winkel open is, want het tenslotte Maria Himmelfahrt. Gelukkig vinden we een tankstation met een Spar minimarket. Daar scoren we Penne carbonara, kaas, Frankfurter worstjes, Vanilletraum, een extra toetje en Gösserbier. Helemaal blij. Teruggekomen op de camping zijn er al weer heel wat fietserplekken bezet. Het is gezellig vol. We klappen de rode vouwstoeltjes uit, want één van de gele stoelen hebben we aangeboden aan een Duitse fietser 4 om te gebruiken: hij is al een paar dagen ziek en hangt maar wat rond op de camping. Als we 's middags terugkomen, zit hij fijn in de stoel. Blijf maar zitten. We puzzelen en luieren totdat het tijd is om het avondeten te maken. De Penne Carbonara met stukjes worst erdoor smaakt uitstekend. Even bijkruiden met peper: goed. We wassen af bij de tent en lenen de twee gele stoeltjes uit aan twee Italianen die naast ons staan en op grond moesten eten. Ze vroegen ook al of ze hun handdoek bij ons aan de lijn mochten hangen. Tuurlijk, geen probleem. Het is gewoon fascinerend om al dat fietsvolk aan de slag te zien met tentjes, kookgerei, stoeltjes (meestal niet) en fietsen. Dan wordt het snel donker en frisser. We trekken ons terug in de tent en lezen nog wat. Morgen hebben we rond 12 uur afgesproken met Tijn en Clau bij de Hauser Kaibling: de bergbahn in Haus im Ennstal. Zin in. Tot morgen!

Dinsdag 16 augustus Naar Haus in Ennstal   Het heeft gisteravond en in de nacht geregend en geonweerd. Buienradar zag 'm al aankomen; wij hoorden rond elven het onweer naderbij sluipen. Gelukkig zat er niet veel wind op. De tent hield zich prima. Vandaag rollen we de tent op en rijden we naar Haus in Ennstal. De zieke Duitse jongen die we 4 dagen daar slap aan de tafel zagen hangen, is ook opgeknapt en pakt ook alles in. We betalen - € 99,-- voor 4 nachten - en nemen afscheid van de campingeigenaresse, die over 5 weken, einde seizoen, ermee stopt. De camping gaat dicht. Er is 's ochtends een ongeluk gebeurd op de Tauernautobahn, een vrachtwagen is een auto verloren, en alles staat muurvast. We kunnen vanaf de camping alleen maar linksaf richting Hüttau. Voor ons rijdt het wel door, de andere kant op is het een drama. Net voor de twaalven zijn we bij de lift van Hauser Kaibling in Haus. Daar hebben we afgesproken. Heerlijk om iedereen weer te zien! We gaan met de cabinelift naar boven en daar verder met een 4-p stoeltjeslift. Boven is er een bergrestaurant en dus gaan we eerst eten en drinken. Kaiserschmarren, Semmel met Würstl en met pommes, Gulashsuppe: we hebben nog niets gedaan, maar het smaakt heerlijk. Maar daarna moeten we wél iets doen: de afdaling van de stoeltjeslift is een frisbeeparcour. Elk onderdeel heeft een dier als mascotte en je moet rond de 30 meter gooien naar een mand met kettinkjes . Dolle pret natuurlijk, want probeer zo'n frisbee maar eens op het parcours te houden! Tijn geeft direct het goede voorbeeld door tegen Jan te zeggen dat ie goed naar rechts moet gooien want.... Nou ja, je snapt het al: de frisbee van Tijn zeilt prachtig over het hek naast de piste de afgrond in. Statiegeld per frisbee € 10,--, dus dat werd klauteren, afdalen zoeken. Dat gebeurde regelmatig. Tenslotte kwam een groepje Duitsers met een frisbee aan waar we al een kwartier naar aan het zoeken waren. Bijzonder was ook de "worp" van Clau, waarbij de frisbee op de kant rollend vrijwel de gehele afstand overbrugde. Tranen met tuiten gelachen en uiteindelijk zijn we met 4 frisbees weer beneden gekomen. Beneden in het dal is het zomers warm en zijn we blij als we uiteindelijk met de boodschappen van de Billa aankomen bij het huisje van Tijn en Clau: een prachtige blokhut in Oberhausberg, zo'n 300 hoogtemeters boven de dalbodem. Nu kunnen de (Lego-)cadeautjes van Jan en Leentje eindelijk uitgepakt worden. Na een biertje gaat de gasbarbecue aan en zitten we lekker buiten de eten. In de late avond komen de port en Gurktaler op tafel. Het is gezellig en uiteindelijk liggen we er om half een in.

Woensdag 17 augustus  Bergbaan Hochwurzen Schladming Het is vandaag topweer en dat is 's ochtends vroeg al te merken. Om half 8 zijn de kinderen "aan" en rond 8 uur is iedereen beneden. Ontbijten is rond 9 uur. Gekookt eitje erbij, gewoon buiten eten: de zon draait al het terras op en het is direct warm. Op de bergweides  zijn vandaag heel veel herten te zien. Ze zijn een beetje schuw: als je voorzichtig naar ze toe loopt, schuiven ze direct de bosjes in. Maar het blijft toch een leuk gezicht. In de ochtend vermaken ons wat met frisbee, bal en badminton. Dat laatste gaat echt nog niet, maar frisbeeën gaat des te beter. Jan kan al heel behoorlijk gooien. We willen vandaag toch wel iets doen en besluiten met de cabinebaan van Hochwurzen omhoog te gaan. Het is beneden in het dal dan al 29 graden en ook boven aangekomen is het aangenaam warm op 1850 meter hoogte. Veel vertier voor de kinderen is er echter niet en na een biertje en wat geklets op een zonnig maar druk terras kunnen we en willen we ook wel weer naar beneden. We gaan nog even langs de Billa, want ook vanavond wordt er weer gebarcued. Heerlijk bij dit warme weer. Het is nu beneden in het dal 31.5 graden, naar boven gereden is daar nog 26 graden van over. Het bier kan open en we kunnen weer frisbeeën. Leentje vermaakt zich met haar Minnie MouseLego in de Bumbatent. Het is vermakelijk om de Bumbatent af en toe te zien "dansen" door alle bewegingen die Leentje in de tent maakt. Rond 18:00 uur gaat de gasbarbecue aan Martijn roostert vakkundig wat lekkere lappen en worstjes. Als de kinderen naar bed zijn - rond 20:00 uur dit keer, want ze waren doodop - doen wij koffie en een glaasje. Maar laat wordt het niet: rond 23:00 uur is het stil in huis. Het was een heerlijke vakantiedag.

Donderdag 18 augustus: verkassen naar Sachsenburg. Vandaag beginnen we weer een nieuw vakantieavontuur en gaan we naar Sachsenburg. Als we 's ochtends opstaan, schijnt het zonnetje nog, maar al snel trekt het dicht. Het lijkt snel te gaan regenen, maar plotseling klaart het op en is het aangenaam warm. Buiten ontbijten en koffiedrinken dus en daarna afscheid nemen. Het was heel erg gezellig twee dagen bij Tijn, Clau, Jan, Leentje en Kaat. Maar nu trekken we weer verder. Rond tien uur rijden we weg en we hopen voor twaalven in te checken bij Sachsenburg. Bij Flachau is er heel even wat oponthoud, daarna rollen we snel door de Tauerntunnels (weer € 13,--) naar de camping in Sachsenburg. En zie: 11:50 uur zijn we daar en vinden we tot ons geluk een prima plekje: nr. 26 in de hoek bij het voetbalveld. Het hoogseizoen is voorbij: we kunnen nu kiezen uit zes plekken waar we max. 6 dagen kunnen blijven staan. Het is aangenaam warm, maar het dreigt wel. Snel zetten we dus de tent op en als de tent nog maar nét staat, trekt er al een eerste bui over. Een kwartiertje later is het weer droog en kunnen we de rest van de spullen uitpakken en een broodje eten. Rond half drie trekt de volgende regenzone over. Maar ook daarna is het snel droog. We wandelen naar de plaatselijke Adeg en ontdekken bij de kassa dat we allebei geen geld meehebben.... Gelukkig is de tent vlakbij. Rond een uur of 6 bereiden we een maaltje: Chinese mie met kruiden uit een pak. Prima spul. We bakken er een eitje bij en ronden af met een halve appel, een halve banaan en een yoghurttoetje. Lekker gegeten. Ik probeer nog de foto's die gemaakt zijn op de Haiser Kaibling te downloaden, maar daar is wat misgegaan: ik krijg wel het hoogteprofiel door, maar geen foto's. Jammer.  Het koelt vanavond trouwens wel snel af. Dit verslag tik ik om half negen wél binnen: buiten is het al afgekoeld tot 17 graden. Morgen nog een dagje met wat buien, daarna wordt het stabieler en gaan we weer richting de 25 graden.

Vrijdag 19 augustus: een regendag. Het het de afgelopen naar flink geregend en geonweerd. Gelukkig was er niet teveel wond. Plassen deden we maar op het potje: naar buiten gaan betekende al een nat pak. 's Ochtends is het droog en zowaar laat zich een vaal zonnetje zien. Maar Martijn waarscnuwt al: er is regen onweer onderweg. We kunnen nog wel ontbijten, maar de koffie drinken we al in de tent, zij het met de deur open. Nog wat later trekt het helemaal dicht en dalen de wolken af naar het dal. Dauerregen. Van elf tot een uur of drie liggen en zitten we opgesloten in de tent en het regent pijpenstelen. Af en toe is er ook een flinke klap onweer te horen. Martijn heeft ondertussen aan de noordkant nog het betere weer en kan nog omhoog met de Planaibahn. Het is hun laatste vakantiedag. Later in de middag klaart het bij ons op en we kunnen zowaar weer naar buiten. Het zonnetje warmt de zaak nog een beetje op. Om toch nog wat te doen, besluiten we te wandelen naar Möllbrücke om daar een hapje te gaan eten. Na nog een wandeling langs de camping van Möllbrücke - zag er best leuk uit trouwens - strijken we neer bij Gasthof Kreiner vlak bij de brug in Möllbrücke. Cordon bleu en Schnitzel mit pommes: traditioneel maar lekker. Bovendien is het weer eens wat anders dan eten bij Schwarzes Rössl bij de camping. Als we terug zijn, (7.3 km. gewandeld) zitten we nog even buiten, maar het koelt al snel af tot 15 graden. Tijd om te gaan lezen, puzzelen en slapen in de slaapzak. Dit verslag rond ik af om 21:00 uur. Tot morgen: bij zonnig weer hopen we naar Dellach te kunnen fietsen.

Zaterdag 20 augustus  Alleen maar naar de Lidl gewandeld. 7.4 km. Het wil niet vlotten met het weer. Het is maar aarzelend droog geworden en als we net aanschuiven voor het ontbijt begint het al weer te spetteren. Koud is het niet, maar daar is ook alles mee gezegd. We zouden vandaag fietsen naar Dellach, maar het lijkt er niet op dat de zon goed doorkomt en het is maar de vraag of we de 20 graden halen. Gelukkig is er de zaterdagkrant en we lezen er dan ook flink op los. Ondertussen volgen we op de app. de reisvorderingen van Tijn en Clau die vannacht om drie uur vertrokken zijn uit Oberhausberg. Na een middagboterhammetje bij de tent lijkt het toch even op te klaren en vertrekken we met de rugzak op naar de Lidl bij Möllbrücke. Het is zowaar even aangenaam, hoewel het vanaf de Tauernkant al weer verder dichttrekt. Teruggekomen bij de tent, drinken we een zwart borreltje en maken we een Chinees noedelgerecht met een paar Frankfurters als vlees. Smaakt prima. Tijdens de koffie krijgen we een extra luid jankconcert van de Brabantse familie die naast ons staat. Hun grote Bumbatent hebben ze opgeruimd en de twee kinderen (1 en 2 eneenhalf) moeten nu in de caravan slapen. Het is één groot jankgebeuren en moeder heeft het niet onder controle. Pas als opa terugkomt (waarschijnlijk had ie zich in het café moed ingedronken...) keert de rust terug. Het gehuil is over en de caravandeur kan dicht. Pfff..... Tijd om het verslag te schrijven. En nog naar eens op de weerapp. te kijken. Morgen 10 uur zon, droog en 23 graden. Zou het dan toch? Maar overmorgen nul uur zon en mogelijk een spatje regen. Misschien gaan we dan toch overmorgen al weg. Wandelen in de bergen zit er hier gewoon niet in. Laten we dan maar gaan fietsen in de buurt van Passau en München. Morgen weten we meer. Welterusten!

Zondag 21 augustus: Fietsen naar Oberdrauburg 45.1 km. Het is 's ochtends om 8 uur nog zwaar bewolkt en redelijk fris. Gelukkig komt de zon er aarzelend door en kunnen we toch nog besluiten om te gaan fietsen richting Dellach en Oberdrauburg. We kunnen al ontbijten in een doorbrekend zonnetje; om 11:15 uur rijden we weg van de camping. Het is een feest van herkenning, want deze route hebben we al een aantal keren gereden. Toch lijken sommige stukken net even anders. Na een fotostop bij het voetbalveld van Greifenburg, koersen we aan op camping Waldbad om te kijken hoe druk het daar nu is. Het antwoord is duidelijk: druk, heel heel druk. Bijna allemaal Nederlanders en ze staan nog eens dicht op elkaar gepakt ook. We rijden door voor een Radler bij Trunk, maar helaas is Trunk het hele weekend dicht wegens een "Hochzeit". We hebben gelukkig nog wel water (vergeten bij te vullen bij het zwembad!)  een banaan en een paar Knusperriegel. Die eten we op langs het fietspad richting Oberdrauburg. Zonder problemen komen we aan bij Oberdrauburg; Schloss Stein hadden we ook nog even gezien. In Oberdrauburg checken we eerst de treintijden en we kopen alvast kaartjes, ook voor de fiets. Daarna hebben we nog een halfuurtje over. We fietsen terug naar de brug en nemen twee grote Radlers bij de Imbiss aan de grote weg. Om 10 over half 5 vertrekt de trein precies op tijd. In een half uurtje zijn we weer terug op  de camping. Na even opfrissen gaan we een hapje doen bij "Zum goldenen Rössl". Pulled pork en Wiener Schnitzel. Nu kan het nog en het smaakt prima. We waren natuurlijk ook wel toe aan iets hartigs. De dochter van de eigenaar had ons herkend en maakte even een babbeltje. Leuk. Het is aangenaam buiten - we eten buiten - maar het waait af en toe flink. Terug op de camping blijkt dat eens te meer:  de luifel dreigt direct weg te waaien en we halen de stokken er dan ook maar snel onderuit. Daarna trekken diverse plotselinge rukwinden flink aan de tent. We besluiten nog maar wat extra haringen te slaan en gebruik te maken van de extra scheerlijnen die toch al aan de tent hangen. De wind laat zich overtuigen en wordt minder vlagerig. Gelukkig maar. Stel je voor..... Het begint nu donker te worden en dat betekent verslag schrijven, tanden poetsen en heerlijk puzzelen (Sudoku) en lezen in de tent. Het was een prachtige vakantiedag en het wordt de laatste nacht in de tent. Morgen gaan we naar de noordkant, waar we nog een paar dagen willen fietsen langs de Inn. Het weer blijft voorlopig prima. Tot morgen!

Maandag 22 augustus: reizen van Sachsenburg naar Rattenberg (Radfeld)  We zijn er kwart voor 8 uit en zowaar: het zonnetje laat zich goed zien. We beginnen al snel met opruimen: vandaag gaan we verkassen. Het inpakken gaat heel relaxed. Omdat het koffieapparaat (dwz. de glazen koffiekan) gisteren door een flinke windvlaag gesneuveld is, drinken we vanmorgen koffie uit de automaat. De koffie is prima, maar de cappucino lijkt nergens naar, het mag de pret niet drukken: we betalen voor 4 nachten € 132,-- en we rijden om 10 voor elf weg. Maar niet nadat we de knoop hebben doorgehakt van waar we heen gaan. Om nog wat opties open te houden kiezen we voor een pension in Radfeld/Rattenberg. We zullen daar gaan kijken waar we morgen de auto kunnen laten als we op fietstocht zijn. De route verloopt door de Felbertauerntunnel en Paß Thurn, een klassieker die we al een tijdje niet gereden hebben. We hebben gelukkig geen haast, want tot Lienz zitten we achter een vrachtwagen en tot aan Matrei achter een andere vrachtwagen. Inhalen is gewoon te link. Doen we niet. Via Kirchberg,  Westendorf en Wörgl bereiken we tenslotte het station van Kramsach-Rattenberg. Daar willen we alvast even kijken of we morgen de auto daar kunnen achterlaten. Nee, kan niet: te duur en bovendien maximaal voor een dag tegelijk te boeken. Maar..... we staan nu wel op de parkeerplaats die bedoeld is voor het mooie stadje Rattenberg! We blikken even door de stadspoort en zie: dat ziet er prachtig uit. We kopen een ticket om te parkeren en lopen te voet het Middeleeuwse autovrije centrum in. Daar trakteren we ons op een Radler en een Weizen. Deksels. Smaakt me dat ff lekker. Nooit geweten dat Rattenberg  zo'n leuk stadje was. We moeten er toch een paar keer vlak langs zijn gefietst, want het ligt aan de Inn. Via GoogleMaps zoeken we op hoe ver het is naar Pension Rangger, waar we een kamer geboekt hebben. Drie minuten rijden? Super. Zo staan we klokslag 16:00 uur voor de deur, precies op het moment dat je mag inchecken. Na douchen, drinken en koffer uitzoeken sjokken we te voet terug naar het dorp en vinden een prima eettentje. Gelukkig maar, want op maandag blijkt er een hoop dicht. We nemen Schnitzel mit Pommes en een extra Salat en een soort Putenstreifen met groenten, saus en rijst. Het smaakt allemaal erg lekker. We sjokken terug naar Rangger en laten ons daar in de kussens zakken. Wát een dag! En wat een geluk dat we zo dicht bij een prachtig stadje zitten. Op internet ben ik er ondertussen achter gekomen dat er in Jenbach Bhf een grote parkeergarage is gebouwd die sinds januari open is. Kost € 2,-- per dag; uitchecken gaat  alleen digitaal op vertoon van een treinkaartje en een pas of creditcard. Lijkt me geen probleem. We gaan het morgen zien. Voor nu: lekker uitrusten, puzzelen, Duitse nieuws kijken. Oant moan!

Dinsdag 23 augustus: Radfeld - Rosenheim 71.7 km.  Vanmorgen opgestaan met duizeligheid. Gelukkig wordt het in de loop van de ochtend beter. Het ontbijt bij de fam. Rangger is prima in orde. Er zijn 6 tafels gedekt voor de zes kamers. Na het ontbijt: inpakken en wegwezen. We zouden gaan parkeren bij Jenbach Hbf, maar bij het afgeven van de kamersleutel vraag ik of de eigenaar nog ergens een parkeerplaats weet voor een dag of 5. Hij biedt aan, dat we de auto wel voor het appartementencomplex kunnen laten staan. Prima idee, scheelt een hoop gedoe. Bovendien neemt de kans nu toe, dat we vandaag tot Rosenheim zullen komen. Om 10 uur rijden we weg van pension Rangger, nadat we eerst hadden uitgezocht wat we precies wilden meenemen in de fietstassen. Daarna zijn we op weg richting Wörgl, waar we een eerste koffiestop doen. We rijden door een prachtig Tiroler landschap, met af en toe een dorpje. Soms rijden we ook langs de spoorlijn Kufstein - Innsbruck. In de buurt van Kufstein stel ik voor bij Mac Donalds koffie met een donut te gaan eten. De route voert over de brug bij Kufstein en de aanblik op de Altstadt is zo mooi, dat we besluiten de fietspaarden even af te zadelen en op een terrasje wat te gaan eten. We nemen twee tosti's en twee cola om het vocht weer wat aan te vullen. Daarna kunnen we er weer tegen en nemen we ons voor nu een flink stuk door te fietsen. Helaas is het stuk tussen Kufstein en Rosenheim niet het mooiste van de route: veel rechte stukken over de Inndijk, die hier opgestuwd is ten behoeve van de waterkracht. We passeren dan ook twee keer een stuw met bijbehorende elektrische tuin. Langzamerhand komt Rosenheim in zicht. Maar eerst hebben we nog een leuk gesprek met twee oudjes van 80 en 83 jaar, die nog zeer vitaal waren voor hun leeftijd. Zij had alleen pech dat de operatie voor haar kunstknie niet goed was gegaan, waardoor ze nu toch minder mobiel was. Hij had weliswaar een e-bike, maar fietste er nog lustig op los. Na een goed kwartier gebabbeld te hebben, gingen we weer verder. We hadden ondertussen wel al geprobeerd een hotel te boeken - gelukkig was er in Rosenheim nog wel wat vrij - maar het betalingssysteem van Booking.com was vastgelopen en reserveren ging dus niet. Eerst maar fietsen dus. Uiteindelijk lukte het 10 km. verderop wel een hotel te reserveren: betalen vooraf hoefde niet, dus er was ook geen betalingsprobleem. Wél was er een probleem met de energie: we besloten eerst maar een bezoekje te brengen aan de Mac, want er moest nu snel voer en drinken in. Terwijl buiten de politie de kruising afzette en er volop sirenes te horen waren, genoten wij van burgers en koffie. Uiteindelijk checkten we om 18:50 uur in bij hotel Tryp by Wyndham, zo'n 800 meter van het station. Bekaf waren we. Douchen, puzzelen, lezen én alvast kijken wat we morgen gaan doen. Dat wordt nog een heel probleem, want de hotels langs de route zijn dun gezaaid. Eerst maar fietsen naar Wasserburg am Inn. Dat is 28 km.; daarna zien we verder. Welterusten!

Woensdag 24 augustus: fietsen naar Wasserburg an der Inn 30.2 km. Daarna naar Mayrhofen. Het Tryphotel was geboekt zonder ontbijt. Gelukkig hadden we in de fietstassen nog spullen genoeg voor ontbijt: gesmeerde boterhammen en extra plakken kaas. De waterkoker was ook al mee: ontbijt met thee dus. Zo rijden we al om 10 voor 10 weg bij het hotel. Na 400 meter slaan we linksaf langs de Mangfall en een korte tijd later mondt ze uit in de Inn. Zo rijden we alweer op de Inndijk. Gelukkig zijn er stukken waar langs de oevers brede moerassen zijn ontstaan, zodat ook het uitzicht wisselt. Na een goede 10 km. rijden we langs een Badesee - dat wil zeggen onder aan de dijk - en we dalen dan ook af voor koffie. Twee aardige dames runnen de tent en het is er nog niet druk, maar wel gezellig. We nemen er twee zelfgemaakte Hauskuchen bij. Daarna kunnen we er weer tegen en we radeln door richting Wasserburg. Bij het plaatsje Rott am Inn rijdt ons een fietser tegemoet die tipte hoe je sneller en zonder al te veel inspanning bij Wasserburg kon komen. Dat hebben we geweten. De route was weliswaar stil en mooi, maar er zaten twee stukken tussen waar bijna niet te fietsen viel. Afstappen en "schieben" (fietsen omhoog duwen) dus. Boven gekomen op de route kunnen we kiezen: rechtsaf naar Wasserburg, nog 3 km. of linksaf naar het station Wasserburg: ook drie kilometer. Na al dat geduw en bergop fietsen vinden we het wel mooi voor vandaag en kiezen voor het station. We hebben nog een kwartier om fietskaartjes te scoren: het maandticket voor € 9,-- is nog steeds geldig. De trein vertrekt op tijd en fietsen passen er ook in, zij het dat we wel een flinke instaptrap omhoog moeten. Inde trein hebben we nog een interessant gesprek met een Einheimische, die regelmatig fietst, maar toch eigenlijk de échte bergen mooier vindt. In Rosenheim moeten we overstappen, maar de 5 minuten overstaptijd blijken te weinig. De Mc Donald brengt uitkomst: bovendien mocht er wel wat voer in. We hadden al 32 km. gefietst. Na een uur komt de volgende trein die ons naar Kufstein brengt. Nu zijn we in Oostenrijk en moeten we nog van Rosenheim naar Kramsach zien te komen. Helaas missen we ook deze trein. De kaartjes hadden we wel al, maar perron 22 bleek onvindbaar. De Altstadt van Kufstein is echter vlakbij, zodat we 20 minuten later al achter de koffie en de Heisse Liebe (mit zwei Löffel, wie immer) zitten. Daarna verloopt de reis naar Kramsach probleemloos. We melden ons af bij pension Rangger - dank dat we daar de auto mochten laten staan - en rijden dan direct door naar Mayrhofen, waar we tot zondag een Zimmer Frühstuck hebben geboekt in Landhaus Innerwiesen, tegenover de camping in Mayrhofen. Als we ons daar een beetje geïnstalleerd hebben, besluiten we tot een wandelingetje naar het stadje. Bij Manni bestellen we een afhaalpizza. Als we na 20 minuten nog niets hebben, besluit Maria maar eens te gaan vragen. Oeps, vergeten...... Geen excuses, geen Freibier... pfff.  Gelukkig komt de pizza Capriciosa daarna snel. En, thuisgekomen: hij smaakt heerlijk, het moet gezegd. Ook al, omdat we uit de drankenautomaat in de hal twee lekkere Zillertaler Radler hebben gehaald. Kortom: genieten. We zijn helemaal blij om weer in ons "eigen" Mayrhofen te zijn. Er volgen nog twee warme, zomerse dagen, zaterdag kan er een bui vallen. We zullen zien. Tot morgen!

Donderdag 25 augustus  Wandelen in het Penkengebied 8.3 km.  Vandaag ons eerste ontbijt bij Innerwiesn. Een mooi eetzaaltje met veel glas en een heel lekker ontbijt. Alles wat er moest zijn, was er. Daarna overleggen we of we een Zillertal Activcard zullen kopen. We doen het, want dan kunnen we elke dag met een bergbaan omhoog, ook op zaterdag dus, als het weer wat minder zou kunnen worden. Voor € 69,-- per persoon mogen we drie dagen onbeperkt in de liften, is het OV. gratis en als we willen, mogen we ook nog gratis het zwembad in. We gaan direct omhoog met de Penkenbahn en daarna door met de combilift tot op de Penken. Aan de combilift hangen alleen maar gondels, 's winters is het om en om 6-p stoeltjes en gondels. Het uitzicht boven is weer overweldigend, hoewel het niet diep blauw is. We lopen bovenlangs naar de kant van Finkenberg op 2.095 meter. Daar besluiten we af te dalen naar het middenstation van Finkenberger Almbahnen: ongeveer 400 meter bergaf. Er is nu wel iets meer bewolking, maar de zon overheerst nog altijd. Aangekomen bij het middenstation gaan we met de lift direct weer omhoog naar de top: daar gaan we wat eten bij de Granatalm. We kiezen Goulashsuppe en Bunter Salatschüssel. Twee Radlers smaken daar prima bij. Het is inmiddels bijna drie uur: tijd om rustig terug te gaan naar de lift. We bekijken nog de in 2012 gebouwde Granatkapelle in de buurt van waar de Knorrenlift bovenkomt. Een bijzonder gebouwtje: van binnen volledig afgetimmerd en gewijd aan de heilige Eugen. Tegen vieren zijn we weer terug bij de combilift en een half uur later zijn we terug in de dorpsstraat. Daar is het 30 graden: op en top zomers. We halen nog wat lekkere dingen bij de Spar tegenover de Penken: bananen, appels, nectarines, pruimen en twee yoghurttoetjes. Ook twee flessen Vanilletraum: een heerlijke drinkyoghurt, waar we deze vakantie zeker 10 flessen van hebben gedronken. Terug bij Innerwiesn is het bewolkt, het dreigt, maar er valt niets. Ook geen gerommel, hoewel buienradar laat zien dat er wel wat in de buurt zit. Tegen een uur of half zeven fiets ik nog even naar hotel Manni om een meeneempizza te kopen: capriciosa. Ja, net als gisteren, al hoefde ik nu maar 10 minuten te wachten. Met het gekochte fruit als toetje is de maaltijd compleet. Nog even het verslag schrijven en klaar is de dag. Morgen gaan we met de Ahornbahn omhoog en dan naar de Edelhütte. Kijken of dat lukt en of het weer meewerkt. Tot morgen!

Vrijdag 26 aug. Naar de Edelhütte en terug 6.9 km. Vandaag staat de Edelhütte op het programma en het weer is fantastisch. Na alweer een heerlijk ontbijt bij Innerweisn zijn we op de fiets (!) al om 10:45 uur bij de Ahornbahn. Er staat een flinke rij, maar er kunnen 100 man in de bak, dus iedereen kan mee. Boven doen we eerst even een bakkie koffie bij de Filzenstadl. Daarna beginnen we aan de tocht naar de Edelhütte. Die ligt op 2237 meter en we beginnen op 1965 m. Voor ons is de Edelhütte een "klassieker": we liepen 'm voor de eerste keer in 1978 (zal het nog even nakijken), nadat we met Marijke en Joop aan de Tennsee hadden gestaan en doorreisden naar.... tja, dat wisten we eigenlijk zelf niet. Ik was in 1971 in Lanersbach geweest en misschien dat we daarom wilden rondkijken in het Zillertal. De tocht naar de Edelhütte was toen een koude: het was mistig en fris, ik denk een graat of 10.,Onderweg kwamen we sneeuwresten en een keer zelfs een klein sneeuwveld tegen. Hoe anders is het vandaag. We lopen in T-shirt met een dun onderhemdje en nog is het warm. Sneeuw zien we nergens. Wel is het zo dat het inmiddels eind augustus is, dus dan is ook wel logisch dat de meeste sneeuw weg is. De tocht zelf blijkt langer dan zo in je geheugen opgeslagen. Ook zijn er meer steilere stukken dan gedacht. Maar het gaat ons prima af en Maria doet het goed met de stokken. Ze zal later zeggen dat ze nog nooit zo gemakkelijk boven is gekomen. Bij de hut - genoemd naar Karl von Edel, en niet naar het hert - nemen we twee Schiwasser en samen een Goulashsuppe. Vult goed! We mijmeren nog even dat we ook met de kinderen hier boven zijn gekomen. Dat zal eind tachtiger jaren zijn geweest en zelfs dat we in 1998 vanaf hier met de fam. Frijters doorgeklommen zijn naar de Ahornspitze zelf! Die is 2968 m. Hebben we dus die dag 1000 m. hoogte overbrugd en dan ook nog een enorme afstand afgelegd. Vandaag nemen we met plezier genoegen met een afdaling langs een andere weg. Die is weliswaar in het begin iets steiler, maar dan heb je meteen alle problemen wel gehad. We zijn rond 15:00 uur terug bij het bergstation en nemen een biertje en later ook nog twee coupes Dänemark. Omdat ik morgen jarig ben, zullen we maar zeggen. Om een uur of kwart voor 5 zijn we weer in het dal en kunnen we douchen en ons lekker opfrissen. Eten doen we dit keer op de nabijgelegen camping Mayrhofen (Laubichl) waar we vroeger zeker tien keer hebben gestaan. Met de kinderen, met moeder Anna, met Simon en Marian, met Bea. Het eten is warm, maar smaakt niet echt geweldig. De Tiroler Schnitzel blijkt een slappe schoenzool "mit Käse überbacken". Brrr. Een misdaad tegen de Schnitzeligheid. Nou ja, morgen beter, maar niet meer hier. Voordeel is wel dat we binnen 2 minuten weer terug zijn bij het appartement. Dan slaat de vermoeidheid toe: we kijken nog even het 8 uur-journaal via de tablet en de KPN-app (geweldig, wat een goeie app.!) en daarna zakken we weg in dromenland. Verslag schrijven? Vergeten... gelukkig nu goed gemaakt.

Zaterdag 27 augustus  Weer naar de Penken 11 km. en jarig.  Vandaag is de laatste dag van de Zillertal Activkaart en als het kan qua weer, willen we nog een keer naar boven met de Penkenbahn. En dat kan: er hangen nevelflarden in het dal als we opstaan, maar na het ontbijt breekt af en toe zelfs het zonnetje door. We gaan wandelen vanaf Innerwiesn, ons appartement, maar eerst gaan we de auto even "herinrichten" en de fietsen goed opbinden voor de reis van morgen. Na een goed kwartiertje is alles klaar en kunnen we beginnen met het wandelen naar de Penkenbahn. Nog geen 50 meter zijn we onderweg als Maria op de csmping Frau Kröll ziet lopen. Een krasse oude tante. Ze moet inmiddels rond de 95 jaar oud zijn. We wensen haar een goede gezondheid en gaan verder. Onderweg komen we natuurlijk langs ons eigen Café Tirol en daar doen we dan ook koffie en cappucino. En dat zelfs mét een refill: een dubbele ronde. In een souvenierwinkel er tegenover scoort Bennie een zwarte pet met Mayrhofen erop. Een mooi verjaardagscadeau evenals de flesopener met belletje. Dan brengt de Penkenbahn ons snel naar boven. Daar nemen we niet de kleinkabinebaan naar de top, maar we wandelen langs het bovenpad naar de Finkenbergkant: de Granathütte. Daar genieten van aardbeientaart, Apfelstrudel mit Sahne en nog maar eens rondje cappucino. We zitten heerlijk en stellen vast dat er toch heel wat speelmogelijkheden zijn bijgekomen sinds de jaren '80. Glijbanen, trampolines, zandbakken, waterspeeltuinen enz. enz. We lopen weer rustig naar beneden en nemen nu wel de kleinkabinenbaan naar de grote Penkenbahn. Het is nog altijd droog; beneden in het dal is het 24 graden. Na nog wat souveniertjes gekocht te hebben, strijken we neer bij - alweer - Café Tirol voor twee Aperol Spritzers. Ook daar doen we nog een refill van. Annemieke belt nog even om te feliciteren. Ze is op weg naar Martijn en Clau, want die vieren Tijns en Leentjes verjaardag. Tim en Anne en de kids komen ook. Dan zijn de Aperolglazen leeg en sjokken we naar ons appartement. Na nog wat rusten en puzzelen, lopen we naar de camping voor twee afhaalpizza's. De wachttijd is rond de 20 minuten, dus we lopen een rondje over de camping. De eerste lege plekken zijn er al, maar tsjonge.... hier wil je echt niet dood gevonden worden. Na het eten van de pizza's en het opruimen van de pizzadozen drinken we nog een klopkoffie en puzzelen we de avond uit. Ook kijk ik nog eens terug naar alle hartelijke verjaardagswensen die ik kreeg. Morgen gaan we naar huis!

Zondag 28 augustus  Het laatste ontbijtje wilden we niet overslaan, dus we melden ons om half acht in de eetzaal. We zijn lang niet de enigen: zeker vijf tafels zijn al bezet. We laten het ons lekker smaken. Voor het ontbijt hebben we al de koffers en de laatste spullen al in de auto gezet. Het is gelukkig droog: vannacht heeft het wel flink geregend. Om half negen rijden we weg en we komen zonder problemen het Zillertal uit. Dat is wel eens anders. Toch zal de hele thuisreis niet vlekkeloos verlopen: file op de ring van München, maar vooral veel tijdverlies op het stuk Nürnberg - Würzburg. Daar zijn veel Baustellen en het loopt voortdurend vast. We overwegen via Bamberg en Kassel te rijden, maar dat is sowieso 50 kilometer extra. Na Würzburg  rijdt het goed door. In het Ruhrgrbied staat wel een file met 20 minuten tijdverlies: we besluiten bij Keulen de A4 te rijden tot Kreuz Kerpen en dan de 61 te rijden tot Venlo. Dat gaat mis: de 61 richting Venlo is compleet afgesloten; doorrijden langs Aken dan maar met weer een aantal kilometers extra. We rijden nog een dorpje binnen om te tanken, daarna rijden we Limburg binnen en begint het langzamerhand donker te worden. Na nog een sterke koffie in De Lucht is het donker en laat: om kwart voor twaalf zijn we thuis. Maar een prachtige vakantie, dát was het.