2015-02 Skivakantie See\Habigen

Vrijdag 20 februari  De reis begint. Om half 10 is René er voor een bakkie; 10 uur rijden we weg. Vóór Oberhausen is er wat file; ook richting Stuttgart staan we regelmatig vast. We overnachten in Vaihingen, een van de vele dorpjes die door Grossstadt Stuttgart zijn opgeslorpt. 's Avonds doen we een hapje in een lokaal restaurant. Maria en René nemen de dagaanbieding "Schnitzel" en betalen daarvoor de hoofdprijs (€ 21,--) Bennie doet het met eenvoudige gehaktballetjes en betaalt € 11,50... Zo ziet je maar... altijd even naar de prijzen kijken. De Weizen erbij smaakt heerlijk. We gaan op tijd op tuk: morgen rollen we door naar See.

Zaterdag 21 feb.  Dat valt nog tegen: file net buiten Stuttgart, file bij de Drachenfels, file nadat we hebben afgestoken door Ulm. Uiteindelijk gaan we binnenweggetjes rijden en dan zijn we zo op de Autobahn richting Bregenz: geen file meer. Als het zo doorgaat zijn we om 14:00 uur in See, juichen we! Helaas...... Als we de Ambergtunnel bij Feldkirch door zijn, kunnen we aansluiten in een enorme file met "Blockabfertigung" voor de Arlbergtunnel. Uiteindelijk kost dat ons meer dan drie uur. Pas om half 5 melden we ons bij Frau Elsa in het appartement Romantica in Habigen, net buiten See. Het ziet allemaal keurig uit, zoals beschreven op de Atraveo-site. Helaas gooit Maria de deur in het slot met de sleutel binnen, waardoor het uitladen van de bagage wat vertraging oplevert. Daarna gaan we direct door naar de M-Preis in See, waar we het thuis gemaakte boodschappenlijstje afwerken. Ondertussen houden we contact met Annemieke en Jos, die 's ochtends vanuit Nederland zijn vertrokken. Hun geschatte aankomsttijd is 23:00 uur. Als alle boodschappen hun plekje hebben gevonden in de kastjes doen we een hapje met een biertje en een kaasje en kijken wat tv. op de superHDtelevisie. Geweldig beeld. Duits voetbal is natuurlijk nooit weg. Om 23:00 uur zijn Jos en Mikkel inderdaad binnen. Het café gaat nog even open, maar daarna slaat voor iedereen al snel de vermoeidheid toe: morgen gaan we skiën! In Kappl, besluiten we, want de ski's moeten daar ook worden opgehaald.

Zondag 22 februari 

Jos heeft vannacht op een waterbed geslapen, want hij was buitengewoon koortsig en zweterig. De bikkel is 's ochtends gewoon present bij het ontbijt en daarna gaan we richting Kappl om de huurski's op te halen en aansluitend te gaan skiën in Kappl. Mmmm.... dat valt toch tegen. Skiverhuur Huber blijkt niet direct naast de Dias Bergbahn te liggen, maar bijna 1 km. verderop! Terwijl Bennie en Maria de eerste skipassen regelen (Bennies 60+kaart 5 uit 7  is bijna € 30,-- goedkoper!) komt Jos teruggelopen om de auto op te halen om daarmee Annemieke en René met de huurski's op te halen. Ondertussen kunnen wij met de pinpas van Jos zijn skipas kopen. Alles lukt en een half uur later zitten we in de lift naar boven en kan het skigenot beginnen. We besluiten eerst maar alle blauwe pistes af te glijden om een ieder te laten wennen. Jos is al gauw gewend, blijkt redelijk te kunnen skiën en is zeker niet bang. Na nog een afdaling gaan we voor de Lattenalmabfahrt: van bijna 2700 m. hoogte naar het dal op 1200 meter. Helaas slaat de mist onverbiddelijk toe: we manoeuvreren behoedzaam op de rode bordjes links en rechts van de piste en letten op de geluiden. Zo is er niet veel aan en we zijn dan ook blij dat we 300 meter lager onder de mist uitkomen. We dalen af naar het restaurant "Sunny Mountains" bij het bergstation en doen ons tegoed aan traditionels als Spaghetti, Goulashsuppe en Kaiserschmarren. Onze ogen waren groter dan onze magen: niet alles komt op. Na nogmaals omhoog gegaan te zijn doen we de dalafdaling met het bekende tunneltje en de haarspeldbochten en dan is de kaars op: iedereen is moe en zelfs Bennie en Annemieke houden het voor gezien. Na het eten - vooral de Hollandsche ontbijtkoek en de Cup-a-soup deden het goed - doen we nog een ronde 31-en. Maria wint en als prijs vertellen we haar wat "verbied" nu eigenlijk is en hoe je dat OP TAFEL demonstreert.... Het was gezellig in ieder geval. Maar wintersport vermoeit en om 23:30 uur is het sportcafé leeg en is iedereen op tuk. Morgen gaan we naar See!

Maandag 23 februari

Het is een leuk weerzien met See! Alles op de Medrigalm lijkt nog hetzelfde: de 6-p stoeltjeslift, de "oude" 4 -p stoeltjeslift rechts en de Schlepper, die nu echter niet meer gebruikt wordt. We skiën er lekker op los en ontdekken ook de Versingbahn" een 10-p cabinebaan links, die naar 2650 meter voert. Er is een prachtige afdaling aangekoppeld én nog 3 verschillende ski-routes. We doen 'm twee keer en de tweede keer gaan Bennie en Annemieke "off-piste": heerlijk en geluidloos glijden we door de kniehoge Tiefschnee. Na een hapje op de Medrigalm - van binnen nog maar weinig aan veranderd - doen we de dalafdaling. Het is nog lekker rustig en het is een feest van herkenning. Aangekomen bij Haus Schwaighofer - waar we in de lawinewinter 1999 een week zaten - nemen we even de tijd om goed te kijken. Inderdaad: hier is iets veranderd. Midden op de vroegere piste staat nu een huis en de piste verlegd. Maakt niet uit: het blijft een heerlijke afdaling, die we aan het einde van de middag nog een keer doen. Helaas is het dan een stuk drukker.

Dinsdag 24 februari

Voor vandaag is er sneeuw en mist voorspeld: alle reden om maar niet naar Ischgl te gaan, zoals de bedoeling was, maar naar See. Lekker dichtbij en genoeg uitdaging. Alle pistes van de dag ervoor doen we nogmaals. Jos gaat steeds beter skiën en René beklaagt zich erover dat hij hier en daar door Jos wordt ingehaald, Grotere valpartijen blijven uit; ook al omdat Jos meestal zeer behendig een valpartij voorkomt door een 360 graden draai te maken. Ook vermakelijk voor het publiek, natuurlijk. Ondertussen neemt Bennies helmcamera alles op: mooi werk, hoewel het wel ontzettend veel materiaal oplevert. Moet ook weer worden uitgezocht, zou later thuis blijken.... De Medrigalmburger gaat steeds beter bevallen: een overheerlijk sausje maakt het helemaal af. De dalafdaling ligt er nog steeds verrassend goed bij: lange stukken glijpad, maar af en toe toch ook een brede piste. 

Woensdag 25 februari  Vandaag dan maar naar Ischgl. Daar ligt zoveel geschiedenis; dat mag niet ontbreken in deze skivakantie. Op tijd op pad dus naar Ischgl, waar we in de bekende ondergrondse parkeergarage parkeren. We gaan naar boven met de nieuwe - net opgeleverde - Pardatschgratbahn. Een 25 persoonscabinebaan, waarvan het dalstation een soort winkelcentrum is. Skiverhuur, onderhoud, allerlei winkels, barretjes, depot: je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Het skigebied van Ischgl is nog altijd heel groot. We starten met het Idjoch en de Visnitzbahn en maken een paar prachtige afdalingen. Er is koffie bij restaurant Alp Trida, maar het is binnen druk. Buiten koffie dus en zowaar: heel even prikt het zonnetje er doorheen. We gaan terug richting Idalp en willen doorsteken naar de Gampenalpbahn om via de Palinkopf naar Samnaun te skiën. Via een kleine omweg lukt dat en zo glijden we een half uur later Samnaun binnen. Restaurant Camona ("Saüse einrühren, Pizza Capriciooooosaaah" is zo gevonden. Het interieur is weinig veranderd en de gerechten smaken prima. Met de "Doppelstockbahn" gaan we terug richting Ischgl, maar de dag vordert. De rode 7 mag niet ontbreken, vindt Bennie. Maar dat blijkt een enorme tegenvaller: het eerste racestuk is er nog steeds, maar daarna komt de bekende wegversmalling en daar loopt het skiverkeer  vast. Met gevaar voor eigen leven stort iedereen zich naar beneden. Brrr. Dan is de stilte van See toch wel aanlokkelijk. We komen veilig beneden bij hotel Elisabeth en vergapen aan de honderden mensen die aan de statafels hun biertje nuttigen. Dit keer geen schaars geklede dames die op tafel dansen; misschien was het feest dit keer binnen. In de parkeergarage trappen we nog een balletje en dan rijden we terug richting See. We doen onderweg nog een biertje in Lochau in het cafeetje langs de weg waar we vroeger ook afbierden. Bij de M-Preis wordt de biervoorraad nog aangevuld en dan kunnen we terug naar Habigen.

Donderdag 26 februari We zijn weer terug in skigebied See en de rust is een verademing. Bijna net zo'n verademing is het weer: er was "Kaiserwetter toegezegd en het is ook Kaiserwetter: geen wolkje aan de lucht, geen wind, diepblauwe lucht. Voor Jos en Annemieke is het vandaag de laatste skidag: ze zullen meeskiën tot ongeveer 13:00 uur. We doen nogmaals alle pistes, met een lichte voorkeur voor de nieuwe Versingbahn. Wat een lekkere afdalingen! Met Annemieke geniet ik nog eens van de skiroutes. Door het zonlicht heb je nu prachtig contrast en de camerabeelden zijn dan ook adembenemend mooi. Op de parkeerplaats volgt nog een kleine "ceremonie protocollaire": Jos gaat er met een tweede medaille vandoor. Dit keer wegens "betoonde moed en volharding".Als Jos en Annemieke weg zijn, gaan we nog even terug naar boven en vinden halverwege de dalafdaling een lekker bankje op 15 meter van de piste. De ski's gaan uit en we zitten een kwartiertje in het veelbelovende voorjaarszonnetje. Maar ook voor ons komt er een einde aan de mooie skidag. Rond 16:00 uur skiën we tot bij de auto. Onze skipassen (5 uit 7) zijn nu verlopen: morgen gaan we wandelen óf direct naar huis.

Vrijdag 27 februari  Het wordt direct naar huis. Als we opstaan zien we nog een klein streepje blauw in het noorden; na het ontbijt begint het te sneeuwen. Dan maar meteen gaan rijden; laat die wandeling maar zitten, zo beredeneren we. Rond 10:00 rijden we weg, terwijl de sneeuw in dikke vlokken naar beneden komt. We rijden weer terug door de Arlbergtunnel. Zo besparen we ons een hoop sneeuwvlokken: als we bij de afslag Montafon zijn, regent het alleen nog maar. Zonder grote problemen kunnen we doorrijden tot bij Ulm. Daar echter gaat het mis: we verliezen UREN op het stuk Ulm - Stuttgart - Heilbronn. Nadat we in de vooravond warm gegeten hebben in een Autohofrestaurant, kunnen we zonder problemen doortuffen. Maar het leed was al eerder geschied: we doen er 14 uur over en breken zo alle records. Maakt niet uit: we komen veilig thuis. René om 00:00 uur en wij kort voor half een 's nachts. Een heerlijke, gezellige vakantie was het. Doen we nog eens!