2017-08: Zomervakantie 2017 Mayrhofen - Lienz - Radweg Drautal R3 (Innichen-Lavamünd) Dellach

10 augustus 2017  Het heeft deze zomer even geduurd - door de verhuizing en alle zaken die daarna kwamen - maar nu hebben we ruim drie weken om vakantie te vieren. dat doe we natuurlijk weer in de Alpen: we gaan starten in Mayrhofen. Vandaag beginnen we rond half twaalf. We staan eerst nog met Adrie de buurvrouw te babbelen en gaan dan voor het eerst op vakantie via de dijk Enkhuizen -Lelystad. Daarna richting Kampen en Zwolle en dat schiet bepaald niet op. We verliezen uiteindelijk bijna een uur voordat we weer op de gebruikelijke route zitten langs Venlo en MönchenGladbach. De reisdag kabbelt verder voorbij een 's avonds overnachten in hotel Goldene Rose in Dinkelsbühl. Onderweg hebben we bij de laatste stop al iets warms gegeten in een Nordseerestaurant, zodat we in de hotelbar kunnen volstaan met een landingsbiertje: een Tuchel Weizen.
   Hotel Goldene Rose
  Mooie vakwerkhuizen in Dinkelsbühl

11 augustus: Na een heerlijk nachtje slapen genieten we van een prima ontbijtje. We feliciteren Jan nogmaals: de kleine rakker viert zijn eerste verjaardag.
De zomer wil ook hier niet vlotten: het is bewolkt en slechts 13 graden. Toch  maken we een ochtendwandeling door Dinkelsbühl en vergapen ons aan de prachtige vakwerkhuizen en de gotische kerk uit de 15e eeuw. Na een Cappucino zijn we klaar voor deel twee van de reis. We hebben voor drie dagen een hotelletje geboekt in Mayrhofen: hotel Carla, naast Bahnhof Mayrhofen. Onderweg is het drukker dan op donderdag: veel korte files en "stockender Verkehr". Het is nu ook gaan regenen: het maakt het allemaal nog wat vermoeiender. Net bujten Tegernsee stopppen we bij een restaurant waar we ons te goed door aan Goulashsuppe en Schmarren. Die Schmarren zijn onwaarschijnlijk lekker: we vinden allebei "de beste ooit". We rijden nu verder over de Achenseepass. Het is opvallend hoe gemakkelijk je daar naar boven rijdt en het is nog rustig ook. Het is gedaan met de rust als we het Zillertal inrijden: stapvoets rijden tot voorbij Fügen. Gelukkig rijdt het daarna gewoon door en komen we om 18:00 uur aan bij hotel Carla. Warm eten hoeft niet meer: we maken thee en later klopkoffie en eten nog wat boterhammetjes uit de eetkrat. Ook de laatste twee eieren gaan eraan. Na nog wat puzzelen en Wordfeuden slapen we rond 24:00 uur.
  Blik vanuit de kamer op Mauyhofen Bhf.

12 augustus  We hebben prima geslapen hoewel je behoorlijk wat verkeerslawaai hoort. Dat komt waarschijnlijk omdat we hier precies onder het grote dak zitten. De vermoeidheid zal ook wel meespelen. Het ontbijtje is OK: we bestellen en Spiegelei mit Speck en dat smaakt best. Een babbeltje met Frau Carla leert ons dat dit inderdaad het vroegere supermarktje is (Adeg of zo, dat wist ze niet precies) waar wij 's ochtends om half 8 stonden te wachten tot het openging. Dat zal rond 1986/87 zijn geweest. Begin jaren 90 is het verbouwd tot hotel. Na nog een koffie op de kamer besluiten we tot een dalwandeling naar Zell am Ziller. Het weer is matig: 15 graden en af en toe een bui. Als de zon schijnt is het aangenaam. We lopen over camping Laubühel en proberen dan via een nieuwe weg naar Zell te komen. Helaas: het pad gaat flink omhoog en eindigt bij een flinke beek waar niet overheen te komen is: door het noodweer van de afgelopen week zijn een aantal belangeijke stapstenen weg. We dalen af naar Hippach, bekijken nog even de resten van de voormalige Studio Alte Mühle. Daar is het leven nu helemaal uit. Daarna lopen we door naar de berglift Ramsau. De eenpersoons-stoeltjeslift is "abegebaut": de stoeltjes liggen in mooie rijen te wachten op de sloop. Na een biertje en een groot ijs (Heisse Liebe en Coupe Dänemark) wandelen we weer terug naar Mayrhofen. In totaal lopen we 14.1 km. Helemaal niet gek voor een eerste dag. Terug op de kamer eten we wat en vallen dan in slaap. 's Avonds bekijkt Maria nog een B-film. TV, toch best leuk.... Morgen moet het weer iets beter worden: 20 graden, veel zon en zo goed als droog.

13 augustus (zondag) Vandaag is het weer bij het opstaan al veel beter: de zon schijnt! Na een lekker ontbijtje met oa. Rührei mit Speck stappen we met de fiets in de Zillertaler Zug die ons naar Jenbach brengt. Het doel van vandaag: terugfietsen naar Mayrhofen, een tochtje van rond de 40 km. De temperatuur is na de koffie en Strudel in Jenbach al zo opgelopen, dat we geen jasje nodig hebben. Wel even insmeren natuurlijk. Zo fietsen we korte tijd later Jenbach uit, kruisen de Inn en draaien al binnen 20 minuten het Zillertal in. Prachtig gezicht toch altijd weer! Schlitters, Uderns, Ried.... het uitzicht verandert voortdurend. In Kaltenbach bekijken we camping Zillerhäusl. De camping is behoorlijk vol, er zijn nog maar weinig plekjes vrij. Dan maar door camping Hofer in Zell. Daar worden we ook al  niet blij van: bijna helemaal vol, hutje-mutje op elkaar gepakt, veel Nederlanders. Het enige positieve puntje is dat ze alle douches en toiletten gerenoveerd hebben. Ziet er prachtig uit. Maar vandaag hebben we alleen maar water nodig. We laven ons aan de gevulde flessen en fietsen daarna door naar Hippach, waar we ons bij de ijstent/pizzeria Sonnleiten tegoed doen aan pizza Capricciosa  en een grote Griechische Bauernsalat. Smaakt allemaal heerlijk. Vanavond hoeven we niet meer te eten. We gaan ook nog even kijken op camping Laubühel in Mayrhofen, want als het overal druk is, sta je daar toch zo beroerd nog niet. Inderdaad: er zijn plekken vrij, zeker aan de tentenkant, Morgen gaan we na het uitchecken naar camping Mayrhofen! Rond  zes uur zijn we weer terug op de kamer. Na het douchen, kopje thee en de laatste puddinkjes eten breekt het heerlijkste deel van de dag aan: languit op bed en een beetje lezen en lummelen. Morgen: na het ontbijt verkassen. En o ja: het weer knapt verder op: we gaan richting de 25 graden.

14 augustus   Jippie! Het is mooi weer! Eindelijk ziet het 's ochtends vriendelijk, zomers uit. Nog geen wolkjes, de zon schijnt volop. Na het ontbijt checken we snel uit, want vandaan verkassen we naar camping Laubühel in Mayrhofen. Twee kilometer rijden, dat kan slechter. Toch duurt het even voor we wegn zijn, want het verkeer Mayrhofen-in staat hopeloos vast. Einheimische gaan dan een alternatieve route gebruiken en ook dat loopt helemaal vast. Mayrhofen moet maar eens gaan denken aan een Ortsumfahrung.... Maar ja, dan komen de toeristen ook niet meer langs de terrasjes..... Hoe dan ook: om 10:45 uur zijn we op de camping en vinden we een lief plekje. De Quechua staat natuurlijk in 10 seconden en een kwartiertje later staat alles op zijn plek. Helaas hebben we toch een foutje gemaakt: de achterbak is dichtgedrukt, maar een van de stroomstekkers zit ertussen. De deur kan nu niet open! Na veel wrikken - en uiteindelijk met de voeten kracht zetten op de deur - gaat ie toch open! Gelukkig geen verdere schade.Een dag niet gewandeld of gefietst is een dag niet geleefd: na een ontbijtkoekje en wat limonade fietsen we eerst naar de Ahornbahn en wandelen we naar de Wiesenhof. Een oude bekende van vroeger: kinderen haalden er hun Stocknageltje, ook moeder Anna kwam hier boven. We drinken beiden een glas verse melk en eten Omelet en Spiegelei met Bratkartoffelen en Salat. Smaakt allemaal prima en het is nog goedkoop ook. Het kan dus wel. Na nog even lekker rondgekeken te hebben, zakken we weer af naar Mayrhofen. Heen en terug is het ruim 6 kilometer. We doen dan boodschappen bij de Spar tegenover de Penkenbahn en terug op de camping doen we een biertje op het terras. Het Zillertaler Trio komt spelen en de muziek speelt al vanaf half zes. Helaas veel te hard. We zijn dat we weer terug mogen naar de tent. Als we daar net zitten en aan onze koffie nippen, begint het Trio te spelen: helaas ook weer er ghard... Zucht.... Waar vindt men op heden nog enige stilte, meneer Sonneberg?! Gelukkig smaakt de koffie prima en de kleine Ritter mini's (chocola natuurlijk!) ook. Zo kabbelt de avond voort.

15 augustus Vandaag is het mooi zomerweer. Niet te warm; uitstekend weer om wat in de bergen te doen. Wij rijden naar good-old-Lanersbach om daar te gaan wandelen. Eerst wilden we parkeren in Vorderlanersbach om daar te wandelen, maar het bleek - na flink bergop te zijn gereden - moeilijk om daar een parkeerplaats te vinden. Veel hekken langs de weg, steile afgronden, Privatwege.... Het werd uiteindelijk draaien op een heel smal weggetje met 3x heen en weer steken en daarna snel naar beneden. Dan maar geparkeerd bij de Eggalmbahn. Hier ligt ook al heel wat geschiedenis, zowel 's zomers van 's winters. Onder achterlating van € 23,-- bij de kassa mogen we naar boven: bergstation Eggalm. Onderweg valt op dat er veel bomen zijn gekapt langs het tracé van de cabinebaan. Dat is vreemd, want er staat voor dit jaar geen verbouwing gepland. Wordt wel tijd trouwens.... Boven drinken we koffie en eten we een Topfenstrudel Daarna dalen we af langs de kant van de Brandalm. Lang geleden hebben we daar met moeder Anna en de kinderen ook gelopen. We sukkelen lekker rustig naar beneden en anders dan vroeger nemen we niet de steile afdaling, maar volgen we de boerenkarweg. Sehr gemütlich, zullen we maar zeggen. Op de Alm aangekomen drinken we een Radler en een Bier en puzzelen wat. Daarna lopen we naar beneden. Weer terug op de camping is het nog aangenaam warm, hoewel de bewolking wel een weersverandering verraadt. Van spek en eieren maken we een heerlijke omelet en dat  gaat er zeker in! Het is ondertussen donker geworden en de eerste druppels dienen zich aan. Vannacht passeert een zwak frontje en we bereiden ons daarop voor: paraplu's worden klaargelegd en de stoelen veilig gesteld. We zijn rozig en kruipen er vroeg in. Als Bennie wat later nog even naar het toilet gaat, regent het al behoorlijk door. Ook 's nachts valt er flink wat.

16 augustus  's Ochtends om 7 uur giet het nog flink, om 9 u is het droog. Tijd om op te staan en te ontbijten. De temperatuur is aangenaam en als we aan de koffie zitten, breekt de zon door. We doen het vandaag rustig aan: puzzelen, luieren, nietsdoen. 's Middags wandelen we langs de bosrand naar Mayrhofen, slenteren wat door de straten en kopen wat souvenirs. We eten bij "Coup & More" een Rockabillyburger en een Salat.  Heerlijk smaakt het. We sluiten af met een partij minigolf bij het Waldfestgelände. Ook een bekende minigolfbaan trouwens. Met de kinderen en oma ook al gespeeld.Het is niet Bennies dag: Maria wint met overmacht: 57 -66. Brr... wat een gezichtsverlies...  Slechts de belofte om in Lienz of ergens anders in het Drautal  revanche te spelen verzacht de pijn. Terug op de camping hebben we alleen nog trek in koffie, daarna koelt het snel af en rond 10:00 uur liggen we op een oor. Morgen naar de Alpenrose-hütte en terugwandelen naar Mayrhofen? Het weer moet prima worden. Ciao!

17 augustus  Het weer is inderdaad prima. Na ontbijt en de krant-app gelezen te hebben, nemen we de bus van 11:15 vanaf de camping. Wat een luxe! De bus gaat vanaf de camping direct de tunnel in en daarna kunnen we (binnen 4 minuten dus!) uitstappen bij "Infopoint-Mautstelle" Zillergrund. Daar vinden we al snel de route naar de Alpenrosehütte. Het eerste kwartier valt zwaar: we gaan direct steil bergop. Daarna wordt het vlakker. Gelukkig. Deels lopen we ook over een Schotterweg. Jammer alleen dat we zo weinig uitzicht hebben. Dat wordt echter ruimschoots vergoed als we het zijdalletje indraaien waar de Alpenrose ligt. Je hebt nu mooi zicht op de dalkom waar ook de Edelhütte ligt (genoemd naar Herr Carl von Edel). We zijn het niet van plan, maar bezwijken toch voor de verleiding om op het terras te gaan zitten en daar te eten en te drinken. We bestellen dus 2 Goulashsuppen en 2 Radler. De Goulashsuppe is verrukkelijk! We kunnen er weer helemaal tegen en beginnen een goed uur later aan de afdaling naar het dal. Deze afdaling hebben we waarschijnlijk in 1978 voor het laatst gelopen. Er liep toen een jongedame mee waar we maar niet vanaf kwamen. Beneden in het dal aangekomen wilde ze ook nog samen iets gaan drinken... Nee dus. De afdaling is lang en steil, maar goed te doen. Ons daaltempo is nog vrij behoorlijk: we worden niet ingehaald door andere groepen die in de buurt zijn. Wel pakken we onderweg even een bankje en genieten van de stilte en het prachtige (Ahorn-) bos. Beneden gekomen lopen we nog langs de Holzschnitzerei bij Haus Emma. De oude baas is er ook, bewerkt nog altijd hout, maar o o, die prijzen.... Echt belachelijk hoog. We laten alles maar lekker liggen, doen wat boodschapjes bij de Spar tegenover de Penken en pakken dan een welverdiend biertje bij good-old-café Kostner. Mmmmm...Dan sjokken we het laatste gedeelte naar de camping. Rond 18:00 uur zijn we terug. Het is nog erg warm op de camping: door de zomerhitte blijft het vanavond ook lang warm. Van het "eigen maaltje maken bij de tent" komt niet veel terecht: we gaan eten bij het campingrestaurant van Landhaus Dengg. Heel eenvoudig: Thunsalat en Wiener Schnitzel. De Wiener is heerlijk, maar voor de Thunsalat moet je veel fantasie hebben: in het minst erge geval heeft de kok het opengeritste blikje Thun geblinddoekt over de slablaadjes gestort en daarna rijkelijk overgoten met olijfolie. Maar ach... na een dag prachtige bergindrukken kunnen we wel wat hebben. Terug bij de tent gaat ons lichtje snel uit: we kruipen tevreden rond 23:00 uur onder de wol.

18 augustus We hebben de knoop doorgehakt: niet de wandeling in de Zillergrund bij Bärenbad, maar inpakken en verkassen naar Lienz. Dat komt door de weersverwachting: het is vandaag nog prima weer, maar rond 20:00 uur moet het flink gaan regenen, onweren en waaien. Dat betekent dat we morgen alles nat moeten inpkken in de stromende regen, want het duurt zeker tot in de namiddag voordat het droog wordt. In Lienz daarentegen blijft het droog en komt het front pas de volgende dag. Om 11:30 uur rijden we dus weg bij camping Laubichl en nemen de bekende route over de Gerlospass en de Felbertauern. Vlak voor de tunnel stoppen we bij Rastplatz Elisabethsee. Pas nu (we hebben er zeker 15 gestaan, mét en zonder kinderen) ontdekken we dat er inderdaad een Elisabethsee ligt: op een minuutje lopen van de parkeerplaats kun je lekker liggen temidden van de natuur. Dat doen we ook: zeker een half uur genieten we van de woeste bergen en het kabbelende water. Het weer is top! Rond 15:00 uur komen we aan bij camping Falken in Lienz. We leggen uit dat we met auto en tent zijn en mogen een plekje uitzoeken op het tentenveldje. Dat is eigenlijk nog veel mooier dan de camping! Prachtig toiletgebouwtje erbij, veel ruime plekken. En behoorlijk leeg. Pas in de loop van de avond wordt het wat drukker door reizigers die een overnachtingsplekje zoeken. Als de tent staat, fietsen we naar de Hauptplatz in Lienz waar veel terrasje zijn. We schuiven aan en kijken vanaf het terras op de twee ui-vormige torens van de burcht. Ondertussen is de maaltijd al aangeserveerd: Osttiroler Salat (ziet er prima verzord uit!) en Burger Veneziano. Heerlijk, hoewel onze magen en darmen daar 's nachts en de volgende morgen anders over dachten...) Na een ijsje bij de Eisdiele skkelen we al likkend een zijstraatje in lopen daar tegen een optreden aan van de "Dolomiter Banditen" (wie kent ze niet?) en de plaatselijke Trachtentanzgruppe. Het is het best en we blijven zitten. Na wat bekende Tiroler riedeltjes (We hebben in Mayrhofen al meer dan genoeg gehoord - en vals ook!) danst de Trachtengruppe wat lokale dansjes.Ziet er heel koddig uit door de Dirndls en Lederhosen, maar ook omdat er ook jonge kinderen meedoen die nog niet alle bewegingen en danspatronen kennen. Vooraan bij het publiek staat ook nog wat kinderen in de leeftijd van Tos, die nog te jong zijn om mee te doen, maar wel al wat bewegingen maken. Ontroerend. Dan fietsen we terug naar de tent. De sterrenhemel is prachtig en je zou niet verwachten dat het 's nachts om 01:00 uur al regent. Weliswaar niet hard, maar toch....

19 augustus (zaterdag) Het heeft vannacht al behoorlijk geregend, maar rond 7 uur 's ochtends komt het echte front over: gierende wind, donder en slagregens. De Quechua doorstaat het met glans. Wel trek ik voor de zekerheid even de stroomhaspel naar binnen, want met spetwater en stroom weet je het nooit. Gelukkig duurt het noodweer niet lang: rond een uur of half negen is er alleen nog gespetter over. We ontbijten in eerste instantie in de tent, maar als ook de zon begint te schijnen, gaan we buiten verder. Ook de koffie drinken we buiten. Het is lekker in het zonnetje, maar als ie weg is merk je: het is een stuk frisser. De weer-app geeft nu 17 graden aan. Tijd om het verslag bij te werken en (later) de luifel op te hangen. Voor morgen is droog weer en wat zon zugesagt; maandag willen we starten met de Drauroute te fietsen. Misschien daarom morgen ook nog maar even voor proef de fietstent opzetten? We wandelen naar de Hauptplatz in Lienz en kopen daar het boekje van de Drauweg en de panoramakaart van Ost-Tirol. Ondertussen wordt het weer bewolkter en pakken donkere regenwolken zich samen. Als we een cappuccino doen in het overdekte winkelcentrum horen we het flink tekeer gaan op het glazen dak. Wat later is het even droog en lopen we terug naar de camping. Rond vijven begint het weer te regenen en te onweren en dan wordt het niet meer droog tot 's nachts drie uur. We kruipen 's avonds alleen nog even uit de tent om in de stromende regen met twee paraplu's naar het Dolomitencafé  te lopen: twee Pizza's (€ 6,90) en twee Bier. Koffie: Klaar. Bennie kan het nog wel opbrengen om rond elven nogmaals door de stromende regen van de tent naar het toiletgebouw te lopen, Maria niet meer. We lezen en luieren in de tent en de regen valt de hele avond en een deel van de nacht met bakken tegelijk uit de lucht. In de Quechua blijft alles droog!

20 augustus (zondag)  Hoe belangrijk een droge tent is, blijkt nog eens bij de buren naast ons: alles  is nat. en hangt over de rekken bij het toiletgebouw. De zon komt aarzelend tevoorschijn en dat betekent buiten ontbijten. Het wil niet snel warm worden -  het wordt vandaag maximaal 20 graden - ,daarom wachten we nog even met spullen uitzoeken voor de Drauradweg. Morgen gaan we immers beginnen! 's Middags zoeken we inderdaad de spulletjes uit. Het tentje wordt nog even opgezet, stoeltjes uitgeklapt. Dan doen we een rondje minigolf langs de Drau. Maria wint, al was het krachtsverschil dit keer miniem. Op het terras in Lienz (op de Hauptplatz) doen we nog een biertje en allebei een coupe Dänemark. We liggen er bijtijds in.

21 augustus  (Drauradweg deel 1: Lienz - Drauquelle bij Innichen - Oberdrauburg: 75,4 km.) Na het ontbijt gaan we snel inpakken, want we willen de trein van 10:50 hebben; anders wordt het 2 uur later. Dat lukt. De auto mogen we laten staan bij de Dolomitenhof. We kopen alvast tickets en drinken dan koffie op de Hauptplatz. Een half uur voor vertrek zijn we terug op het perron. Er zijn al veel andere reizigers met fiets. We zoeken snel een plekje in de trein, want die staat al klaar. Drie kwartier later zijn we in Innichen. Nu is het zoeken naar de Drauquelle, de bron van de Drau en die wordt redelijk snel gevonden, al moeten we daar wel 3 km. in westelijke richting fietsen. Na een fotomonumentje begint de lange afdaling naar  Lienz en verder. We zitten nu op 1100 meter hoogte en mogen dus minimaal 400 meter hoogteverschil afdalen. Maar o jee: we is het verschrikkelijk druk. We hadden het op de heenweg al gezien: op sommige stukken is het filerijden. Veel Italianen komen uit Toblach of Brunico en later zich dan lekker met de fiets afzakken. De Italianen hebben ook nog eens pas vanaf 1 augustus vakantie dus...  we kunne onze lol op.Gelukkkg gaat alles goed, maar er zeker 3x sprake van een bijna aanrijding. De Italianen fietsen roekeloos en er is geen ouder die op zijn kind let. Links fietsen? Slingeren? Zomaar plotseling stil gaan staan? Het kan allemaal en het gebeurt ook allemaal. We zijn om 12 uur brgonnen; rond half vier zijn we weer terug oo de markt in Lienz voor ondere een heerlijke Goulashsuppe, Tosti en Wurstsalat. Dan gaan we op weg naar de camping in Oberdrauburg. Het weer is nu bijna zomers te noemen. In de namiddagzon is het flink zweten. Om 5 voor 7 melden we ons bij de Badekasse van het zwembad om ons aan te melden voor de camping. Vol bewondering noteert de man onze gegevens, nog eens ongelovig vragend of we geen E-bikes hebben. Nee, we doen alles op eigen kracht. We zetten voor de eerste keer de tent voor het eggie op in een hoekje van de camping met prachtig uitzicht op het dal. We hebben dan nog niet in de gaten dat we 's ochtends heel lang in de schaduw van de bomen zullen blijven staan. Nee, het euforische gevoel overheerst: dit wilden we graag en het is gelukt. We zetten thee en eten het laatste brood met een plakje kaas. Eigenlijk hadden we beter naar Oberdrsuburg kunnen gaan, dan hadden we langer kunne grnieten van de warmte in een café of restaurant. Nu koelt het heel snel af en er zit niets anders op dan maar in de slaapzak te kruipen. Het wordt een Spartaans nachtje: ijskoud (een graadje of 7) en dan met slaapzakken die tot 9 graden comfortabel zijn. We trekken alles aan wat we hebben; Maria legt 's nachts om een uur of 4 nog beslag op Bennies zwembroek en o ja: af en toe slapen we ook nog.

22 augustus  (Drauradweg deel 2: Oberdrauburg - Sachsenburg: 47,2 km.) Rond een uur of 8 gaan we er uit: de zon schijnt uitbundig, maar helaas staan wij volop in de schaduw. We ontbijten met de laatste restjes die we nog hebben en ruimen dan relaxed het kamp op. We hebben besloten om vandaag niet verder te gaan dan Sachsenburg, omdat we weten wat voor voorzieningen ze daar hebben. Maria is vandaag niet tip-top; waarschijnlijk is het slaaptekort door de kou haar teveel geworden. We stoppen daarom na 10 kilometer bij het Badecafé van camping Waldbad. Daar zitten we heerlijk in de halfschaduw en genieten van een soort uitgesteld ontbijt: Backerbsensuppe en Tosti. De bediening  is vriendelijk en Maria's hoofdpijn zakt weg. We smeren ons nog eens goed in, want hoewel het niet warm is - we rijden nog met jackies aan - staat de zon wel stevig te branden. De rest van de route is bekend: de klim bij Berg, het voetbalveldje bij Greifenburg... Vanaf Steinfeld gaan we op zoek naar de vroegere Drauradweg die langs de spoorlijn liep. Die vinden we snel en ja, hij is nog altijd bewegwijzerd. We snijden zo flink af, maar missen ook een paaf vervelende stijgingen. Even zijn we de weg kwijt en dreigen we de Drau in te rijden, maar we zitten weer snel op het juiste spoor en rijden om half vijf de camping in Sachsenburg op. Wat een triomf! De zon schijnt nog en we pakken daarom als eerste de twee stoeltjes en ploffen in de zon. Pas als de zon achter de bergen gaat, zetten we de tent op en legfen alles klaar voor de komende nacht: matjes, slaapzakjes, kleding voor de nacht, hoofdlampjes. Daarna kunnen we met een gerust hart gaan eten bij Zum Goldenen Rössel, direct naast de camping. Het eten smaakt verrukkelijk, maar misschien komt dat ook omdat we beiden aan iets hartigs toe zijn. Dan slaat de rozigheid toe: we trekken ons terug in het Aufenthaltsraum, waar we nog een uurtje zitten. Bennies werkt het verslag bij, Maria doet een Sudoku. Samen boeken we nog een hotelletje in Villach, want na twee nachten afzien mogen we ons wel een verwenne, vinden we. Rond een uur of tien gaan we terug naar de tent en lezen nog wat. Om 23:00 uur is het licht uit. Wordt dit weer zo'n koude nacht?

23 augustus: (Drauradweg deel 3: Sachsenburg - Spittal - Villach: 59.0 km.) Nee hoor. Dit is niet zo'n koude nacht geweest. Heerlijk geslapen. Als we opstaan, is er een bleek zonnetje dat er maar niet lekker door wil komen. We codn eerst boodschappen bij de plaatselijke ADEG en ontbijten dan in alle rust. Krantje gedownload, prima. Zo kabbelt de ochtend voorbij en vertrekken we om 12:10 uur. Een stop in Spittal mag natuurlijk niet ontbreken en zo zitten we een uurtje later bij Schloss Porcia achter de koffie en ja, doet u er maar twee Topfenstrudel bij. Die smaken verrukkelijk! Topkwaliteit. Dan gaat het verder langs de bekende route, want dit traject fietsten we ook al twee jaar geleden, toen we de Alpe-Adria deden. De laatste 9 km. vallen ons niet zwaar: rond 18:00 uur checken we in in hotel Kasino, inderdaad: hetzelfde hotel als 2 jaar geleden toen we hier de eerste stop maakten op de Alpe-Adria route. Na douchen en even luieren gaan we nog even het hotel uit op zoek naar de grotz M: een lekkere foute hamburger bij Mac Donalds gaat er wel in. We hebben geen zin meer om nog in een restaurant op je beurt te moeten wachten. We sluiten af met een Cappuccino en lopen ook nog even langs de Eisdiele, waar we dit keer bescheiden zijn met slechts één bolletje de man.  De dag zit erop. Bennie kijkt nog wat vooruit naar de dag van morgen en zoekt een camping op een redelijke fietsafstand: 44 km. Dat is goed te doen na de 59 km. van vandaag. Ciao!

24 augustus: (Drauradweg deel 4: Villach - Kirschentheuer bij Ferlach - 51,5 km.)

Het is vandaag topweer: onbewolkt en maximaal 29 graden. We hebben vannacht lekker geslapen in hotel Kasino, maar er wordt wel stiekem gerookt op de kamers en beneďen in de lounge. De Oostenrijkse gemeenschap is sowieso helemaal doorrookt. Bijna iedereen lijkt wel te roken. Nou ja. We hadden geen ontbijt bijgeboekt, dus probeerden we maar eens buiten de hoteldeur een ontbijtje te scoren. In het naastgelegen (naam volgt) worden we behoorlijk opgelicht. In plaats van een all-in-prijs kun je onderdelen kiezen voor je ontbijt. Rühreier, gekookt eitje, jam, thee enz. Als we echter de bon krijgen blijkt alles bij elkaar bijna € 30,- te kosten.Brrr. We hebben geen zin km moei.ijk te doen en rekenen af en checken uit in het hotel. De kettingen en derailleurs krijgen een spraytje en daarna kunnen we beginnen. De Drauradweg is weer snel gevonden en het is echt genietenvan het prachtige weer en het veranderende landschap. De bergen wijken wat terug en de route loopt niet meer voortdurend langs de Drau, maar neemt af en toe een Abstecker door de binnenlanden. Heel mooi, heel stil ook. Slapende dorpjes, boerenerfen waar geen enkele activiteit te bespeuren is. We xrinken elke tien kilometer en zeggen nog eens dat gewoon water toch eigenlijk een prachtige uitvinding is. Bij Sankt Oswald knijpen we plotseling in de remmen als er een eetcafénaast de Radweg ligt. Er is een groot open terras waar je prima kunt zitten. We eten warm: Schnitzel von der Pute en Fitnessteller. We kunnen er weer tegen en zonder problemen fietsen we de laatste 11 kilometer naar camping Schütz, 5 km. voor Ferlach. We staan op een grote wei  het uitzicht is fantastisch en het weer niet meer fantastisch. We zetten de stoeltjes in elkaar en genieten. Daarna zetten we in alle rust de tent op: we hebben zeker 50x50 meter ter beschikking. Dan sjokken we nog e en naar het restaurant waar we nog een biertje en een goulashsuppe doen. Terug bij de tent genieten we nog na en bekijken het laatste daglicht. Het wordt steeds vroeger donker: het is nu 10 voor half 9 en bijna donker...... Rond 22:00 uur gaan we op tuk. Morgen richting Völkermarkt. Daar is een camping bij Dullach. We gaan het zien.....

25 augustus Drauradweg deel 5 Kirschentheuer bei Ferlach - Dullach bei Völkermarkt, camling Stausee  51.6 km.  Het is een beetje bewolkt als we olstaan en het duurt flink lang voordat de zon erdoor komt. We gaan ontbijten in de ontbijtruimte van hotel Schütz. Het smaakt prima, maar € 12,-- pp. is echt te duur. Maar ja, we betalen toch maar. Daarna ruimen we op ons gemakkie de tentspullen weg en rijden om 10:50 uur van de czmping weg. Het is even zoeken naar de Drauradweg; de eerste poging strandt bij een dalbrug waar we niet naar beneden kunnen, tereijl we wel de Radweg zien liggen. Dat foutje is binnen 10 minuten goedgemaakt. Als we eenmaal weer op de Donaudijk rijden breekt ook  de zon volop door dn dat beketent bij de eerste waterstop - na 11 km. - : insmeren. De route is vandaag saaier dan gisteren: minder van de Drau weg, veel rechte stukken. Er gebeurt vandaag weinig: Maria verschakelt zich en zo loopt de ketting eraf; Ben constateert eigenlijk al op de camping dat zijn voorband wel heel dun en iel begint te worden. De fietsenwinkels langs de route zijn dungezaaid. We plannen in ieder geval een stop in Völkermarkt voor de fietsenwinkel en de supermarkt. Dat moet dan wel via een klimmetje van maar liefst 17%! Dat wordt voor Maria dus "schieben" (afstsppen en omhoog duwen) en voor Bennie bijna opgeblazen kuiten en dijen. Eerlijkheid biedt te zeggen dat Maria niet in de aller- allerlichtste versnelling kan schakelen. Puntje onderhoud? Zeker. Net als de versleten band, de remmen niet nagelopen en meer. Gelukkig hebben we wel een spuitbusje met siliconenspray mee: alles lekker vet houden doet wonderen. Maar ja. De verhuizng heeft toch zijn tol geëist. Na nog een stuk schieben vinden we de autodealer die ook fietsonderdelen verkoopt. We worden vriendelijk geholpen en we vertrekken met een dubbelgevouwen Schwalbe-buitenband op de oranje rack-pack. Daarna bezoemen we de Pennymarkt voor puddinkjes, brood, Jeromekaas, bananen en chocola. Zwaarbeladen rollen we de Hauptplatz op waar we op het terras van Primero genieten van Radler, pizza en een Italiaans broodje. Smaakt allemaal prima en we zitten daar ook prima. Het is nu warm, 30 graden en in de verte dreigt onweer, maar dat is al aan het inzakken. Na een goed uur gezeten te hebben rollen we de berg af naar camling Stausee. Helaas zit daar toch nog eenbjltje tussen, dus daar wordt nog een keer schieben. We vinden een prachtig, maar niet goedkoop plekje (€ 27,--) en genieten van een heerlijke, stille zomeravond. Na douchen, koffie, thee en het verslag schrijven, zlaat de vermoeidheid toe en kruipen we onder wol. (synthetische lichtgewicht slaapzakken) Morgen komen we bij het eindpunt Lavamünd. Ciao!

26 augustus Drauradweg deel 6: Dullach - Lavamünd 32.8 km. Wat een prachtige, stille camping is dit. Het is 's nachts heel stil en we slalen prima. Als we 's ochtends wakker worden is het nevelig. Ik maak er een mooie foto van rond 7 uur en kruip er dan nog even in. Rond 9 uur zitten we aan het ontbijt. Wat goed dat we gisteren in Ferlach goed ingekocht hadden! We nemen er ruim de tijd voor; rond 10 uur komt de zon goed door. We drinken rustig koffie en rollen om 11:50 uur van de camping  af. Het is vandaag niet zo'n lang stuk naar Lavamünd. Helaas moeten we wel even "schieben" om weer op de Drauroute te komen. Daarna is het volop genieten. Niet meer langs de Drau, die is hier toch opgestuwd en je ziet 'm niet meer stromen, maar door het boerenland. Zo kabbelen we heuveltje op heuveltje af langs maisvelden en oude, stoffige boerderijen. De laatste 10 km. is een traktatie: het is weliswaar langs een grotere weg, maar er is een prachtig, nieuw fietspad en alles gaat bergaf! Bij het bord "Lavamünd" nemen we foto's. Het is nu 14:40 uur: goed gedaan. Dan gaan we zitten bij het eerste de beste restaurantje: Hüttenwirt (fff nazoeken). . Er is een doopfeest aan de gang, maar uiteindelijk bestellen en krijgen we voer in overvloed: 2 dubbele Tosti's, Goulashsuppe, Wurstsalat. De Radler smaakt als een godendrank. Het is wel even schrikken als we bedenken dat we nog maar € 5,-- aan Bargeld hebben, maar gelukkig vinden we de bank om te hoek. We blijven nog even nagenieten in de schaduw van de druiventuin (we zitten onder een mooi afdak van druivenranken), maar dan gaan we richting de camping via de plaatselijke Adeg. Alle tassen gaan weer in een winkelwagentje (dat daarmee helemaal vol is) en we kopen genoeg spulletjes voor vanavond en het ontbijt van morgen. De camping is slecht 1 kilometer verderop. Het is nu zo heet en drukkend dat we eerst in de schaduw onder de boom gaan zitten. Het is gelukkig een flinke boom, zodat zijn matje uit kan rollen en zowaar zelfs even 20 minuten slaapt. Wat een ultiem vakantiegevoel! Een uurtje later kijken we even ronc voor een vlak plekje in de buurt van een stroomkast en binnen 15 minuten staat het hele kampement weer. Er komt 's avonds niet veel meer uit onze handen. We genieten van het uitzicht, de sterrenhemel en de stilte, als er tenminste niet een gierende motor voorbij rijdt op de weg naast de camping. Helaas zijn er nogal wat motoridioten met halfafgezaagde knalpijpen en een abo op volgas. De douches zijn heerlijk en het voelt ook fris en goed om alle zonnebrandolie van je lijf te spoelen. Dat doen we deze vakantie goed: insmeren. Rond 22:30 uur kruipen in de tent en komen we niet meer verder dan wat appjes lezen. Een prachtige dag was het!

27 augustus  Drauradweg epiloog: Lavamünd - Sankt Paul Bhf 14,5 km.  Als we opstaan schijnt de zon wel, maar we liggen nog in de schaduw. Als alle spullen voor ontbijt op de tafel staan, verschijnt de zon boven de bergen en laten we ons het ontbijt heerlijk smaken. We doen rustig aan, want we gaan voor de trein van 14:25 uur. Dat zal anders uitpakken.... De klopkkffie smaakt puik en een half uur later is alles ingepakt. Mooi om te zien hoe geölied dat gaat. We weten waar alles in welke fietstas moet en dat scheelt ook nog eens een hoop tijd. Om 11:20 uur rollen we camling Badesee Lavamünd af. We zoeken Lavantradweg R10 en die snel gevonden. We moeten ook weer snel "schieben", want na 500 meter gaat de weg steil omhoog. Naar later blijkt, is dit het enige steile stukje. Wat volgt is een prachtige route, misschien zelfs het mooie van dit fietsavontuur. We volgen de voormalige goederenspoorlijn Lavamünd - Sankt Paul en dat betekent weinig hoogteverschil. Hetmlandscgap is adembenemend mooi: maisvelden, meloenen, prachtige zijdalen, kerkjes op rotspunten ... het kan niet op. Het is werkelijk genieten en ongemerkt trappen we ook nog eens flink door. Om 12:10  uur fietsen het Bahnhofgelände op en we zien de trein van 12:25 uur al staan. Zou er nog plaats zijn?  Ja dus. 5 minuten later zijn we met fietsen en bagage al aan boord. Er is ruimte genoeg en we smullen al van het idee, dat we in ieder geval tot Klagenfurt (eindpunt) veilig zijn. Het is wel een stoptrein, maar dat betekent dat we ook alle tijd hebben om te kijken of we punten herkennen waar we langs zijn gefietst. Na een goed uur is de trein in Klagenfurt. We hebben ruim 25 minuten voor de overstap, maar terwijl we staan te aachten zien we het perron langzamerhand volstromen met fietsers. Nu maar hopen dat er een flinke trein voorrijdt,want anders hebben we een probleem. Oei! Daar komt een driewagenstel voorrijden, met gelukkig wel een fietsingang. Iedereen spoedt zich daarheen en bescheiden als wij zijn, staan we uitribdelijk achteraan. Hetmis aan de andere kant beschamend hoe sommige laataangekomenen zich zls erste de trein in-ellebogen. Even dreigt Maria nog door de sluitende deuren in tweeën geknipt te worden, maar iedereen komt aan boord. Na wat herschikken in het fietscompartiment (er stond een kinderwagen overdwars...) staan alle fietsen veilig en met spanbanden vast. Onze fietstassen passen keurig in het bagagerek en is verder ruim plaats. Dan zet de trein (stoptrein tot aan Lienz!) zich in beweging en begint dd lange zit naar Lienz. We zien onder andere de Wörthersee voorbij schuiven, evenals Villach en later Spittal. Rond half 6 rollen we Lienz binnen: tijd genoeg voor een lekkere ijscoupe op de Hauptplatz. Maar eerst moeten we de fietsen het station zien uit te krijgen. De lift is waarschijnlijk wegbezuinigd en dat betekent héél  voorzichtig met tassen en al beladen door het fietsgootje naar beneden en aaan de stadskant weer omhoog.  Het biertje en de ijscoupe zijn meer dan verdiend. Bij elkaar fietsten we meer dan 330 kilometer en vernachtten we 5x in de tent. We zoeken na het ijs de auto weer op (bij camping Falken/Dolomitenhof) en rijden dan door naar Dellach. Daar gaan we een paar dagen bijkomen van alle inspanningen. We zoeken een plekje (geen goed plekje blijkt morgen!) en zetten de tent op. Dat gaat in de stromende regen, want plots is het dichtgetrokken en onder het gerol van de donder en gekletter van de regen klappen we Quechua uit en we weten niet hoe snel we er in moeten duiken. Na een goed kwartiertje is het droog  en melden we ons bij het Badecafé van de camping. De Fitnesssalat en Wiener Schnitzel lijken alleen qua naam op wat ze zouden moeten zijn, maar we zijn zo moe van vier-en-een-half uur in de trein zitten, dat het ons weinig kan schelen. We zijn weer "thuis", terug bij de auto en daar zijn we heel blij mee. Tevreden vallen we heel snel in slaap.

28 augustus  De zon schijnt wel, maar we merken er weinig van. In de haast hebben we gisteren niet goed opgelet waar we gingen staan. Bovendien stond er irritante lichtmast te schijnen en je hoorde 's nachts heel duidelijk de B100. (De autoweg door het Drautal) We pakken snel de tent op en verkassen naar de kant van de camping waar we wel vaker stonden: bj het hek, met uitiozicht op het veld. Heerlijk. Een dag luieren kan beginnen. Bennie zet de tarp oip (luifel), Maria herschikt alle bagage in de auto en maakt de fietstassen leeg. Rond een uur of een fietsen we naar de M-Preis en kopen spullen om warm eten te maken. Buikspek, tomaatjes en ui; samen met een pak Aziatische Nudels gaat het best lukken. Het smaakt ook goed. Helaas wordt het weer minder goed: het vandaag niet stabiel en rond een uur of 4 breekt er een lekker onweer los. Het wordt ook frisser, de wind steekt, de tarp vwordt weer neergehaald en we trekken ons maar weer terug in de tent. Na wat lezen en wegdommelen is het droog en klaart het ook weer snel op. In het Waldcafé drinken we nog koffie en besluiten dan ook nog maar iets van de kaart te nemen: Backerbsensuppe en een bord patat. Zo. We kunnen weer slapen. Morgen moet het weer mooi weer zijn. Welterusten!

29 augustus  Als we opstaan is de zon al bijna door de ochtendmist heengebrand. Zoals gezegd, het wordt een prachtige dag. We ontbijten op ons gemakkie in de zon en drinken ook nog koffie. Vandaag willen we de Knoten beklimmen. Daartoe moeten we eerst met de auto omhoog rijden naar het Hochtristenhaus op ruim 1700 meter. Helaas hangt er op 1100 meter een ketting over de weg met een bord Tauwetter (?) en andere arbeid. We kunnen er niet door en parkeren de auto om te voet omhoog te wandelen en te zien of we misschien tot het Hochtristenhaus kunnen bereiken. Dat lukt niet. Er zijn geen steile afsnijpaadjes die wat sneller hoogte overbruggen. Wel worden we achterop gereden door twee Oostenrijkse dames die ons wel een lift willen geven, maar dan moet je vervolgens maar zien hoe je weer beneden komt. Na een uurtje lopen hebben we driehonderd meter hoogteverschil overbrugd. We geven de moed op en keren om. Na ruim anderhalf uur zijn we terug bij de auto. Bij de M-preis in Dellach kopen we eten voor vanmiddag en na wat luieren bij de tent maken we warm eten. Spek, tomaten, uien en een Nudelmaaltijdje: het smaakt weer prima. Maria heeft nog twee blikjes Rio Mare Insalatissima gekocht, maar die blijven gesloten. Het is zoals gezegd een prachtige dag en we genieten intens van de warmte. Om een uur of 7 maken we nog een wandeling om de camping. Linksom van de camping af en boven de camping langs tot je uiteindelijk weer op het fietspad belandt. In de schemering zijn we weer thuis. We ontsteken de lampen onder de luifel en Bennie werkt zijn dagboek bij. Tot morgen!

30 augustus woensdag Terwijl in Nederland de zomer weer eens in het water valt (vandaag hele dag regen en 18 graden) worden wij gewekt door de zon die op de tent tikt. Nog wel voorzichtig, want het is nog nevelig, maar het moet vandaag weer een prachtige dag worden. We gaan vandaag in het Gailtal, landschappelijk heel mooi. Bennie zoekt uit hoe laat de treinen uit Kötschach-Mauthen vertrekken en....hè? Het lijntje is opgeheven? Inderdaad. Vanaf half december 2016 is het lijntje tot Hermagor opgeheven. We gaan daarom maar met de auto naar Hermagor. Dat duurt flink, want we zitten vanaf Greifenburg achter een vrachtwagen met aanhanger volgeladen met boomstammen en die moet ook hetzelfde Kreuzberg Sattel over. Stukken weg van 15%... we kruipen omhoog. We bereiken Hermagor te laat voor de treinaansluiting,  zo hebben we nog tijd voor koffie en dan brengt de trein van 12:42 uur ons naar Arnoldstein. Een bekend stationnetje, want twee jaar geleden reden we hier ook langs toen we de Alpe-Adria fietsten. We fietsen een meer dan prachtige route richting Hermagor. Wat is het Gailtal mooi! Ergens midden op de route houden we een eet- en drinkpauze en gebruiken we onze stoeltjes. Het is doodstil, alleen de vogels zijn te horen en soms een vliegtuig, want die vliegen de hele dag door en hoor je werkelijk overal. We fietsen soms parallel aan het spoorlijntje en een paar keer komt er een treintje langs. Dat is al van verre te horen, want er wordt veelvuldig getoeterd. Gaandeweg de dag wordt het steeds warmer en het blauw prachtig blauw. Aangekomen in Hermagor doen we de fietstassen in de auto en gaan de SuperSpar in voor boodschappen. Dan rijden we via Greifenburg weer terug. Er is nu geen vrachtwagen met boomstammen op de weg, dus we zijn binnen een half uurtje thuis. Na douchen en omkleden sluiten we dag af bij Gasthof Trunk. Daar genieten in de avondwarmte van een Steinplatte (gegrild vlees) en een Fitness Salat. Beiden halen we Salat vom Buffet. Het smaakt lekker en we sluiten af met "Heisse Liebe" mit zwei Löffel. Als we weer terug zijn bij de tent is alle energie weg. Het was vandaag een uitputtende dag, ondanks dat het maar 40 km. fietsen was. 

31 augustus donderdag  Er wordt morgen Dauerregen voorspeld, maar nu blijkt het in de namiddag ook al te gaan regenen. Inpakken dus maar en naar huis. Maandag begint immers het nieuwe schooljaar en dan willen we weer voor de oppas van Jan paraat staan. De zon schijnt al vanaf half acht en we pakken op ons gemakkie in. De rekening is een meevaller: 4 dagen kamperen voor € 72,--. Om 11:15 uur rijden we weg van camping Dellach. De Garmin wil ons via de Tauerntunnels sturen (1160 km.), maar we slaan linksaf en nemen de route via Lienz en de Felbertauerntunnel. Dat is 1090 km. naar huis. Toegegeven: Garmin koos de langere route omdat dat gewoon veel beter doorrijdt. Gaandeweg de route komen we daar ook wel achter. In Söll rijden we van de route af en in het dorp vinden we een rustige Gasthof waar we genieten van Wurssalat en Goulashsuppe. Als we weer terug zijn op de route is er niks dan file. Nog voor het Inntaldreieck, op de ring rond München en ook nog later op de A9 richting Nürnberg. Deze route kozen we al omdat het richting Stuttgart ook al helemaal vast stond. Om 16:30 uur hebben we er genoeg van en via Booking.com vinden we een hotelletje in Ingolstadt: B&B hotel. Ziet er prima uit. Modern, schoon en voor € 86,-- hebben we ook nog een ontbijtje erbij. Als we aangekomen zijn, lopen we nog even langs de Burger King direct naast het hotel en kopen we bij het tankstation nog een Weizen en een Radler. Dan is de puf eruit. We ploffen op bed, Maria kijkt nog een krimi, Bennie volgt op de app de verrichtingen van het Nederlands elftal tegen Frankrijk (4-0 weggespeeld...) en werkt het dagboek bij. Morgen: thuiskomst in Enky!

1 september Als we opstaan na een verkwikkend nachtje regent het nog steeds. Het ontbijt is eenvoudig, maar het kost ook niet veel. Er is verder weinig op aan te merken. In de stromende regen rennen we naar de auto en de terugreis kan beginnen. Tot aan Nürnberg regent het, daarna komt er tekening in de bewolking en klaart het langzaam op. De te volgen route wordt voortdurend aangepast; we willen wel eens wat anders en tegelijkertijd lijkt half Duitsland wel vast te staan in de file. Voor ons rolt het nog lekker door. We volgen de A3 en bij Seligenstädterkreuz nemen we de A45: de Sauerlandroute. Geen goede keuze, blijkt later: vooral in de buurt van Dortmund staat het hopeloos vast. Om 14:45 uur drinken we koffie 40 km. voor Dortmund, pas om 18:30 uur zijn we bij de Hünxe, 60 km. voorbij Dortmund. Bijna 4 uur over 100 km. Bij de Hünxe gaan we uitgebreid eten (lijkt een beetje op La Place, goed voer!). Daarna is het met de files wel gedaan en rijden we de route die Google Maps aangeeft: A50 tot Apeldoorn, A1, daarna de N 203 over de Veluwe tot aan Harderwijk. Een prima route, landschappelijk mooi, rijdt lekker door. Rond 20:45 uur zijn we thuis; de zon is dan net onder. Als alle spullen in de garage staan, sluiten we de garagedeuren en daarmee deze vakantie: het was TOP!

( Op de tablet geschreven; type- en stijlfouten worden er later wel uitgehaald.)