29-12-2013-12-29 Vijf dagen skiën vanuit Hall in Tirol

29-12-2013

Wat een avontuur! Om drie uur in de nacht werd er aangebeld. Het bleken Tim en Martijn te zijn, die nog een plekje in de herberg zochten. Geen probleem. Wij uit bed, zij in bed. Om 4:15 met de auto naar Schiphol P3. Doodstil op de weg, maar toch aardig druk op de luchthaven. Eigenlijk zijn we veel te vroeg, want alles loopt voorspoedig. Wel raar dat de meeste coffeshops nog niet open zijn. Om 7 uur boarden, daarna vliegen. Vreemd, dat je om half negen dan al geland bent in Innsbruck. Het miezert en is 3 graden. Auto huren kost meer tijd: ik blijk niet de juiste voucher mee te hebben, Nu handmatig alles invullen, maar uiteindelijk toch de Opel Corsa mee. Op weg dan naar Steinach am Brenner, waar in 1994 alles begon. Heerlijk om weer te terug te zijn op de ski's. We mogen dan nu allebei boven de 60 zijn, naar beneden skiën gaat ons nog steeds goed af. Tussen de middag een goulashsoep en een broodje en hup, daar gaan we weer. Om half vier zijn we uitgeskied - helemaal stuk - en gaan we op zoek naar hotel Maria Theresia in Hall in Tirol. Lekkere kamer, direct op bed gestort en allebei in slaap natuurlijk. De dag was al lang genoeg! Daarna toch nog naar beneden gesjokt om een Salat en Cordon Bleu te verorberen. Zillertaler Weissbier erbij: helemaal goed. En nu, met de laatste krachten nog een verslagje geschreven. Morgen naar? We zullen zien. Ik denk Neustift: skicircus Schlick. Nu snel nog een thee en slapen. Tschüüüs!

30-12-2013 Een dagje Hall

Bij het opstaan om 8:45 uur was Maria al niet zo lekker, na het ontbijt was het niet veel beter. Terug naar bed derhalve om - zoals wij dat zeggen - "opnieuw gebakken te worden." Zo gebeurde. Maria terug naar bed met twee Paracetamollen en binnen twee minuten in dromenland. Om 12:30 uur ging het weer wat beter en besloten we tot een lekkere dalwandeling, want het was stralend weer. Wél koud: het was - 2. We bezochten de plaatselijke Liddl, kochten daar wat lekkere broodjes en Trinkyoghurt en vonden een lief bankje midden in de zon in het stadspark. We liepen via de Altstadt erheen. De Altstadt was erg mooi en helemaal in Weihnachtschmuck. Helaas letten we niet op de restaurantjes, dat had ons 's avonds een hoop gezoek gescheeld. Terug in het hotel was het tijd voor thee en een middagslaapje; na veel Appverkeer met het thuisfront liepen we terug naar de Altstadt op zoek naar een Pizzeria. Na er al een keer eerder langs gelopen te hebben, vonden we uiteindelijk toch gasthof "Geisterburg" een gezellig gutbürgerlich Lokal. Pizza, pasta en Salat van het buffet. Twee Weizen erbij, helemaal goed. Tevreden sjokten we weer terug naar het hotel, waar ik nu de dagepiloog afrond. Morgen gaan we weer skiën: Maria voelt zich al een stuk beter. Dus Neustift: here we come!

31-12-2013 Hall - Fulpmes Schlick 2000

Vandaag iets eerder wakker en om 9 uur aan het ontbijt. Maria is weer goed bij de pinken. Buiten tikt de zon tegen de ramen. Om half 11 zijn we omgekleed en rijden we naar het Stubaital voor een skidag in skicentrum Schlick in Fulpmes. Het blijkt een leuk, niet al te groot en dus overzichtelijk skigebied. Eerst pakken we een lekkere koffie endan geht es los. Vooral de blauwe pistes zijn favoriet; andere pistes zijn verijst en dan maak je op rood gauw teveel snelheid. Vooral de blauwe afdaling nr. 4 naar de Schlickeralm is lekker. Helaas komt daar nauwelijks zon. Na de middagpauze met goulashsuppe en een Semmel, afgesloten met een Underberg en koffie, skiën we nog door tot half 4. De dalafdaling is open en aantrekkelijk, want we hadden hem 's ochtends al een keer gedaan. Na de dalafdaling spoeden we ons naar huis, douchen en kruipen nog even lekker onder dekens. Om half 7 lopen we weer naar het stadje voor restaurant de Geisterburg. Dit keer nemen we Lasagne en pizza. Het Salatbuffet is er ook weer bij.Om 9 uur zijn we weer terug in heg hotel en luisteren naar het vuurwerk dat wordt afgestoken. We zijn moe en denken dat we niet tot 24 uur wakker zullen blijven. Op WhatsApp wisselen we met elkaar goede wensen uit. Wat een sterk medium toch!

1-1-2014 Naar Kaltenbach

Totaal ausgebaft van het skiën op Oudjaarsdag, ging de jaarwisseling bijna aan ons voorbij. Bijna, omdat rond 23:50 uur we allebei in de gaten kregen dat de hoeveelheid knallen nu wel erg snel toenam. Gordijnen open dus en kijken en luisteren naar al het vuurwerk dat hier toch ook wordt afgestoken. Vooral richting Innsbruck stond de hemel vrijwel voortdurend in brand. Ook vuurpijlen die hoger op de berg werden afgestoken gaven een mooi effect. Rond 00:30 werd het rustiger en vielen we in slaap. Saai? Welnee, een welverdiende slaap!
's Ochtends kwamen we wel wat traag op gang en besloten we naar Kaltenbach te gaan. Dat was een leuk weerzien met Kaltenbach - Hochzillertal, zoals het officieel heet. Vorig jaar probeerden we vanuit Mayrhofen er ook een dagje te skiën, maar werden we bijkans van de berg afgeblazen. Alles sloot, je kon alleen nog naar beneden. Dit jaar waren de omstandigheden beter: weinig wind en veel zon. Bovendien bleken er diverse nieuwe liften te zijn, die toegang gaven tot perfect geprepareerde pistes. Er bleek o.a. een 8p verwarmde stoeltjeslift te gaan naar het Ofelerjoch, waar we lang geleden met de kinderen sneeuwballen gooiden en speelden in de zon. Zo schuimden we veelpistes af aan de Kaltenbachkant; aan de oversteek naar Hochfügen kwamen we niet eens toe. Een tussen de middaghapje deden we in de Marendalm, ook al zo'n oude bekende. Immers zat Annemieke daar een dag zich te verbijten, omdat ze vanwege haar dubbele beenbreuk niet kon/mocht skièn. Om kwart voor 4 lieten we ons nog een keer omhoog brengen naar het Ofelerjoch, daarna volgde de dalafdaling (de Stephan Eberharter Goldpiste!) alleen nog onderbroken door een glas Glühwein in het bergrestaurant. Helaas moesten we dan nog wel terug rijden naar Hall; een Glühwein of Jagatee had er beneden aangekomen ook wel ingegaan. Dat zou wel zijn verdiend, want de dalafdaling was weliswaar open en verlicht - het werd al donker - de piste was behoorlijk verijst. Dan zie je dat we toch doorgewinterde skiërs zijn: nergens blijven staan, gewoon doorboeken naar beneden. Het werd al met al dus een lekkere skidag die werd afgesloten met een maaltijd in ons huisrestaurant in Hall: der Geisterburg. Dit keer pasta con Pollo en een grote Salat, café und Cappucino toe. Zo. Genoeg verslagen. Ik ga nog wat Wordfeuden en daarna lekker op tuk. Tot morgen, dán: de laatste skidag.

2-1-2014  Axamer Lizum

Wat was het weer moeilijk om vanmorgen het bed uit te komen. Dat is toch beslist anders dan pak 'm beet 15 jaar geleden. Maar uiteindelijk lukte het toch, ontbeten we en gingen we nog even terug voor een kop koffie en lekker nagaren. Het is vandaag bewolkt, dat een alleraardigst excuus. Toch besluiten we te gaan skiën. We gaan naar Axamer Lizum, een van de pistes waar skidisciplines werden gehouden tijdens de Olympische Spelen van 1964 en 1976. Ver rijden is het niet: 15 minuten knallen op de Autobahn, daarna vanaf Kematen bergop rijden tot Axamer Lizum, een vroegere Alp, thans voorzien van liften. Het zijn wel liften uit de jaren 70: veel moderns zit er niet bij. Het grootste hoogteverschil wordt gemaakt door het kabelspoor á la Ellmau, dat je van 1500 m. naar 2340 meter brengt: de top van de Hoadl. We starten zoals gebruikelijk met koffie en nemen dan de blauwe dalafdaling. Later blijkt die piste ook de druktste. Het grootste deel van de dag vermaken we ons op de rode pistes, die opmerkelijk rustig zijn. Na nog een stop met Fleischkäse en een Goulashsoepje skiën we door tot bijna 4 uur: dan is het tijd voor de dalafdaling. Het laatste half uurtje begint het zowaar nog licht te sneeuwen. Om even over vier zijn we terug bij de auto, nemen nog wat laatste foto's en rijden terug naar Hall. Nog even tanken, want de auto moet vol worden teruggebracht en dan is het tijd voor een kort tukje en aansluitend onze dagelijkse gang naar de Geisterhof, dit keer goed voor 2x een pastagerecht en een Salat vom Buffet. Lekker. Afgesloten met koffie, helemaal goed. Het hotel is inmiddels betaald, morgen kunnen we om half zeven ontbijten en daarna kunnen we richting vliegveld, waar de vlucht voor 9:20 uur staat gepland. Tijd dus om nu op tuk te gaan: morgen om 6:15 uur lopen de twee wekkers af.

3-1-2014  Terug naar Nederland

De wekkers gaan af om 615 uur. Tijd om terug te vliegen naar Nederland. Geplande vertrek is om 9:20 uur. Er is nog tijd voor een ontbijt, voordat de autoruiten schoongekrabt gaan worden, want het heeft vannacht weer gevroren. Ruim op tijd zijn we op de luchthaven van Innsbruck. De auto inleveren gaat soepeltjes, het was alleen wel even zoeken waar we de auto in de parkeervakken moesten zetten. Sleutels en papieren inleveren, klaar. Er is nog tijd genoeg voor koffie en zien ondertussen de toestellen uit Amsterdam en Rotterdam binnenkomen. Zo lijkt het toch net taxivervoer, landen, even bijtanken, securitycheck en opstijgen maar weer. De startbaan is trouwens net langs genoeg voor deze 737-800, waar volgens mij zo rond de 180 mensen ingaan. Een 747 kan hier in ieder geval niet landen. Nou ja, wel landen, maar niet meer opstijgen. Na goed 5 kwartier vliegen zijn we al weer boven Zaanstad aangekomen en landen we op de Polderbaan. Die 10 minuutjes hobbelen naar het platform kunnen er ook nog wel bij.... een tijdje later hebben we de koffer en de skisets en rijdt de bus ons naar P3. Prima service. Nog even boodschappen bij Deen en het gewone leven kan weer beginnen. Op naar het volgende uitstapje: eind februari naar Lofer. Ik denk dat dan het volgende verslag geschreven gaat worden; mogeljjk hebben we dan ook een beslissing genomen over de meivakantie: ook dan kun je voor een habbekrats vliegen op Innsbruck. Misschien lekker krokuswandelen op de net ausgesperte skipistes? We zullen zien. Tschüüüsss!